Αυτή είναι όλη η αλήθεια για τον διαιτητή! (το θέμα είναι αν τη γνωρίζει...)

Ποιες είναι οι αρετές που πρέπει να κοσμούν τον πρόεδρο του συνδέσμου διαιτητών μπάσκετ; Να ηγείται ή να φοβάται; Να είναι αγαπητός και προσιτός ή να τον φοβούνται; Να περιπλέκει τα κομματικά του στο σύνδεσμο; Έχουμε απαντήσεις...
και αφορά το απόσπασμα από το βιβλίο
«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΙΤΗΤΗ», όπου γράφει ο Δημήτρης Μιχέλης, πρόεδρος Σ.Δ.Κ. ΘΡΑΚΗΣ και καθηγητής διαιτησίας Ο.Δ.Κ.Ε. Λοιπόν, σημειώστε...

 Ο Πρόεδρος Συνδέσμου σήμερα και πάντοτε

Οι αρετές που πρέπει να κοσμούν τον Πρόεδρο ενός Συνδέσμου Διαιτητών Καλαθοσφαίρισης, πολύ περισσότερο τον σημερινό Πρόεδρο σ’ αυτήν την ταραγμένη εποχή της διαιτησίας, κατά την ταπεινή μου άποψη  είναι:

Να είναι πραγματικός ηγήτορας, να έχει ψυχική δύναμη, να εμπνέει και να δημιουργεί αίσθημα εμπιστοσύνης και ασφάλειας στα μέλη του Συνδέσμου του για το άτομό του.

Να είναι άριστος - ΄επαγγελματίας΄- manager, γνώστης όλων των στοιχείων της αρμοδιότητάς του στο χώρο της διαιτησίας με δυνατότητα ευρύτερης αντιμετώπισης όλων των καλαθοσφαιρικών θεμάτων.

Είναι απαραίτητο να μελετά συνεχώς επάνω στους Κανονισμούς Καλαθοσφαίρισης (εγχώριους και διεθνείς), τα Καταστατικά και τους Εσωτερικούς Κανονισμούς της Ο.Δ.Κ.Ε., της Ε.Ο.Κ. του Ε.Σ.Α.Κ.Ε και των Τοπικών Ενώσεων., την αθλητική νομοθεσία και δημοσιογραφία, για να είναι πάντα ένας σύγχρονος Πρόεδρος-Διαιτητής, με ευρεία διαιτητική και μπασκετική μόρφωση.

Ο Πρόεδρος δεν κομματίζεται, δεν ανήκει σε καμία παράταξη ή κλίκα. Αυτός και το λειτούργημά του ανήκουν αποκλειστικά στην υπηρεσία του Συνδέσμου του και στην δημοκρατικά εκλεγμένη διοίκηση  (όχι στα πρόσωπα) της Ομοσπονδίας Διαιτητών της χώρας μας.

Να είναι ηθικός, έντιμος, υπεύθυνος άνθρωπος, να δημιουργεί αναγνώριση στις προϊστάμενες αθλητικές αρχές και να εμπνέει εμπιστοσύνη στους διαιτητές του.

Να είναι πάντοτε αφοσιωμένος στα καθήκοντά του και την αποστολή του.

Να είναι γενικά καλός και αγαπητός, διότι θα πρέπει με την καλοσύνη που θα τον διακρίνει, να μπορεί να περνά την απαραίτητη, υποχρεωτική και αναγκαία διαιτητική παιδεία στους διαιτητές του Συνδέσμου του, χωρίς να γογγύζουν, απλά να τους κάνει να πιστεύουν στην αναγκαιότητα της συνεχούς εκπαίδευσης και βελτίωσης. Γνωρίζουμε όλοι ότι: «Διαιτητές δια της βίας δεν γίνονται».