Ομορφαίνει... ακόμα περισσότερο η ελληνική διαιτησία!!! (δείτε φωτογραφία - ντοκουμέντο)

Ομορφιά και υγεία αποπνέει η ελληνική διαιτησία, παρ' ότι κάποιοι προσπαθούν να μεταφέρουν προβλήματα στις πλάτες των διαιτητών. Και είναι πολύ εύκολο να διαπιστωθεί αυτό... Θέλετε παράδειγμα;

 Στα γήπεδα μπάσκετ του Ηρακλείου και όχι μόνο, έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των γυναικών που έχουν το …γενικό πρόσταγμα, ήτοι διαιτητεύουν τα παιχνίδια με εξαιρετική επιτυχία και αρμονία κινήσεων.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση των αδερφών Καρανικόλα που είναι τρεις και όχι δύο, όπως αρκετοί νόμιζαν στο ξεκίνημά τους.

Κι αυτό γιατί η Ρένα με την Αλεξάνδρα είναι και δίδυμες!

Η εξέλιξή τους στο χώρο της διαιτησίας είναι ραγδαία, με την Έλενα και την Αλεξάνδρα μάλιστα να βρίσκονται στον πίνακα των αξιολογημένων διαιτητών του τοπικού Συνδέσμου. Oι δυο τους έγραψαν ιστορία στις 18 Ιανουαρίου 2014 όταν διαιτήτευσαν μαζί το παιχνίδι ανδρών της ΕΚΑΣΚ Χάνδακας – Μεσσαρά καθώς ποτέ άλλοτε δεν είχαν «σφυρίξει» σε τέτοιο επίπεδο γυναίκες και πόσο μάλλον αδερφές...

Ας δούμε πώς περιγράφουν οι ίδιες την είσοδο και την παραμονή τους στον αθλητικό κόσμο.

Καρανικόλα Έλενα (11/7/1988):

H μεγάλη αδερφή που ουσιαστικά έγινε η αιτία να ασχοληθεί όλη η οικογένεια με τη διαιτησία;

“Ως μεγαλύτερη,είχα συνοδέψει τις “μικρές” στην πρώτη τους προπόνηση στη ΓΕΗ. Βλέποντάς με ο προπονητής, μου λέει, γιατί δεν κάνεις κι εσύ προπόνηση ; Και κάπως έτσι άρχισαν όλα! Όπως όμως συμβαίνει συχνά, λόγω αυξημένων υποχρεώσεων όταν μπήκα στο Λύκειο, έπρεπε να αποχωριστώ τα γήπεδα. Όχι όμως για πολύ από ότι φάνηκε! Πετυχαίνω στις εισαγωγικές και περνάω Οικονομικών Επιστημών στο Ρέθυμνο. Μετά τη Γραμματεία της σχολής, ο πρώτος χώρος που επισκέφθηκα στο Πανεπιστήμιο ήταν το κλειστό γυμναστήριο. Μαθαίνω ότι θα δημιουργηθεί γυναικείο τμήμα μπάσκετ και δίνω τα στοιχεία μου αμέσως. Ξεκινήσαμε σε πολύ χαλαρούς ρυθμούς, όλες οι κοπέλες άλλωστε κάναμε το κέφι μας. Είχαμε όμως πολλή όρεξη και ο προπονητής κ. Προβιάς άρχισε να “ψάχνεται”.

Μετά από λίγο καιρό εντάχθηκα στο Αρκάδι και ξεκίνησα διπλές προπονήσεις. Ο ανταγωνισμός μεγάλος και κάθε λεπτό συμμετοχής για μένα ήταν επιβράβευση! Μετά ξεκίνησαν τα ταξίδια με την ομάδα του Πανεπιστημίου. Πάτρα 2006 Πανελλήνιο Παν/μιων 5η θέση, Μιλάνο 2008 3η θέση, Μιλάνο 2009 3η θέση, Λίβανος 2010 4η θέση, Βαλένθια 2011 2η θέση (κολεγιακά τουρνουά από Παν/μια του εξωτερικού). Παίρνουμε το πρωτάθλημα γυναικών Κρήτης, περνάμε με επιτυχία από τα μπαραζ και ανεβαίνουμε στην Α2 με το Αρκάδι. Η πορεία μας όχι και τόσο καλή, αλλά η εμπειρία ανεπανάληπτη! Κάπου εκεί σταμάτησε και η πορεία μου ως παίκτριας. Κάτι άλλο είχε κερδίσει την καρδιά μου!

Είχα αρχίσει να ασχολούμαι με το μπάσκετ από μία άλλη οπτική. Το Πανεπιστήμιο διοργάνωνε ενδοτμηματικό πρωτάθλημα όπου συμμετείχαν φοιτητές. Ανεπίσημα λοιπόν είχα την πρώτη μου επαφή με τη διαιτησία. Την επόμενη χρονιά έρχονται και οι αδερφές μου στο Ρέθυμνο. Η Αλεξάνδρα ακολούθησε τα χνάρια μου, στην ομάδα του Παν/μίου και στη διαιτησία στο πλαίσιο του εργασιακού. Τον Νοέμβριο του 2008 δηλώσαμε συμμετοχή στη σχολή διαιτησίας του ΣΥΔΚΑΚ με διδάσκοντα τον Γιώργο Κατραχούρα. Ακολούθησαν οι εξετάσεις όπου είχαμε χαρακτηριστική επιτυχία .

Επιστρέφοντας στο Ηράκλειο ξεκίνησα να ασχολούμαι πιο ενεργά με το Σύνδεσμο και όχι μόνο. Εκλέχθηκα στο ΔΣ ως Ειδικός Γραμματέας το 2010 και ανέλαβα τη διαχείριση της ιστοσελίδας μας. Το 2012 εκλέχθηκα ξανά στο ΔΣ αυτή τη φορά στη θέση της Γενικής Γραμματέως.

Το 2011 ανακοινώνουμε νέα σχολή διαιτησίας, στην οποία σχεδόν με το ζόρι πείσαμε εν τέλει και τη Ρένα να λάβει μέρος. Ευτυχώς μας άκουσε! Το 2012 ήρθε και η αξιολόγηση μου στη Γ' Εθνική. Τον επόμενο χρόνο ακολούθησε και η Αλεξάνδρα.

Ο Σύνδεσμος και η Διαιτησία αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας. Δε θα ήμουν υπερβολική αν έλεγα ότι προσαρμόζουμε το πρόγραμμα μας σύμφωνα με το πρόγραμμα των αγώνων. Προσπαθούμε να παρακολουθούμε πολλά παιχνίδια άλλων συναδέλφων σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε εθνικό. Βασικό πράγμα, όμως, που μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ στην εξέλιξη μας, είναι ότι η μία βλέπει την άλλη και πάντα κρίνουμε αυστηρά! Βίντεο και φωτογραφίες είναι μέρος αυτής της διαδικασίας. Το γεγονός ότι είμαστε τρεις πολλές φορές μπερδεύει, αλλά έχει και την πλάκα του! Ειδικά στην αρχή που δε μας γνώριζαν πολλοί, θεωρούσαν ότι η Αλεξάνδρα και η Ρένα είναι το ίδιο πρόσωπο! Σοκ για πολλούς όταν συνειδητοποιούσαν ότι είναι δίδυμες!

Θα ήθελα τέλος να αναφέρω ότι στη μέχρι σήμερα πορεία και εξέλιξή μας έχει παίξει καταλυτικό ρόλο ο Μιχάλης Μαχαιριανάκης, ο οποίος δεν κουράζεται ποτέ να μας συμβουλεύει, να μας κατευθύνει και να μας βοηθάει με την εμπειρία και τις γνώσεις του”.

Καρανικόλα Αλεξάνδρα (30/8/1990):

“Ξεκινήσαμε με τη Ρένα ως παίκτριες αφού μας έκανε πρόταση η ΓΕΗ στα 11 μας,βλέποντας μας σε σχολικούς αγώνες. Συνεχίσαμε να παίζουμε ως τις αρχές της πρώτης Λυκείου αλλά το διάβασμα ήταν πάνω από όλα οπότε και αναγκαστικά έπρεπε να σταματήσουμε.

Η αγάπη για το μπάσκετ όμως δεν σταμάτησε και αφου πετύχαμε το στόχο να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο, εγώ και η Έλενα συμμετείχαμε στην ομάδα του Πανεπιστημίου. Συμμετείχαμε σε κολεγιακά τουρνουά Πανεπιστημίων του εξωτερικού και γενικά είχαμε μια πετυχημένη πορεία.

Η διαιτησία προέκυψε από το εργασιακό πρωτάθλημα του Ρεθύμνου του οποίου ανέλαβε τη διοργάνωση το Πανεπιστήμιο και έβαζε φοιτητές να σφυρίζουν τα παιχνίδια και να κάθονται στη γραμματεία. Η Έλενα ήταν από την πρώτη χρονιά που ξεκίνησε (2007) και εγώ ακολούθησα την επόμενη. Το μικρόβιο της διαιτησίας είχε μπει για τα κάλα και το Νοέμβρη του 2008 είδαμε την αφίσα του Συνδέσμου Διαιτητών Καλαθοσφαίρισης Κρήτης ότι ξεκινάει σχολή διαιτησίας μπάσκετ.

Σήμερα είναι καθημερινότητα για μας η διαιτησία, δεν αρχίζει και τελειώνει μέσα στο Σαββατοκύριακο, αφού η Έλενα είναι Γενικής Γραμματέας του Συνδέσμου κι εγώ μέλος στο ΔΣ. Προσπαθούμε να προσφέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στο άθλημα που υπηρετούμε, βοηθάμε σε κάθε ενέργεια του Συνδέσμου και προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτερες αγώνα με αγώνα”.

Καρανικόλα Ρένα (30/8/1990):

“Ξεκίνησα την τριβή μου με το μπάσκετ μέσω της ΓΕΗ όπου μαζί πάντα με τις αδερφές μου παίζαμε για αρκετά χρόνια όμως στη συνέχεια λόγω μαθημάτων και σπουδών σταματήσαμε. Σπούδασα όπως και οι αδερφές μου στο Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου στο Οικονομικό ,και στο 3ο μου έτος έβγαλα τη σχολή διαιτησίας δυο χρόνια μετά απο τις αδερφές μου, δηλαδή το 2011. Παρακολούθησα μαθήματα στο Ρέθυμνο από τον κ. Κατραχούρα και μαθήματα κυρίως μηχανικής διαιτησίας που γίνονταν στο Ηράκλειο από τον κ. Μαχαιριανάκη. Οι αδερφές μου δυσκολεύτηκαν να με πείσουν στην αρχή γιατί θεωρούσα ότι δεν κάνω για τον χώρο, όμως αυτό ανατράπηκε όταν μετά τα θεωρητικά μαθήματα της σχολής διαιτησίας ξεκινήσαμε μέσα στο γήπεδο να σφυρίζουμε και ένιωσα από την αρχή ότι αυτό τελικά θα μου αρέσει πάρα πολύ. Ήταν πιο εύκολο για μένα να νιώσω οικεία στο χώρο της διαιτησίας και στο σύνδεσμό μας και αυτό το οφείλω στο ότι ήταν ήδη εκεί οι αδερφές μου . Πολλές φορές λόγω ομοιότητας με την δίδυμή μου αδερφή, την Αλεξάνδρα, κάποιοι νόμιζαν ότι είμαι η Αλεξάνδρα και μου μιλούσαν πολύ άνετα ( βέβαια και με την Έλενα συνέβαινε αυτό, αλλά πιο σπάνια) . Οι αδερφές μου με βοήθησαν πάρα πολύ να καταφέρω να βελτιωθώ και να διορθώσω γρήγορα σημαντικά λάθη που κάνουν συνήθως οι νέοι διαιτητές, γιατί από την κερκίδα ήταν πάντα πολύ αυστηρές μαζί μου περισσότερο από όλους. Είμαστε πάντα πρόθυμες να διαθέσουμε το χρόνο μας για τις διάφορες ενέργειες του Συνδέσμου μας, εντός και εκτός γηπέδων”.

Πηγή: Πατρίς