Ποιοι διαιτητές κρύβονται πίσω από μια απόφαση;

 


Η απόφαση των διαιτητών του ΝΒΑ να αναγνωρίσουν δημόσια το λάθος τους στον αγώνα Πίστονς – Νικς, αποτελεί μια σπάνια αλλά αξιοσημείωτη στιγμή ωριμότητας και επαγγελματισμού. Σε έναν χώρο όπου η αλαζονεία και η άρνηση της ευθύνης πολλές φορές υπερισχύουν της αυτοκριτικής, το γεγονός ότι οι ρέφερι παραδέχθηκαν ότι κακώς δεν καταλογίστηκε φάουλ υπέρ του Χάρνταγουεϊ δείχνει ότι στο κορυφαίο επίπεδο υπάρχει ακόμα σεβασμός στο ίδιο το παιχνίδι και στους πρωταγωνιστές του.


Σε αντίθεση με ό,τι έχουμε συνηθίσει σε άλλες διοργανώσεις, όπου οι διαιτητές σπάνια αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και προτιμούν είτε να σιωπούν είτε να μετακυλούν το φταίξιμο σε άλλους, εδώ βλέπουμε μια κουλτούρα που προάγει τη διαφάνεια. Ας θυμηθούμε, άλλωστε, ότι στην Ευρωλίγκα υπήρξαν περιπτώσεις όπου όχι μόνο δεν υπήρξε ανάληψη ευθύνης, αλλά οι διαιτητές αλληλοκατηγορούνταν, παρ' ότι και οι 3 έμεναν εκτός αγωνιστικής δράσης την επόμενη αγωνιστική.


Το ΝΒΑ απέδειξε για ακόμη μία φορά γιατί θεωρείται πρότυπο σε επίπεδο διαχείρισης κρίσεων. Το να παραδέχεσαι δημόσια το λάθος σου απαιτεί σθένος και επαγγελματική τιμιότητα – αξίες που σπανίζουν, αλλά είναι αυτές που τελικά ενισχύουν την αξιοπιστία ενός θεσμού.


Είναι μάθημα για όλους όσοι επιμένουν να καλύπτουν τα λάθη τους πίσω από τη σιωπή ή τις δικαιολογίες.