Φέτος, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, η προετοιμασία και η αξιολόγηση των διαιτητών θύμισε περισσότερο πρόχειρη αγγαρεία παρά σοβαρή διαδικασία. Εκεί που άλλοτε οι διαιτητές συγκεντρώνονταν σε ένα σημείο, έκαναν εντατικά μαθήματα υπό την καθοδήγηση του Γιώργου Τανάτζη και ψυχολόγου, έτρεχαν το απαιτητικό αγωνιστικό τεστ, έδιναν εξετάσεις στους κανονισμούς και εξετάζονταν πρακτικά σε παιχνίδι, φέτος όλα έγιναν… μισά και πίσω από μια οθόνη.
Αντί για δια ζώσης αξιολόγηση, τα τεστ έγιναν κατά τόπους και οι εξετάσεις γράφτηκαν διαδικτυακά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία της διαδικασίας.
Το χειρότερο; Επίσημα αποτελέσματα δεν ανακοινώθηκαν ποτέ. Οι υποψήφιοι διαιτητές βρίσκονται σήμερα στον "αέρα", χωρίς να ξέρουν αν θα δηλώσουν συμμετοχή σε τοπική κατηγορία ή στη Γ’ Εθνική. Κανείς δεν ξέρει ποιος πέρασε και ποιος κόπηκε, ποιος θα κληθεί στο ετήσιο σεμινάριο του Σεπτεμβρίου για να προγραμματίσει και την επόμενη σεζόν του.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, φέτος παρατηρήθηκε και άλλη στρέβλωση: υποψήφιοι που δεν πληρούσαν τα κριτήρια, κλήθηκαν παρατύπως. Κανόνες που ίσχυαν για όλους καταπατήθηκαν για λίγους, αφήνοντας τους υπόλοιπους να παλεύουν με την αβεβαιότητα και την αδικία.
Αναρτήσεις
