Δυστυχώς ...ηττηθήκαμεν! (η αποχώρηση με σκυφτό το κεφάλι...)

Ήταν μια ήττα επώδυνη. Ήταν μια ήττα με χαμηλά το κεφάλι. Η χειρότερη στιγμή είναι αυτή της αποδοχής των ευθυνών, είναι η στιγμή της υποταγής. Είναι η στιγμή που αφήνεις πίσω σου τις ψευδαισθήσεις περί τρομοκρατικών οργανώσεων, αφήνεις πίσω σου τις ψευτομαγκιές περί αγωγών εις βάρος διαιτητών και δημοσιογράφων που σου πρόσφερε μια καρέκλα, αφήνεις πίσω σου τις απειλές σε διαιτητές ότι θα τους κόψεις πρόωρα τη διαιτησία και προχωράς με σκυμμένο το κεφάλι. Εσύ και η...
παρεούλα σου.  

Για ποιο λόγο;

Γιατί πλέον, η εξουσία έγινε ...καπνός. Υδρατμός... Δεν υπάρχει πλέον...

Γιατί πλέον όλοι κατάλαβαν και είδαν τα έργα και τις ημέρες σου...

Γιατί πλέον πρέπει να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα. Σκληρή άλλωστε η πραγματικότητα...

Τι αφήνεις πίσω σου;

Τι άλλο;

• Την περιφρόνηση στο πρόσωπό σου και των συν αυτώ...
  
• Τον γέλωτα...
  
• Ένα παράδειγμα προς αποφυγή...
  
• Μια συμμαχία με ένα κατακάθι της αθλητικής δημοσιογραφίας, που θα σε στοιχειώνει...