Ωπα: Ποιος πρόεδρος διαιτητικού συνδέσμου είπε ότι "δεν είναι τσιφλίκι κανενός"; ("η διαιτησία είναι λειτούργημα")

Η διαιτησία είναι αρρώστια... Αυτό είναι δεδομένο και γνωστό. Το λέει άλλωστε ένας διαιτητής, πρόεδρος συνδέσμου ο οποίος μιλάει για όλους και για όλα. Ποιοι τον βοήθησαν ν' ανέβει; Έχει κάνει λάθη; Βεβαίως και "ναι" σας λέμε εμείς και σας αποκαλύπτουμε ότι δεν κοιμήθηκε ένα βράδυ. Ποιος τα λέει όλα αυτά; Μα ο πρόεδρος του συνδέσμου...
στα Δωδεκάνησα, Άρης Φάκαρος, ο οποίος μίλησε στο Κόκκινο Ρόδου 103,7 και τον Μάκη Δούβαλη.

Να τι είπε:

Για τη θέση του ως πρόεδρος στον Σ.Δ.Κ.Δ.: «Είναι μία θέση με πολλές υποχρεώσεις και πρέπει να κρατήσεις ισορροπίες μέσα στο σύνδεσμο, διότι αποτελείται από πολλές προσωπικότητες και διαφορετικούς χαρακτήρες. Είναι ακριβώς όπως και σε μία ομάδα. Η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει να κουράζομαι και θεωρώ ότι θα είναι η τελευταία μου θητεία από τη θέση του προέδρου».

Για ποιο λόγο θα πρέπει να ασχοληθεί κάποιος με τη διαιτησία: «Με μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε, θέλουμε να φέρουμε στο χώρο της διαιτησίας ως επί το πλείστον αθλητές του μπάσκετ από 15 ετών και πάνω. Όσο πιο νέοι τόσο πιο καλά και το κυριότερο είναι να έχουν παίξει μπάσκετ. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για να φτάσει ένας διαιτητής σε τοπ επίπεδο. Κατά τη γνώμη μου, αν κάποιος δεν έχει παίξει μπάσκετ δεν μπορεί να φτάσει σε υψηλότατο επίπεδο».

Για την ενασχόληση του με τη διαιτησία: «Δεν με παρακίνησε κανείς. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και μετά το 1987 που έγινε η έκρηξη του μπάσκετ, πάντα μου άρεσε να βλέπω και να ασχολούμαι. Μου έκαναν εντύπωση οι κινήσεις των διαιτητών, τα σήματα τους και η διαχείριση ενός αγώνα. Ήθελα να γίνω διαιτητής, μου άρεσε αυτό που έβλεπα. Καθυστέρησα να ασχοληθώ και πήγα το 1999 στη σχολή με καθηγητή τον αείμνηστο Γιώργο Ακάσογλου. Ήταν ένα όνειρο, το οποίο πέτυχα. Από το 2004 είμαι και αξιολογημένος. Δεν αποτελεί όνειρο για μένα να παίξω στην Α1. Το όνειρο μου το έχω εκπληρώσει, αφού στο επίπεδο που έχω φτάσει νιώθω ικανοποιημένος και σφυρίζω γιατί το αγαπάω.

Η διαιτησία είναι αρρώστια, είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας το οποίο το κάνουμε πολλές φορές βάζοντας χρήματα από τη τσέπη μας. Ο διαιτητής κάνει καλά αυτό το λειτούργημα μόνο αν το αγαπάει. Μπορεί να γίνουν πολλά λάθη σ’ ένα παιχνίδι και να έχουν δίκιο αυτοί που σε βρίζουν από την κερκίδα. Υπάρχουν στιγμές που δεν υπάρχει καλός συγχρονισμός. Προσπαθούμε όμως να μην χαλάσουν τη ροή του αγώνα και να μην γείρουν την πλάστιγγα υπέρ της μίας ομάδας. Λάθη έχω κάνει και θα συνεχίσω να κάνω. Έχω κάνει λάθη και δεν κοιμήθηκα το βράδυ και έχω ζητήσει προσωπικά συγγνώμη. Στο τοπικό υπάρχει το καλό και το κακό ότι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Είμαι ειλικρινής άνθρωπος, αν πραγματικά θεωρώ ότι έχω αδικήσει έναν παίκτη, θα του ζητήσω συγγνώμη. Πιστεύω ότι στην καριέρα μου δεν έχω κάνει τόσο σοβαρά λάθη ώστε να κρίνω για παράδειγμα ένα πρωτάθλημα».

Για το «μέντορα» του: «Ο διαιτητής ο οποίος με ώθησε και μου χάρισε τα πρώτα βήματα να προχωρήσω, έστω και με άκομψο τρόπο, με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο, είναι ο Γιώργος Ξανθός».

Για τους διαιτητές που θαυμάζει: «Όταν ήμουν νεότερος υπήρχαν ιερά τέρατα στη διαιτησία. Υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι διαιτητές και προσπαθούμε να πάρουμε απ’ όλους τα καλύτερα τους στοιχεία. Τον καλύτερο διαιτητή αν τον βάλεις μόνο του μέσα σ’ ένα παιχνίδι μπορεί να μην αποδώσει καλά».

Για τους νέους υποψήφιους διαιτητές: «Υπάρχουν αθλητές στα μικρά τμήματα που οι προπονητές και γονείς βλέπουν ότι δεν έχουν τα προσόντα και το ταλέντο για να μπορέσουν να προοδεύσουν. Προκειμένου να τους κρατήσουμε στο χώρο, καλό θα είναι να τους παροτρύνουμε με τον τρόπο μας να ασχοληθούν με το μπάσκετ από άλλο πόστο. Η διαιτησία είναι πολύ κοντά στον παίκτη και ο κάθε διαιτητής ζει έντονα το παιχνίδι. Αν ξεκινήσεις σε μικρή ηλικία, μπορείς να φτάσεις σε υψηλό επίπεδο και η διαιτησία μπορεί να σου δώσει πλήρη επαγγελματική αποκατάσταση».

Για το επίπεδο της διαιτησίας στα Δωδεκάνησα: «Τα τελευταία 10 χρόνια θεωρώ ότι έχει γίνει μία τεράστια προσπάθεια και σε σχέση με παλαιότερα χρόνια η διαιτησία είναι πιο ομοιογενής στα Δωδεκάνησα. Υπάρχει πρόοδος και είναι σε καλύτερο επίπεδο. Πάντα υπάρχουν διαιτητές με το δικό τους τρόπο σκέψης και ιδίως οι μεγαλύτεροι δεν μπορούν να αλλάξουν κάποια πράγματα. Πλέον η Κ.Ε.Δ. της Τ.Ε. Ε.Ο.Κ. ορίζει νέους διαιτητές και δίνει κίνητρα στα νέα παιδιά».

Για τους διαιτητές μας στις εθνικές κατηγορίες: «Πολλοί σταμάτησαν από τις εθνικές κατηγορίες, διότι αφενός δεν έπαιζαν και αφετέρου έβαζαν και χρήματα από τη τσέπη τους».

Για την κρίση και στη διαιτησία: «Η κοινωνική κρίση έχει επηρεάσει τον αθλητισμό μέχρι το μεδούλι. Είναι φυσιολογικό όταν γίνονται περικοπές, να μην υπάρχουν χρήματα στην Ομοσπονδία. Οφείλονται και χρήματα στις Ομοσπονδίες. Άρα όλοι οι από κάτω έχουν πρόβλημα. Ακολουθούμε την πολιτική και ανθρωπιστική κρίση».

Για τον Σ.Δ.Κ.Δ. «Ο Σύνδεσμος ιδρύθηκε το 1981 από το Δημήτρη Κουνελλέ και κάποιους συναδέλφους. Δεν είναι μόνο η δουλειά του προέδρου στον Σ.Δ.Κ.Δ., αλλά η συνολική δουλειά.  Όταν θέλει να φαίνεται ένας, μόνο προβλήματα υπάρχουν. Η λειτουργία του Σ.Δ.Κ.Δ. βασίζεται σε 7μελές Δ.Σ. Είναι λογικό να μην μπορούν να προσφέρουν όλοι το ίδιο και στις επόμενες εκλογές θα είναι 5μελές, για να μην υπάρχουν αδρανή μέλη. Είναι δύσκολο να είσαι πρόεδρος. Όλοι θεωρούν ότι είναι οι καλύτεροι και θέλουν να παίξουν. Πρέπει να κρατήσεις τις ισορροπίες. Δεν υπάρχουν οι πολλές οικονομικές απολαβές και υπάρχουν ταξίδια και ταλαιπωρία. Φεύγουν εύκολα οι διαιτητές και γι’ αυτό πρέπει να κρατάω ισορροπίες από τον λιγότερο ικανό διαιτητή μέχρι και τον καλύτερο».

Για τα μελλοντικά σχέδια του συνδέσμου: «Θέλουμε να κλείσουμε τις χορηγίες μας για τα επόμενα χρόνια. Στόχος μας είναι η συνεχής επιμόρφωση των διαιτητών και κυρίως η επάνδρωση με νέους διαιτητές. Θα κάνουμε νέα σχολή και ήδη έχουμε συμμετοχές από νεαρά παιδιά. Θεωρώ ότι θα βγουν νέοι διαιτητές».

Για τη δική του παρουσία και τα πιθανά λάθη του στην προεδρία: «Δεν έκανα  πράγματα που ήθελα να κάνω. Η θέση μου ως πρόεδρος έτυχε να είναι σε δύσκολες συγκυρίες για το μπάσκετ και δεν το λέω αυτό για να χρυσώσω το χάπι. Δεν θεωρώ ότι ήταν επιτυχημένη η πορεία μου, έκανα αρκετά λάθη. Μπορεί να έχω αδικήσει συναδέλφους και τους ζητώ συγγνώμη. Θα πρέπει όμως όλοι να κάνουν την αυτοκριτική τους. Ο Σ.Δ.Κ.Δ. δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Ο σκοπός είναι να βελτιωνόμαστε και να προοδεύσουμε. Μεμονωμένα δεν έκανα κάτι το ιδιαίτερο, αλλά σε συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ., ανεβάσαμε το επίπεδο της διαιτησίας και ήρθαν νέα παιδιά στο σύνδεσμο. Κάτι που κατάφερα ήταν να γίνει καλύτερο και πιο οικογενειακό το κλίμα στους διαιτητές. Πάντα θα υπάρχουν κόντρες και γκρίνιες. Αυτό γίνεται σε όλους τους συνδέσμους της Ελλάδας. Ο Σ.Δ.Κ.Δ. είναι ότι πιο εύκολο για να κατηγορήσει κάποιος και να ρίξει εκεί τις ευθύνες. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν προβλήματα. Η διαιτησία είναι ένας ιδιαίτερος χώρος. Όταν θες να γίνεις πρωταγωνιστής, κάνεις κακό. Πρέπει να βαδίζεις στο όριο. Η διαχωριστική γραμμή από το να γίνεις πρωταγωνιστής σ’ ένα παιχνίδι και το να είσαι αφανής πρωταγωνιστής είναι λεπτή»

Για τις ιδιαιτερότητες τις διαιτησίας: «Η διαιτησία είναι… ομάδα. Έτσι και οι διαιτητές ανήκουν σε ένα σύνολο. Αν λειτουργήσεις μεμονωμένα, με ατομικές ενέργειες, χωρίς προετοιμασία αθλητική και πνευματική, δεν μπορείς να κάνεις καλή διαιτησία».