Σταράτη ανακοίνωση από τον Κότση για τους χουλιγκάνους!!! Και μένει στο Περιστέρι και τα λέει έξω από τα δόντια...

Σε παρόμοιες περιπτώσεις ο πρόεδρος, είτε φεύγει από την ομάδα και τα λέει έξω από τα δόντια κατά των όσων δυσφήμισαν και "πλήγωσαν" τον σύλλογο, είτε μένει και κάνει τον μ@λ@κ@ βλέποντας τους χουλιγκάνους να κάνουν αυτοί κουμάντο. Ο Φίλιππος Κότσης όμως και μένει και είπε τα πράγματα με το όνομά τους!!! Κι αυτό...
το γεγονός τον καθιστά παλικάρι στη συνείδηση όλων.

Ο Πολέμης εκδιώχθηκε κακήν - κακώς, λες και δεν είχε ιστορία και ο Πανταζόπουλος διασύρεται επειδή δεν μένει στο Περιστέρι!!!

Οι μπαμπάδες παίρνουν τα παιδιά τους και φεύγουν από την ομάδα.

Ο Κότσης τόλμησε ό,τι δεν τόλμησαν άλλοι, που παραμένουν έρμαιο κάθε λογής χουλιγκάνων και ανεγκέφαλων.

Διαβάστε την ανακοίνωση:

Τώρα που φαίνεται πως πέρασε ο κίνδυνος της «αλλοίωσης της ιστορίας του Γ.Σ. Περιστερίου», θεωρώ πως είναι χρήσιμο να αναλογισθούμε λίγο κάποιες, δικαιολογημένες βέβαια, παράπλευρες απώλειες. 

Γλυτώσαμε τα χειρότερα. Θα μπορούσαν «να είχαν γεμίσει τα νοσοκομεία» όπως μας είπαν από μικροφώνου κάποιοι την Τρίτη το βράδυ. Λογικό λοιπόν μου φαίνεται να είμαστε χαρούμενοι. Πόλεμος δεν ήταν αυτός; Έληξε νικηφόρα και χωρίς να θρηνήσουμε θύματα. Ηρεμήσαμε, δεν θα παίξουμε στην Α1 “χωρίς να το αξίζουμε”. 

Η ζημιά ελάχιστη: 

1. Ένας δημοσιογράφος, ο Κωνσταντίνος Μπέζας της ‘Πρώτης’, ψιλοδαρμένος και προπηλακισμένος για ζέσταμα. 

2. Δύο μέλη του Συλλόγου που φάγανε κάτι ψιλές, ίσως και χοντρές, αλλά στο νοσοκομείο δεν πήγαν. Και λίγα πάθανε για το ότι εκφράσανε την άποψή τους. Ο ένας γιατί τόλμησε να φανταστεί το Περιστέρι στην Α1 «χωρίς τους οργανωμένους». Ο δεύτερος γιατί δήλωσε πως δεν φέρνει τα παιδιά του γήπεδο «γιατί δεν μπορούν να ακούν βρισιές και να κινδυνεύουν από καμία κροτίδα» και γιατί είναι Ολυμπιακός! “Ρε φίλε, εμείς πρεσβεύουμε την ανοχή στη διαφορετικότητα, αλλά αυτή έχει και όρια. Όχι και Ολυμπιακός σε συνέλευση Περιστεριωτών! Πού ακούστηκε;” 

3. Ο Ανδρέας Πολέμης που παρεξηγήθηκε, λοιδορήθηκε και εκδιώχθηκε πριν, ευτυχώς, προλάβει να κάνει μεγαλύτερη ζημιά. “Τι σκέφτηκε ο τύπος; Να έρθει στο Περιστέρι να πουλήσει πειραιώτικη μαγκιά; Να βάλει το χρόνο του, το χρήμα του, την αγάπη για το μπάσκετ και τον αθλητισμό, την εμπειρία του και το όραμά του για ένα μεγάλο Περιστέρι στην Α1. Βρε οuστ από δω! Βάλ’ τα όλα αυτά εκεί που ξέρεις. Εδώ είναι Περιστέρι!” 

4. Ο Γιώργος Πανταζόπουλος. Επί τρία χρόνια έκανε 50 χιλιόμετρα την ημέρα, προσφέροντας αφιλοκερδώς τη γνώση, την αγάπη του και τη στήριξή του στο όραμα ενός ρομαντικού γραφικού. “Από την Καισαριανή δεν είναι αυτός; Ανοίγουμε την αγκαλιά μας στους μετανάστες! Όχι όμως και στους Καισαριανιώτες! Η ανοχή στη διαφορετικότητα έχει όρια!” Λάθος! Δεν είναι Καισαριανιώτης. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Περιστέρι. Το πατρικό του είναι στο Μπουρνάζι. Φόρεσε τη φανέλα του Περιστερίου όταν παίζαμε στην Ευρωλίγκα. “Πάνω από όλα σεβασμός στην ιστορία του Περιστερίου. Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ την αλλοίωσή της»! Αποφάσισε πως δεν αντέχει άλλο αυτή την κατάσταση. Δεν πειράζει. Στη Βούλα μένει τώρα. Μικρή η ζημιά! 

5. Ο Μπάμπης Καραθάνος, Αντιπρόεδρος του Συλλόγου, που δέχεται ύβρεις και απειλές για το ότι είναι μια Παναθηναϊκός, μια ΑΕΚ και μια Ολυμπιακός. Αν τον γνωρίζατε από κοντά, θα καταλαβαίνατε πως είναι ένας ακέραιος, ευαίσθητος και παθιασμένος άνθρωπος, που αγαπάει το Περιστέρι, τον Γ.Σ. Περιστερίου και ό,τι εκπροσωπεί αθλητικά την Ελλάδα. 

6. Κάποιοι γονείς που δήλωσαν πως θα πάρουν τα παιδιά τους και θα φύγουν απ’ την ομάδα, γιατί ανησυχούν με αυτή την κατάσταση. “Πού πάτε ρε; Μπορεί να πάνε στον Πανιώνιο. Το σκέφτεσαι να γίνει ο γιος σου Πάνθηρας; Άστον εδώ! Θα τον γαλουχήσουμε εμείς σε περιστεριώτικες «αξίες». Ανοχή στη διαφορετικότητα, αλλά και ξύλο, όταν βέβαια αυτή ξεπερνάει κάποια όρια. Έχεις δικαίωμα στη διαφορετική άποψή σου, φτάνει να ταυτίζεται με τη δική μου! Στο χρώμα σου, φτάνει να είναι ίδιο με το δικό μου! Έχεις δικαίωμα επιλογής ομάδας, φτάνει να έχει έδρα στο Περιστέρι. Δεν πιστεύω να είσαι Βάζελος, Γαύρος ή Χανούμι; Τότε ίσως ανοίξουμε και κρεματόρια!” 

7. Τα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου που δεν μπόρεσαν να εκφράσουν την άποψή τους μέσα στο κλίμα ψυχολογικής βίας και φόβου που δημιουργήθηκε. Κάποιους ίσως τους χάσαμε για πάντα. 

8. Τη φωνή του Δημάρχου. Την χάσαμε και αυτή! Παράπλευρη απώλεια! Τι κι αν ζήτησε η Διοίκηση του Συλλόγου να καταδικάσει ο Δήμος τις συμπεριφορές που έκαναν ένα δημοτικό χώρο ρωμαϊκή αρένα! 

9. Το όραμα για μια ομάδα πρότυπο, που θα υπηρετεί τις υπέρτατες αξίες του αθλητισμού. Που θα γαλουχεί τους νέους σε ιδέες όπως η ομαδικότητα, η συνεργασία, η ακεραιότητα, πως ο αθλητισμός είναι ενότητα και όχι πόλεμος, πως ο αντίπαλος είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος και φίλος, γιατί μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, πως ο πραγματικός αντίπαλος είναι πάντα μέσα μας, πως η ανθρωπότητα είναι μια, πως ο αθλητισμός δεν βάζει φράγματα ανάμεσα στο Αιγάλεω, το Περιστέρι, τη Νίκαια και τη Φιλαδέλφεια, αλλά χτίζει γέφυρες φιλίας ανάμεσα σε ανθρώπινες ψυχές απ’ όπου κι αν προέρχονται. «Αν το όραμα σας δεν είναι και δικό μας, τόσο το χειρότερο για το όραμα!» Παράπλευρη απώλεια και αυτό! 

Είμαστε ΜΙΑ ανθρωπότητα. Έχουμε ανάγκη από μια ομάδα πρότυπο που θα ανοίγει την αγκαλιά της σε όλους: στους Παναθηναϊκούς, στους Ολυμπιακούς, τους Αιγαλεώτες και τους Πανιώνιους γιατί ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Που θα αναβιώσει τις πανανθρώπινες αξίες που πρεσβεύει η αθλητική άμιλλα. 

Πρέπει να ξαναβρούμε το δρόμο μας. Να ξαναβρούμε τη φωνή μας. Να φωνάξουμε «εδώ είναι Περιστέρι! Εδώ ζει και αναπνέει το Περιστέρι της αγάπης και της δημιουργίας, όχι το Περιστέρι της μισαλλοδοξίας και της καταστροφής”. Το σύνθημα αυτό πρέπει να το δώσει η Δημοτική Αρχή. Αν γίνει αυτό, ίσως οι παράπλευρες απώλειες που βιώνουμε να βρουν τη δικαίωσή τους. 

Δεν έχουμε πρόβλημα με κανέναν άνθρωπο. Ακόμα και με αυτούς που σήκωσαν το χέρι. Γιατί απλά, δεν έχουν καταλάβει ακόμη. Προβληματικές είναι οι συμπεριφορές, όχι οι άνθρωποι. Αντιλαμβανόμαστε πως αγαπούν την ομάδα. Το κάνουν όμως με λάθος τρόπο. Η αγάπη που χρειαζόμαστε είναι η αγάπη χωρίς όρους και όρια. Η αγάπη με προϋποθέσεις, η αγάπη που εξαρτάται από το πως σκέπτεται και χρωματίζεται ο άλλος, καμιά φορά απέχει ελάχιστα από το μίσος. 

Αν το καταλάβουμε αυτό, ίσως έχουμε την ελπίδα να γράψουμε μια ιστορία ανθρωπιάς και συνεργασίας που να δικαιώνει το όραμα των ιδρυτών του Γ.Σ. Περιστερίου που είχα την τύχη να γνωρίσω και να ζήσω. Αυτοί με μεγάλωσαν. Πολλοί ζουν ακόμα ανάμεσά μας, αλλά σε απόσταση από το Σύλλογο. Κάπου ίσως πήραμε λάθος δρόμο. Οφείλουμε να τον ξαναβρούμε. 

Δεν έχουμε ανάγκη τις ύβρεις, τις κροτίδες, τους καπνούς, τις χειροδικίες, τους προπηλακισμούς και τη βία όποια μορφή και αν παίρνει. Έχουμε ανάγκη εσάς, τη στήριξή σας, την αγάπη που έχετε όλοι μέσα σας, την ανθρωπιά σας! 

Εδώ είναι Περιστέρι, Ελλάδα, Ευρώπη, Υδρόγειος. Εδώ είμαστε μία ανθρωπότητα. Άνθρωποι με κεφαλαίο Α!