Εύγε... Οι γονείς του Φάρου - ΠΑΟ αμάρτησαν για τα παιδιά τους!!! (μπρος στα μόρια τι είναι ο πόνος;)

Αμάρτησα για το παιδί μου... Είναι μια παλιά ταινία, 70 χρόνια πίσω, όμως αν ψάξετε στο γιου τουμπ, που λένε και οι αγγλομαθείς, θα δείτε κι άλλες ταινίες μ' αυτό τον τίτλο. Αμάρτησα για το παιδί μου... Μεγάλη ατάκα. Ο γονιός αν πρέπει ν' αμαρτήσει, θα το κάνει μόνο για το παιδί του. Και θα έχει δίκιο...
Γράφουν οι σοβαροφανείς ότι είναι ντροπή που οι πατεράδες και οι μητέρες ρίχνουν ξύλο ή τα "ρίχνουν" στους προπονητές επειδή δεν έβαλαν τα παιδιά τους αρκετή ώρα στα ματς.

Για καθίστε καλά, κύριοι και κυρίες. Για τα παιδιά μας ομιλούμε και για το μέλλον τους. 

Και για τα παιδιά μας θα τα κάνουμε όλα. Ο-Λ-Α. 

Αυτοί που το παίζουν ήρεμοι και μας δίνουν μαθήματα ευπρέπειας είναι αυτοί που, είτε δεν έχουν παιδιά, είτε δεν έχουν μπει αυτά στον πρωταθλητισμό.

"Τσαλαβουτούν" στον αθλητισμό μήπως και χάσουν κανένα κιλό ή μήπως αποφύγουν καμιά κακή συνήθεια. 

Δεν αναφερόμαστε στον αθλητισμό, αλλά στον πρωταθλητισμό. Άλλη κουλτούρα και άλλη νοοτροπία.

Ο γονιός του πρωταθλητή είναι ένας κοινός ένθερμος οπαδός των γηπέδων.

Θα αντιδράσει, δηλαδή, ακριβώς όπως ένας πωρωμένος οπαδός, που βλέπει μόνο πράσινο, κόκκινο, κίτρινο κ.α.

Αυτός είναι ο γονιός ενός πρωταθλητή. 

Να κερδίζει ο γιος του και η κόρη του με οιονδήποτε τρόπο κι οι άλλοι να πάνε να τρυπηθούν.      

Αν βλέπατε κάποιους προπονητές να δίνουν οδηγίες σε παιδιά 14 και 15 χρονών, θα τα χάνατε. 

Τους έβριζαν και τους έσπρωχναν προς τη γραμματεία. Τους αντιμετώπιζαν σαν άνδρες και όχι στα παιδιά γυμνασίου!

Κι όμως, οι γονείς των παιδιών δεν αντέδρασαν, διότι τους ενδιέφερε μόνο ένα πράγμα: Τα μόρια.

Η αγριάδα εδώ πήγε περίπατο.     

Προσέξτε για να καταλάβετε: Ο γονιός γίνεται αγρίμι για το παιδί του, αρκεί να μην υπάρχει συμφέρον.

Αν υπάρχει, τότε μόκο... Το βουλώνουν...  

Και τα συμφέροντά τους είναι πολλά σε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα. 

Μην μας το παίζετε χαλαροί και λάιτ, λοιπόν, 

Για το μέλλον των παιδιών ομιλούμε τώρα και όχι για μια ιστορία της πλάκας.

Ο γονιός βλέπει το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο και γενικά τον αθλητισμό ως μια διέξοδο. 

Έναν τρόπο να βάλει το παιδί του στο πανεπιστήμιο αλλά και να πάρει φράγκα για να βελτιώσει το βιοτικό του επίπεδο.    

Οι πρώτες ομάδες παίρνουν 30% και οι υπόλοιπες 15% για τη γυμναστική ακαδημία και από 10%, 8% και 7% για τα άλλα πανεπιστήμια. 

Μήπως δεν το πιάσατε ακόμα; Οι παίκτες της πρωταθλήτριας μαζεύουν ένα 30% και μπαίνουν πανηγυρικά στη γυμναστική ακαδημία!!!

Κι αν είναι καλοί μαθητές έχουν μια καβάτζα 1.500-1.900 μορίων, που σημαίνει ότι αντί να πάνε περιφέρεια να φοιτήσουν, έρχονται δίπλα στο σπίτι τους. 

Μεγάλη μαγκιά αυτό. Την ώρα που τα άλλα παιδιά παλεύουν για ένα και δύο μόρια, οι αθλητές συγκεντρώνουν για τα πανεπιστήμια 1.800 και μπαίνουν "αέρα".

Αρκεί να βγουν στην πρώτη τριάδα των πανελλήνιων και σχολικών πρωταθλημάτων. 

Γι' αυτό και υπάρχει ένταση σ' αυτά τα ματς. 

Μην κάνετε, λοιπόν, τους ηθικούς και τους σοβαρούς και μην το "παίζετε" υπεράνω. 

Προς θεού, εμείς δεν λέμε ότι καλά κάνουν, αλλά είναι ανθρώπινο να το κάνουν. 

Άνθρωποι είμαστε με αδυναμίες και πάθη. Και το πάθος είναι το παιδί μας.

Άλλοι θέλουν να τους δουν στο πανεπιστήμιο κι άλλοι στα γήπεδα.

Όλοι τους, όμως, τους ονειρεύονται με χρήματα. 

Πόσοι γονείς δεν έχουν καταστρέψει τα παιδιά τους από την προστατευτικότητα;

Πόσοι γονείς δεν έχουν καταστρέψει τα παιδιά τους από τις αποφάσεις που λαμβάνουν αυτοί χωρίς να υπολογίζουν αυτούς;

Και τι νομίζετε, ότι αυτό συμβαίνει μόνο στο μπάσκετ ή στον αθλητισμό;

Πλανάστε πλάνην οικτρά. 

Παντού συμβαίνει και πάντα θα συμβαίνει...  

Ο γονιός θα αμαρτήσει για το παιδί του. Άλλοι μέσα στα γήπεδα, άλλοι στα πολιτικά γραφεία, άλλοι στα επιχειρηματικά κέντρα. 

Πόσοι γονείς έχουν τσακωθεί με βουλευτές για να μπουν τα παιδιά τους στο δημόσιο.

Ρε, πλάκα μας κάνουν αυτοί που το "παίζουν" ηθικοί και ψύχραιμοι. 

Αλλά συνήθως οι ...ευπρεπείς, καθ' όλα, κύριοι είναι σοβαροφανείς και στην προσωπική τους ζωή είναι χειρότεροι από τους γονείς των πρωταθλητών.   

Γι' αυτό και δεν πρέπει να τρώμε παραμύθι από τους δήθεν...