Η μεγάλη αποτυχία της εθνικής ομάδας στο Ευρωμπάσκετ!!!

Απέτυχε η εθνική ομάδα στο Ευρωμπάσκετ! Τελεία και παύλα. Δεν υπάρχει πουθενά ότι πέτυχε ή ότι τα πήγε σχετικά καλά. Ντε φάκτο: Οι διεθνείς δεν πέτυχαν στο ρόλο που τους είχε ανατεθεί και ως εκ τούτου απέτυχαν οικτρά!!!
Για να εξηγούμαστε, δεν αναφερόμαστε στη βαθμολογική θέση ή σε αγωνιστικά κριτήρια.

Ουδόλως μας ενδιαφέρουν αυτά.

Εκεί που απέτυχαν είναι στη νοοτροπία και στην πνευματικότητα.

Και θα σας εξηγήσουμε για ποιο λόγο απέτυχαν.

Κάποτε ο Γκαίτε είχε πει ότι "η μεγάλη αποτυχία είναι να δεις τον εαυτό σου ως κάτι μεγαλύτερο απ' αυτό που είσαι και να αξιολογείς χαμηλότερα απ' αυτό που αξίζεις".  

Ακριβώς σ' αυτό το σημείο απέτυχαν οικτρά οι Έλληνες παίκτες, υποβίβασαν τον εαυτό τους!

Θυμάστε το παρισινό πολιτικό σλόγκαν τον Μάη του 1968;

"Ζήσε χωρίς "νεκρό" χρόνο"... Δηλαδή, μην αφήσεις τα τρένα να περνούν μπροστά σου, χωρίς εσύ να σαλεύεις.

Το Ευρωμπάσκετ ήταν ένας χαμένος χρόνος για τους Έλληνες παίκτες.

Επαναλαμβάνουμε όχι, από αγωνιστικής και βαθμολογικής πλευράς, αλλά από θέμα νοοτροπίας και φιλοσοφίας.

Διότι, δεν έζησαν την μπασκετική τους ζωή μέχρι το μεδούλι.

Επαναπαύτηκαν στον NBAer Γιάννη και μέχρι να καταλάβουν τι συνέβαινε στο Ευρωμπάσκετ, ήταν αργά.

Ίσα που βούτηξαν τα πόδια τους στη θάλασσα και επέστρεψαν στην ξαπλώστρα τους για να λιαστούν.

Λοιπόν, για να μπούμε πιο βαθιά στο θέμα της εθνικής ομάδας να ξεκαθαρίσουμε ότι στη ζωή μας υπάρχει ο "νεκρός" και ο "ζωντανός" χρόνος, όπως άλλωστε θα διαβάζετε και στους κανονισμούς διαιτησίας με τη "νεκρή" και τη "ζωντανή" μπάλα.  

Στο "νεκρό" χρόνο είμαστε παθητικοί, ενώ στον "ζωντανό" δραστηριοποιούμαστε και αξιοποιούμε κάθε δευτερόλεπτο.

Γι' αυτό σας λέμε ότι δεν αναφερόμαστε αγωνιστικά ή βαθμολογικά, αλλά στο θέμα της νοοτροπίας.

Διότι, μέσα στο "ζωντανό" χρόνο είναι και η ήττα, η αποτυχία, από την οποία μαθαίνουμε συνεχώς. Την αξιοποιούμε στο έπακρο. Την εκμεταλλευόμαστε κάθε διαθέσιμο δευτερόλεπτο.

Οι διεθνείς φάνηκε ότι μπήκαν σε μια φυλακή και απλά ακολουθούσαν τυπικά το ωράριο. Πήγαιναν by the book. Δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να ξεφύγουν από τη μιζέρια του μυαλού και τη ρουτίνα.

Η φαιά ουσία δεν αναλώθηκε στο να γίνουν καλύτεροι πνευματικά, αλλά στο να εξηγήσουν για τις εμφανίσεις και τις ήττες στο Ελσίνκι. Στους δημοσιογράφους, στην ΕΟΚ, στον ίδιο τους τον εαυτό.

Το μυαλό τους διαστρέβλωσε την πραγματικότητα και έγιναν κατώτεροι απ' αυτό που είναι.

Πανικοβλήθηκαν όταν κατάλαβαν ότι ο Γιάννης δεν θα παίξει και από εκείνη την ημέρα αναλώθηκαν πνευματικά στο πως θα δικαιολογηθούν, στο πως θα διαμαρτυρηθούν στους διαιτητές, στο πως θα το παίξουν εξυπνάκηδες στους Λιθουανούς μετά τη νίκη τους με την εμετική ατάκα: "Σας γαμ...με", στο πως θα απαγορεύσουν την είσοδο του Τσαγκρώνη στα αποδυτήρια.

Είναι σαν να βρισκόντουσαν στα βαθιά νερά και αντί να ενεργήσουν με σύνεση και ηρεμία, βλέποντας τη βοήθεια να έρχεται, αυτοί ήταν πανικοβλημένοι με κίνδυνο να πνίξουν και αυτόν που θα τους έσωζε!!!

Δεν χρησιμοποίησαν τη δύναμη του μυαλού σε θετικά πράγματα και δεν διατήρησαν την ψυχραιμία τους.

Και σ' αυτό το σημείο απέτυχαν....