Αφιέρωμα: Ένας μεγάλος μπασκετάνθρωπος και διαιτητής!!! (η πρωτοποριακή ιδέα)

Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στη χώρα μας, για έναν μπασκετάνθρωπο που τον τιμούν οι διαιτητές. Αναφερόμαστε στον...
Συμεών Μαυροσκούφης.

Άνθρωπος καλλιεργημένος, τολμηρός, ανοιχτόμυαλος, πρωτοποριακός, της προσφοράς, δίχως να προσδοκά απαραίτητα ανταποδοτικό όφελος, άριστος παιδαγωγός και οικογενειάρχης, από αυτούς που, δυστυχώς, δεν υπάρχουν στα αθλητικά κιτάπια, στη θέση που θα του άρμοζε. Ακόμη και η χθεσινή μέρα (4/2), που του ανήκει, λόγω της τιμής που του αποδόθηκε, μετά θάνατον, έχει τη… σκιά της.

Ο Συμεών Μαυροσκούφης, είναι ο απόλυτος μπασκετάνθρωπος για την Ελλάδα, «υπηρέτης» του αθλήματος από μικρή ηλικία, αλλά γενικότερα λάτρης του αθλητισμού, καθώς μπορεί να ταυτίστηκε με την καλαθοσφαίριση, λίγοι ευρέως, ωστόσο, γνωρίζουν την ενασχόλησή του με τη γυμναστική, την κολύμβηση, το τένις, το σκι, την αδυναμία που είχε στην ορειβασία (σ.σ. ανέβηκε 29 φορές στον Ολυμπο), την οποία σταμάτησε όταν έκανε (σε μεγάλη ηλικία) οικογένεια. Δεν του πολυάρεσε το ποδόσφαιρο, ούτε και οι ασχήμιες στα γήπεδα, λάτρευε το διάβασμα. Την ιστορία της ζωής του ξεδιπλώνει το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), με την πολύτιμη αρωγή της 62χρονης σήμερα κόρης του, Αννας Μαυροσκούφη.

Γεννημένος το 1910 στη Χάλκη, ήθελε στα 12 χρόνια του να εξερευνήσει τη Θεσσαλονίκη και το έκανε, ταξιδεύοντας με έμπορο θείο του στην πόλη. Με τα δυσάρεστα γεγονότα του 1922, όμως, δεν μπόρεσε να επιστρέψει στη βάση του. Εμεινε στη Θεσσαλονίκη, μακριά από την οικογένειά του, ανταλλάσσοντας μαζί της μόνο γράμματα. Εχασε τον πατέρα του, χωρίς να μπορέσει να τον δει ξανά από κοντά, από τότε που επέλεξε το παιδικό ταξίδι για την Ελλάδα…

Οικογένεια η ΧΑΝΘ
Την οικογένεια που στερήθηκε από πολύ μικρός, τη βρήκε στη Χριστιανική Αδελφότητα Νέων Θεσσαλονίκης (ΧΑΝΘ). Μέλος στις τάξεις της από τα εφηβικά χρόνια του, εκεί άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό, εκεί τον ξεχώρισε ο Λιούις Ρις, ο Αμερικανός Διευθυντής Φυσικής Αγωγής της ΧΑΝΘ, δίπλα στον οποίο ο Συμεών Μαυροσκούφης θήτευσε, έμαθε πολλά και εξελίχθηκε, ουσιαστικά, σε έναν από τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης του μπάσκετ στην Ελλάδα.

«Σημείο αναφοράς της ζωής του πατέρα μου ήταν, χωρίς αμφιβολία, η ΧΑΝΘ. Ελεγε συνέχεια Χρωστάω στη ΧΑΝΘ το ότι στράφηκα στο χώρο του αθλητισμού και έκανα ό,τι έκανα στη ζωή μου. Ηθελε διαρκώς να προσφέρει, πολλά από όσα έπραξε, τα έκανε αφιλοκερδώς», μοιράστηκε μαζί μας η Αννα Μαυροσκούφη.

Γράφτηκε, μετά τα μαθητικά χρόνια του στο Α’ γυμνάσιο αρρένων, στη Φιλοσοφική Σχολή, την οποία δεν τελείωσε, καθώς με υποτροφία που του δόθηκε από τη ΧΑΝΘ, βρέθηκε στη Γενεύη για σπουδές στη Φυσική Αγωγή και τα Παιδαγωγικά. Κατά το τελευταίο έτος των σπουδών του, μαζί με άλλους εννέα συμφοιτητές του, συμμετείχε, ως εκπρόσωπος της ΧΑΝΘ, στην ίδρυση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μπάσκετ, της ΦΙΜΠΑ! Αφησε το αποτύπωμά του στην υπογραφή της ιδρυτικής διακήρυξης της Ομοσπονδίας, που έγινε στις 18 Ιουνίου 1932.

Επέστρεψε στην Ελλάδα, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του, έχοντας, πλέον, μαζί του τη μητέρα, την αδελφή και τον αδελφό του. Εργάστηκε στη ΧΑΝΘ, από το 1933 ως το 1940, ως διευθυντής του τμήματος Φυσικής Αγωγής, υπηρετώντας, παράλληλα, το μπάσκετ από διάφορες θέσεις. Υπήρξε, πέρα από αθλητής και προπονητής, ιδρυτικό μέλος του συνδέσμου διαιτητών καλαθοσφαίρισης Θεσσαλονίκης και ο πρώτος (σ.σ. μαζί με τον Αντώνη Σκυλογιάννη), Ελληνας διεθνής διαιτητής.

Το 1940, μετά την επίταξη της ΧΑΝΘ από τη δικτατορία του Μεταξά, κινήθηκε πρωτοποριακά ανοίγοντας ιδιωτικό γυμναστήριο στη Θεσσαλονίκη. Χώρος που στεγάστηκε, αρχικά, στην οδό Αγίας Σοφίας, πάνω από τον κινηματογράφο «Διονύσια» και φιλοξενούσε άνδρες, γυναίκες, παιδιά, αλλά και ομάδες μπάσκετ για τις προπονήσεις τους! Το 1973 μετακόμισε (λόγω κατεδάφισης του κτηρίου) σε χώρο στην οδό Αγίας Θεοδώρας. Το γυμναστήριο έπαψε να λειτουργεί το 1987, όταν και ο Συμεών Μαυροσκούφης συνταξιοδοτήθηκε.

Η ενέργεια και διάθεσή του για προσφορά ήταν τέτοια που, στα χρόνια της ιδιωτικής επαγγελματικής δράσης του: «Κάθε Κυριακή έπαιρνε παιδιά που έρχονταν στο γυμναστήριο και τα πήγαινε εκδρομές στο Χορτιάτη και στο δάσος στο Ασβεστοχώρι. Ξεκινούσαν πολύ νωρίς το πρωί και επέστρεφαν το βράδυ! Βρέξει-χιονίσει, το ίδιο πρόγραμμα, μόνο αν ήταν κατακλυσμός δεν πήγαιναν! Μέχρι ενός σημείου, η εκδρομή ήταν με λεωφορείο και μετά πεζοπορία. Τα παιδιά τον άκουγαν με πειθαρχία, μάθαιναν πολλά κοντά του και οι γονείς τον εμπιστεύονταν!», τα λόγια της Αννας Μαυροσκούφη.

Το Hall of Fame
Ο Συμεών Μαυροσκούφης απεβίωσε το 1991, στα 81 χρόνια του, ξαφνικά από εγκεφαλικό, στο Λονδίνο. Δεν πρόλαβε να εισπράξει εν ζωή την ύψιστη τιμή που του έγινε, για την αναγνώριση της συμβολής του στην ανάπτυξη του μπάσκετ στην Ελλάδα, την είσοδό του στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame. Για την ακρίβεια, την απόφαση που πάρθηκε για την είσοδό του στον παγκόσμιο… ναό του μπάσκετ. Διότι, το γεγονός εγκρίθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2000, δρομολογήθηκε, αλλά δεν ολοκληρώθηκε, ωστόσο, ποτέ!

Εξηγήθηκε στο γιο του, Φίλιππο, που ερεύνησε το θέμα, πηγαίνοντας προ ετών στη Βοστώνη, πως η αρχική εισήγηση που υλοποιήθηκε, δεν υποστηρίχτηκε, όπως ήταν απαιτητό και η διαδικασία έμεινε στη μέση. Η οικογένεια απευθύνθηκε αργότερα γι’ αυτό και στην Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (ΕΟΚ), απάντηση, εντούτοις, δεν έλαβε!

Ο Συμεών Μαυροσκούφης ήταν ο πρώτος Ελληνας που επιλέχθηκε για το Hall of Fame, δεν μπήκε, όμως, ουσιαστικά σε αυτό, όπως του άξιζε! Εντός των τειχών, με περισσότερη συνέπεια τα τελευταία χρόνια, τιμάται η μνήμη του, στη Θεσσαλονίκη, από το Σύνδεσμο Διαιτητών Καλαθοσφαίρισης Θεσσαλονίκης, με τη διοργάνωση του τουρνουά μπάσκετ «Συμεών Μαυροσκούφης».

Ο επίλογος για το μεγάλο μπασκετάνθρωπο της Ελλάδας, ανήκει στην κόρη του. «Ο πατέρας μου ήταν ένας μορφωμένος, δραστήριος, ήπιος τόνων, ψύχραιμος και ευαίσθητος άνθρωπος. Γεμάτος από όσα έκανε στη ζωή του, έκανε όσα ήθελε να κάνει, δεν άφησε εκκρεμότητες στα θέλω του, δεν είχε ποτέ αντιπαράθεση με κανέναν. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που τον θυμούνται και αναγνωρίζοντάς με από το επίθετο, μου μιλούν με εξαιρετικό τρόπο γι’ αυτόν. Αποτελεί το μεγαλύτερο και καλύτερο παράδειγμα, καθώς λειτούργησε έτσι από μικρό μικρό παιδί, όταν βρέθηκε μόνος στη ζωή, πως όταν το έχεις μέσα σου, μπορείς να ανταπεξέλθεις σε ό,τι στοχεύσεις!».