Ο οραματιστής, ο αισιόδοξος και ο χαμογελαστός Άρης... (ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε...)

Χρόνια πίσω, στις αρχές της δεκαετίας του 90, είπαμε χαίρω πολύ με τον Άρη Ραφτόπουλο.


Ήταν εκείνη την περίοδο στην διοίκηση των Ελλήνων Προπονητών με πρόεδρο τον Γιάννη Ιωαννίδη.

Ήταν τότε, που ήρθε για πρώτη φορά σαν εκπρόσωπός τους στην ετήσια γιορτή μας.

Ήταν τότε, που πίστεψε στο χώρο μας, τότε που αναγνώρισε την δική μας προσφορά, τότε που πίστεψε σε μας.

Ήταν τότε, που δήλωσε φίλος μας.

Πάντα έβρισκε τρόπο να δείχνει την αγάπη του στο χώρο μας.

Ήταν δίπλα μας με τον δικό του χαρισματικό τρόπο, έτοιμος να χειροκροτήσει κάθε μας προσπάθεια, κάθε μας επιτυχία.

Οραματιστής, ευθύς, πάντα αισιόδοξος και χαμογελαστός, τόσο θετικά διαφορετικός που έκανε την παρουσία του απαραίτητη σε κάθε μπασκετική παρέα. Σε κάθε παρέα.

Ο Άρης δεν είναι πια κοντά μας, έχασε την πολύχρονη μάχη με την αρρώστια που τον χτύπησε πολύ νωρίς, τότε ακριβώς που πίστευε ότι την έχει νικήσει.

Εμείς χάσαμε ένα γνήσιο και διαχρονικό φίλο.

Το Ελληνικό μπάσκετ, έχασε έναν αυθεντικό Μπασκετάνθρωπο.

Από την επίγεια ζωή μας, έφυγε ένας σπάνιος Άνθρωπος.

Άρη μου, οι άγγελοι ξεκίνησαν το τραγούδι τους για να σε υποδεχθούν στις δικές τους γειτονιές.

Καλό ταξίδι καλέ μας φίλε, καλό ταξίδι!!

Πηγή: ΣΚΚΑ