Αποκάλυψη τώρα: Η διαιτητική συνέντευξη που θα ταράξει τα νερά... (τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα!!!)

Συνέντευξη παραχώρησε γνωστός διαιτητής αναφορικά με τις εμπειρίες αλλά και την πανδημία. "Ένα όνειρο για μένα, έγινε πραγματικότητα"...
είπε η Βάσω Τσαρούχα, η 2η γυναίκα ρεφ, που σφυρίζει στην Ευρωλίγκα.

Αναλυτικά η συνέντευξη: 

• Το πρώτο μου δελτίο μου ως μπασκετμπολίστρια το έκανα όταν πήγαινα στην Δ' δημοτικού. Ήμουν εννέα χρονών. Τη σεζόν 1990-91. Διαιτητής έγινα 16 χρονών. Για την ακρίβεια 15,5 σε κάτι παιχνίδια Παγκορασίδων και Παμπαίδων στην Χίο. Και έγινε τελείως συγκυριακά. Είχαμε πολλές ομάδες στην Χίο και εγώ έπαιζα στις Νεάνιδες, στον Ναυτικό Όμιλο Χίου. Τότε μου είπαν να πάω να σφυρίξω κάποια ματς στα μικρά παιδιά το καλοκαίρι και αυτό επειδή δεν υπήρχαν αρκετοί διαιτητές.

• Έτσι έγινε η πρώτη μου επαφή με το κομμάτι της διαιτησίας. Και το επόμενο καλοκαίρι πάλι σφύριζα παιχνίδια. Μέσα στην σεζόν δεν μπορούσα να το κάνω γιατί έπαιζα μπάσκετ. Τότε δεν με ενδιέφερε η διαιτησία, απλά το έκανα για να βοηθήσω. Ουσιαστικά στα 18 μου, όταν είχα σφυρίξει τα προηγούμενα καλοκαίρια κάποια ματς, μου είπαν να βγάλω τη σχολή και να δώσω εξετάσεις. Και έτσι έγινα διαιτητής...

Στα 21 μου πήγα να βγάλω τη σχολή της Γ' Εθνικής στην Ελλάδα

• Ναι. Άλλωστε ήμουν 18 ετών και έπαιζα και στη γυναικεία ομάδα. Θεωρητικά ήμουν στην Χίο ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχει βγάλει το νησί όσον αφορά το μπάσκετ. Όταν είχε ανέβει η ομάδα στην Β' Εθνική γυναικών, εγώ δεν ασχολιόμουν ιδιαίτερα. Στα 21 μου πήγα να βγάλω τη σχολή της Γ' Εθνικής στην Ελλάδα. Δηλαδή να γίνω διαιτήτρια Εθνικών Κατηγοριών...

• Τότε στην Χίο ήταν η Βαγγελιώ Χριστοφή, πρώην διαιτήτρια και εκείνη. Ήταν γυμνάστριά μου στο δημοτικό. Όταν ήμουν Β' Δημοτικού μου είπε ότι θα με βάλει να παίξω. Και το έκανε παράνομα γιατί ήμουν πιο μικρή από αυτούς που θα έπρεπε να βάλει. Η εμπειρία μου ήταν να περνάω κάτω από τα πόδια των αντιπάλων γιατί ήμουν πολύ μικροκαμωμένη. Και τότε τους μπήκε η υποψία ότι ήμουν μικρότερη από την επιτρεπόμενη ηλικία. Με κατάλαβαν και με έβγαλαν έξω! Στη συνέχεια δημιουργούσαν ομάδες ταλέντων στη Χίο απ' όλα τα σχολεία και μας έκαναν προπόνηση σε όλα τα αθλήματα. Έβλεπαν σε ποιο έχεις μεγαλύτερη κλίση, σε κατηγοριοποιούσαν και στη συνέχεια δούλευαν μαζί σου πιο εξειδικευμένα. Όμως στην Δ' Δημοτικού πήρα μέρος και στους σχολικούς αγώνες του στίβου. Και επειδή είχα πάρει κάτι νίκες σε σπριντ, μήκος και σφαίρα έπρεπε να διαλέξω μεταξύ μπάσκετ και στίβου. Τότε είπα ότι το μπάσκετ μου αρέσει περισσότερο...

• Ε, τότε η γενιά μου ήταν με τον Μάικλ Τζόρνταν. Μου άρεσε πολύ ως παίκτης όπως και σε όλα τα παιδιά. Τον θαύμαζα! Όμως όταν άρχισα να καταλαβαίνω περισσότερο το μπάσκετ, όρους, κινήσεις και πιο συγκεκριμένα πράγματα, εκείνος που θαύμαζα και θαυμάζω είναι ο Τζινόμπιλι. Ίσως και επειδή ήμουν και αριστερόχειρας, ταυτίστηκα....

• Όλη αυτή η ατμόσφαιρα που υπήρχε στη Χίο! Όταν έμπαινες να παίξεις και το πόσο ο κόσμος ταυτιζόταν μαζί σου και σου περνούσε την ενέργειά του! Δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο. Μου αρέσει πολύ αυτή η αύρα και ο αέρας που αποπνέουν οι φίλαθλοι και στη Χίο ήταν κάτι το πολύ έντονο.»

Όσο περνούσε ο καιρός και έμπαινα μέσα στην διαιτησία, είδα ότι άρχισα να το αγαπάω

• Στην Αθήνα ήρθα μόνιμα το 2006 αν και για τρία χρόνια μέχρι το 2009 πηγαινοερχόμουν στην Χίο συνέχεια. Αν και Χιώτισσα ήμουν η μοναδική που έπαιζε στον Παγχιακό. Όμως από τη στιγμή που η ομάδα αποφάσισε να μην ξανακατέβει, αποφάσισα να έρθω μόνιμα στην Αθήνα, όπου κάναμε τις προπονήσεις μας. Και αυτό διότι τόσο οι παίκτριες όσο και ο προπονητής ήταν από την Αθήνα. Απλά μετά αποφάσισα να μην ξαναγυρίσω στην Χίο γιατί πήρα μεταγραφή στις Εσπερίδες μαζι με την Ντόρα Μαστρογιαννίδου με την οποία ήμασταν συμπαίκτριες στην Χίο. Έπειτα στον Αστέρα Εξαρχείων, στο Περιστέρι, στην Ηλιούπολη και στον Θρίαμβο. Μετά απόφάσισα να παίξω στην ΕΣΚΑ που είχε λιγότερες υποχρεώσεις από τις Εθνικές κατηγορίες που ήμουν ως τότε. Όσο περνούσε ο καιρός και έμπαινα μέσα στην διαιτησία, είδα ότι άρχισα να το αγαπάω. Μπορώ να σου πω και περισσότερο απ' ότι όταν ήμουν παίκτρια...

Έχω φτάσει σε ένα επίπεδο που είμαι ευλογημένη

• Ναι όντως. Να φανταστείς ακόμα το ψάχνω μέσα μου. Δηλαδή αν επέλεξα να παίξω μπάσκετ για να γίνω στην πορεία διαιτήτρια. Δεν μπορώ να το πω με σιγουριά και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το μάθω και ποτέ αυτό. Εχω φτάσει σε ένα επίπεδο που είμαι ευλογημένη. Δηλαδή το χόμπι μου, αυτό που αγαπάω, αυτό που μου αρέσει, να το κάνω επάγγελμα και αυτή τη στιγμή να με ζει. Στην αρχή σκέφτηκα να γίνω προπονητής και το έκανα με κάποια μικρά παιδάκια. Όμως δεν μου άρεσε. Δεν κόλλησα ποτέ. Δεν μου βγήκε. Με την διαιτησία, είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο, πάντα ήμουν ενεργή. Ίσως να ήταν και ένας ακόμη λόγος που επέλεξα να πάω στις μικρές κατηγορίες και να μην συνεχίσω στην Α1. Για να μην έχω ασυμβίβαστο. Τότε αν ήσουν παίκτης δεν μπορούσες να σφυρίξεις σε μεγαλύτερες κατηγορίες. Επομένως έπρεπε να διαλέξω. Και να έχω τα Σαββατοκύριακά μου ελεύθερα για να μπορώ να σφυρίξω».

Στα πρώτα χρόνια που είσαι διαιτητής, είχα κατά κάποιον τρόπο μια ευαισθησία στους παίκτες

• Στην αρχή δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τον ρόλο σου. Δηλαδή: Στα πρώτα χρόνια που είσαι διαιτητής, είχα κατά κάποιον τρόπο μια ευαισθησία στους παίκτες. Μπορεί για τον ίδιο λόγο να ήμουν πιο αυστηρή με έναν προπονητή, παρά με έναν παίκτη. Ακόμα είχα τον τρόπο σκέψης του παίκτη μέσα μου. Βέβαια μετά από κάποια χρόνια είναι καλό να φεύγει γιατί δεν πρέπει να σκέφτεσαι σαν παίκτης όταν είσαι διαιτητής. Και αυτό για πάρα πολλούς λόγους. Απλά πρέπει να το χρησιμοποιείς ως εμπειρία. Να μάθεις από αυτό και να μπορείς να το διαχειρίζεσαι σαν διαιτητής. Να εξηγήσεις, να κατευνάσεις, να πάρεις με το μέρος σου έναν παίκτη με την έννοια να του πεις 'καταλαβαίνω αυτό που λες, αλλά υπάρχει και αυτή η όψη του νομίσματος'. Είναι άλλο να έχεις τον ρόλο του παίκτη και άλλο τον ρόλο του διαιτητή».

Από τη μέρα που έγινα διαιτήτρια και παράλληλα έπαιζα, δεν ξαναμίλησα ποτέ σε διαιτητή

• Δεν υπάρχει παίκτης που να μην είχε διαπληκτισμό με κάποιον διαιτητή. Απλά άλλοι το κάνουν φωναχτά, άλλοι όχι. Πάντα βρίσκαμε έναν λόγο για να μας φταίει. Προσωπικά δεν ήμουν έντονη στο να τσακωθώ. Όμως σίγουρα υπήρξαν στιγμές που γκρίνιαξα και εγώ. Παρόλα αυτά από τη μέρα που έγινα διαιτήτρια και παράλληλα έπαιζα, δεν ξαναμίλησα ποτέ σε διαιτητή. Είναι πολύ δύσκολος ο ρόλος του διαιτητή.»

Πέρα από το κομμάτι των κανονισμών και της φυσικής κατάστασης, παίζουν ρόλο η νοοτροπία και ο ψυχισμός

• Η κριτική είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι στους διαιτητές. Προσωπικά είμαι υπέρ τόσο της θετικής, αλλά πολύ περισσότερο της αρνητικής κριτικής. Όμως όχι αυτή η κριτική που γίνεται εσκεμμένα λόγω των έντονων συναισθημάτων που δημιουργούνται από την ένταση κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Αυτό δεν μου αρέσει. Τον καλύτερο διαιτητή να βάλεις, θα κάνει λάθη. Κάποιοι π.χ. μπορεί να αφήσουν το πιο έντονο παιχνίδι γιατί μπορούν να το ελέγξουν. Εγώ ακόμα μαθαίνω και παιχνίδι με το παιχνίδι προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη. Το πόσο καλός διαιτητής είσαι ή γίνεσαι ή εξελίσσεσαι, πέρα από το κομμάτι των κανονισμών και της φυσικής κατάστασης, παίζουν ρόλο η νοοτροπία και ο ψυχισμός. Και αυτά τα αποκτάς λόγω εμπειρίας. Όπως οι παίκτες. Άλλος παίκτης είναι κάποιος στα 20 του και τελείως διαφορετικός στα 30 του όταν συνεχίζει να δουλεύει. Το ίδιο και ένας διαιτητής. Μόνο με την εμπειρία του μπορεί να γεμίζει το γήπεδο. Θα εμπνέει σιγουριά και εμπιστοσύνη.

• Ακριβώς. Είναι λογικό οι παίκτες να δειξουν περισσότερο σεβασμό σε πιο έμπειρους διαιτητές γιατι νιώθουν περισσότερη σιγουριά για τις αποφάσεις τους. Στόχος μου είναι να φτάσω σε αυτό το σημείο και να εμπνέω σεβασμό απ' όλους τους παίκτες για τα σφυρίγματά μου.

Τι ωραίο που είναι να σφυρίζεις σε αυτό το επίπεδο

• Όταν πρωτοξεκίνησα με την διαιτησία ήθελα να δουλέψω, να μάθω και να γίνομαι καλύτερη. Ήταν σημαντικό να περασω βήμα βήμα ολες τις κατηγορίες γιατί μέσα από αυτές έμαθα πολλά και με βοήθησε ώστε να έχω υπομονή και να φτάσω στον στόχο μου. Δεν σκεφτόμουν καν ότι ήταν ένας ανδροκρατούμενος χώρος. Κατάλαβα ότι άρχισα να βγάζω τον παίκτη από μέσα μου όταν αρχισα να βλέπω ευρωπαϊκά παιχνίδιά και αντί να κοιτάω τους παίκτες, έδινα μεγαλύτερη βαρύτητα στον ρόλο των διαιτητών. Και έλεγα από μέσα μου: 'Τι ωραίο που είναι να σφυρίζεις σε αυτό το επίπεδο'. Το έβαζα στο μυαλό μου. Το έβλεπα σαν κίνητρο. Σαν πρόκληση. Και αν μπορούσα να φτάσω σε αυτό το σημείο. Όμως αυτόματα την επόμενη στιγμή, με το που τελείωνε το παιχνίδι, δεν γινόταν εμμονή αλλά κίνητρο. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να ήμουν διαιτητής στην Γ' Εθνική. Στόχος μου ήταν να πάω στην Β' Εθνική. Και παρέμενε ο ίδιος. Να περάσει ο καιρός ώστε να ανέβω κατηγορία. Μετά στην Α2. Μετά στην Α1 και να προλάβω να γίνω και διεθνής ηλικιακά.

• Έχουν υπάρξει πολλά περιστατικά, είναι λογικό, γιατί είναι μέρος της δουλειάς μας. Όμως κατά έναν περίεργο τρόπο δεν με αγγίζει το να ασχολούνται μαζί μου ή να με βρίζουν. Εκείνη τη στιγμή το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να κάνω σωστά τη δουλειά μου και να μείνω συγκεντρωμένη στο παιχνίδι μου. Αυτά που έχουν γίνει είναι πάνω-κάτω αναμενόμενα. Λίγο γκρίνια, λίγο ένταση, αλλά μέχρι εκεί...Όμως τα διαχειρίστηκα όπως έπρεπε και δεν υπήρχε συνέχεια.

Έχω ζοριστεί αρκετές φορές, αλλά όχι να σκεφτώ να τα παρατήσω

• Όχι! Είμαι αρκετά πεισματάρα για να τα παρατήσω. Έχω ζοριστεί αρκετές φορές, αλλά όχι να σκεφτώ να τα παρατήσω. Έχουν υπάρξει δύσκολες στιγμές, όπως υπάρχουν σε όλα τα πράγματα της ζωής μας. Όμως θεωρώ ότι έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Αν κάποιος τα παρατάει στη ζωή του, θα τα παρατήσει και στην δουλειά του. Προσωπικά ποτέ δεν τα παρατάω σε οτιδήποτε και αν κάνω. Δεν θα το έκανα και για την δουλειά μου.

• Διεθνής διαιτητής έγινα το 2013. Σε αυτά τα πεντέμισι-έξι χρόνια θητείας μου στην FIBA, ήταν σαν να ζω ένα όνειρο. Το να φτάσω σε ένα ευρωπαϊκό επίπεδο ήταν κάτι πάρα πολύ έντονο. Όμως το να σφυρίζω στην EuroLeague, ζούσα το όνειρό μου στον απόλυτο βαθμό.

Ένα όνειρο για μένα, έγινε πραγματικότητα

• Με πήρε τηλέφωνο ο Ρίτσαρντ Στόουκς,ο υπεύθυνος διαιτησίας της EuroLeague και μου είπε ότι ενδιαφέρονται για μένα. Μου έγινε μια πρόταση και είχα πει ότι χρειαζόμουν λίγο χρόνο για να το συνειδητοποιήσω! Δεν ήταν κάτι που περίμενα. Πάντα μπορεί να το είχα στο μυαλό μου και να το ήθελα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το περίμενα. Εννοείται ότι ύστερα από λίγες μέρες μίλησα πάλι μαζί του, του είπα ότι ήταν πολύ τιμητική η πρόταση και ότι ήταν ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε έναν διαιτητή. Ένα όνειρο για μένα, έγινε πραγματικότητα.

Η επιλογή για πρώτη φορά γυναίκας διατητή δείχνει πόσο έχουν... ανοίξει οι ορίζοντες χωρίς διαχωρισμού φύλλου

• Η EuroLeague όταν κάνει κινήσεις, τις κάνει πάρα πολύ προγραμματισμένες. Αυτή η πρόταση ήρθε όταν ο κ. Στόουκς έκρινε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να γίνει. Δεν ξέρω αν ήταν ο τελικός Κυπέλλου αυτός που έκρινε την απόφασή του αλλά το έκρινε σίγουρα η παρουσία μου στην Α1 και στα διεθνή παιχνίδια. Άλλωστε ό,τι επιλογές και αν κάνει, τις κάνει πάρα πολύ στοχευμένα. Παρακολουθεί τους διαιτητές και την πορεία τους. Βλέπει την εξέλιξή τους και βάσει αυτής, παίρνει τις αποφάσεις. Δεν κάνει τίποτα τυχαία. Και αυτό ακριβώς έκανε και με εμένα. Έβλεπε την πορεία μου και το πώς εξελισσόμουν στον χώρο. Μπορεί να έβλεπε και τις δυνατότητες τις οποίες εγώ δεν βλέπω. Άλλωστε αυτή είναι η δουλειά του. Να βλέπει τα ταλέντα των διαιτητών και να τα αναδεικνύει. Ουσιαστικά έγινε μέσα από κάποιο πρόγραμμα παρακολούθησης. Αυτό καταλαβαίνω και τώρα. Επίσης να πω ότι όταν έγινα διαιτητής της FIBA, ο κ. Στόουκς ήταν επικεφαλής διαιτησίας. Με γνώριζε. Και στις εξετάσεις που πέρασα, εκείνος ήταν εξεταστής. Έτσι θεωρώ ότι έγινε η επιλογή της EuroLeague. Όσο για τον τελικό, η επιλογή για πρώτη φορά γυναίκας διατητή δείχνει πόσο έχουν... ανοίξει οι ορίζοντες χωρίς διαχωρισμού φύλλου. Και η Ομοσπονδία των διαιτητών, η ΚΕΔ, αλλά και η ΕΟΚ ως θεσμικοί οργανισμοί, δείχνουν ότι λειτουργούν ισότιμα, δίκαια και δίνουν ευκαιρίες στον οποιονδήποτε. Ασχέτως φύλλου και ηλικίας! Η ΟΔΚΕ και η ΚΕΔ έχουν κάνει σημαντική δουλειά στο κομμάτι της διαιτησίας, αλλά και η ΕΟΚ το ίδιο.
  

• Ναι, συμφωνώ. Χαίρομαι πάρα πολύ που το έκανα όμως δεν ήταν αυτοσκοπός μου. Δεν θέλω να ξεχωρίζουν καμία γυναίκα. Δεν θέλω να λένε, γυναίκα-διαιτητής. Όλοι είμαστε διαιτητές. Δεν πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός στην διαιτησία άνδρα ή γυναίκα, είμαστε όλοι διαιτητές, το ίδιο άθλημα διαιτητεύουμε. Και χαίρομαι γιατί χρόνο με τον χρόνο, εμπιστεύονται όλο και περισσότερες γυναίκες διαιτήτριες».

Πρέπει να παραμένεις συγκεντρωμένος

• Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Είναι πάρα πολύ όμορφο το συναίσθημα, νιώθεις πάρα πολύ χαρούμενος, αλλά πάντα στο μυαλό μου είχα ότι πρέπει να παραμένεις ταπεινός. Πρέπει να παραμένεις συγκεντρωμένος γιατί αν πάρουν τα μυαλά σου αέρα, είναι πάρα πολύ εύκολο να χάσεις όσα έχεις προσπαθήσει και έχεις καταφέρει να κάνεις. Αυτήν την νοοτροπία την είχα και ως παίκτρια. Αυτό που σου έλεγα. Κάποια πράγματα μου έκαναν καλό από τότε που έπαιζα. Πέρασα κάποια πράγματα στη νοοτροπία μου και στην διαιτησία που είναι πολύ ισχυρά όπλα. Τα χρησιμοποιείς και σε βοηθάνε. Πώς είναι όταν κερδίζεις ένα μεγάλο ματς και χαίρεσαι εκείνη τη στιγμή αλλά ξέρεις ότι αύριο είναι μια άλλη μέρα και ότι πρέπει να προσπαθήσεις ξανά; Αυτό ακριβώς γίνεται.»
  

Μοιραζόμαστε τις πληροφορίες από όσα έχει δει και βγάζουμε το action plan σαν referee team

• Γίνεται scouting! Κάθε διαιτητής του αγώνα κάνει ξεχωριστό scouting στις ομάδες. Κάνει μια προετοιμασία σπίτι του και το πρωινό του αγώνα συναντιόμαστε όλοι μαζί, μοιραζόμαστε τις πληροφορίες από όσα έχει δει και βγάζουμε το action plan σαν referee team. Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε κάποιες καταστάσεις και το πώς φέρεται ένας παίκτης μέσα στα παιχνίδια. Είτε προπονητής, είτε οτιδήποτε. Όμως πάντα γίνεται scouting και είναι κάτι που ισχύει και για την Ελλάδα. Δεν ισχύει μόνο στην Ευρώπη.

• Φυσικά και όχι. Δεν αρκεί μόνο αυτό. Ένας διαιτητής κάνει ολοκληρωμένη προετοιμασία. Εκτός από το scouting ανά παιχνίδι, υπάρχει επίσης το κομμάτι της εκγύμνασης και της εγκεφαλικής προετοιμασίας. Σε αυτό το κομμάτι έχω αφεθεί στα χέρια επαγγελαματιών, όπως είναι η Όλγα Χατζηνικολάου που έχει αναλάβει το κομμάτι της ενδυνάμωσής μου και της Καρολίνας Σκούρτη για το κομμάτι της αντοχής.

Το pre-game στην EuroLeague το κάνουμε το πρωί του αγώνα

• Δεν έχει σημασία. Άλλωστε το παιχνίδι για το scouting το βλέπεις 2-3 μερες πριν. Όταν παίρνω ορισμό στην EuroLeague, δεν κάνω αμέσως το scouting. Αν θέλω, μπορώ. Όσο ανεβαίνει το επίπεδο δεν γίνεται να μην έχεις το scouting μέσα στις συνήθειές σου. Όπως έχει κάποιος προπονητής την προπόνηση ή το pre-game, έτσι είναι και με εμάς. Το pre-game στην EuroLeague το κάνουμε το πρωί του αγώνα, ενώ λέμε και κάποια πράγματα λίγο πριν από το παιχνίδι. Έτσι και στην Ελλάδα. Γι' αυτό και λέω ότι έχει εξελιχθεί η νοοτροπία και στην Ελλάδα όσον αφορά το κομμάτι της διαιτησίας. Σε πάρα πολλά πράγματα. Εξελισσόμαστε».

• Πάντα όλα τα καινούργια σου δημιουργούν ένα άγχος και μια προσμονή. Όμως παιχνίδι με το παιχνίδι όλα αυτά φεύγουν. Αποκτάς αυτοπεποίθηση και μπορείς να συνεχίσεις σε πιο δύσκολες ακόμα καταστάσεις. Παιχνίδι με το παιχνίδι αυτό το κομμάτι θα το βελτιώνω.

Την εμπιστοσύνη την κερδίζεις

• Η αντιμετώπιση που έλαβα ήταν πολύ θετική. Ναι μεν ήμουν rookie αλλά με αντιμετώπισαν ως διαιτητή. Και είμαι διαιτητής EuroLeague. Σίγουρα θα μπουν μπροστά να σε προστατεύσουν επειδή είσαι rookie αλλά δεν μπορούν να μου πάρουν τη σφυρίχτρα από το στόμα. Την εμπιστοσύνη την κερδίζεις. Είναι στο χέρι μου να το κάνω.

Στην EuroLeague έχω referee coach και tutor μου είναι η Αν Πάνθερ

• Η Πάνθερ είναι η tutor μου. Στην EuroLeague έχω referee coach και tutor μου είναι η Αν Πάνθερ. Μπορώ να μιλήσω μαζί της για οτιδήποτε με προβληματίσει ή οτιδήποτε άλλο θελήσω. Ναι, έχουμε επικοινωνία... Γενικότερα μου είπε να είμαι συγκεντρωμένη, να προσπαθώ, να βελτιώνομαι και σίγουρα ότι θα τα πάω πολύ καλά.

Το θέμα είναι να μπορέσεις να καταλάβεις τον λόγο για να μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος

• Σίγουρα έχω κάνει σε πάρα πολλά παιχνίδια λάθη. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνει λάθος σε κάποιο παιχνίδι. Απλά πάντα μετά θα δω το ματς, θα κοιτάξω τα λάθη μου και θα δω τι μπορώ να κάνω καλύτερα ώστε παιχνίδι με το παιχνίδι αυτά τα λάθη να μειωθούν. Δεν μπορεί να υπάρξει παιχνίδι με 'μηδέν' λάθη. Και αναφέρομαι σε παιχνίδια που έχουν δυναμική, έχουν ένταση, εντός και εκτός γηπέδου, ματς που δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνεις λάθος. Είτε γιατί είναι η στιγμή τέτοια, είτε γιατί δεν είχες καλή θέση, είτε γιατί δεν έκρινες σωστά, είτε για τον οποιονδήποτε λόγο. Απλά το θέμα είναι να βρεις τον λόγο. Κάθε λάθος κρύβει έναν λόγο. Το θέμα είναι να μπορέσεις να καταλάβεις τον λόγο για να μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος.

• Θα ήθελα να σφυρίξω ξανά δύο ματς. Το ένα είναι ο τελικός Κυπέλλου Ελλάδος γιατί ήταν πάρα πολύ όμορφη ατμόσφαιρα και το άλλο το Ελλάδα-Σερβία στο τουρνουά Ακρόπολις. Ήταν ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ και αυτό το συναίσθημα δεν ξέρω αν θα φύγει ποτέ από την ανάμνησή μου. Ένιωσα ότι σείεται το γήπεδο!

Θα γυρίσουμε πιο δυνατοί απ' όλο αυτό

• Προσωπικά θα ήθελα όλος ο κόσμος να είναι υγιής! Και όποιος έχει νοσήσει να το ξεπεράσει όλο αυτό και να είναι μια κακή ανάμνηση. Είτε στον μπασκετικό χώρο, είτε στην υπόλοιπη ζωή μας, θα ήθελα όλος ο κόσμος να το ξεπεράσει χωρίς να αφήσει πολλά κατάλοιπα. Είτε ψυχολογικής φύσεως, είτε οικονομικής φύσεως, είτε σωματικής, είτε οτιδήποτε έχει να κάνει. Θέλω να πιστεύω και αυτή είναι η σκέψη μου, ότι πραγματικά θα γυρίσουμε πιο δυνατοί απ' όλο αυτό. Έχει να μας μάθει πολλά πράγματα όλο αυτό που γίνεται. Όσο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, εύχομαι να μην επηρεαστεί. Σίγουρα θα υπάρξει ένα μεταβατικό στάδιο, αλλά θεωρώ ότι θα γυρίσουμε όλοι πιο δυνατοί και καλύτεροι.

Θα χρειαστεί χρόνος προσαρμογής που θα είναι οι καλοκαιρινοί μήνες

• Όταν θα φτάσουν στο σημείο να σου δώσουν το Ο.Κ. να ταξιδέψεις, θα είναι όλα εντάξει. Δεν θα μας έβαζε κανείς σε κίνδυνο. Άρα θα έχουμε επιστρέψει στην καθημερινότητά μας. Θα χρειαστεί χρόνος προσαρμογής που θα είναι οι καλοκαιρινοί μήνες. Κάθε μέρα θα είναι όλο και καλύτερα και εύχομαι ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο να έχουν ξεπεραστεί όλα και να μην υπάρχει κίνδυνος. Αν υπάρχει κίνδυνος, δεν πιστεύω ότι θα μας αφήσουν.

Πηγή: gazzetta.gr