Συνέντευξη 2.000 λέξεων και ούτε μια λέξη για Κορομηλά!!! (τι έγινε, ρε παιδιά;)

Ο Κώστας Κορομηλάς ήταν ο παράγοντας που φέρεται να ασχολιόταν δυναμικά με το σύνδεσμο διαιτησίας Μαγνησίας... Και έδινε χώρο και χρόνο στους συναδέλφους του... Ή μήπως δεν ήταν έτσι;

Μίλησε στο e-thessalia για τον Βάκη Παρασκευόπουλο και τον Γιώργο Βαγιατόπουλο, για τον Σταύρο Βαφειάδη, για τον Μεταφτσή και τον Μαστραφτσή, τον Δεσλή, για τον Βορεαδη και τον Δουβή. Για τον Βασιλακόπουλο, Για τον Στόουκς και τον Γιούγκεμπραντ και για πολλούς άλλους.

Ούτε μισή λέξη για τον Κώστα Κορομηλά!!! Ούτε καν μια νύξη... Κάτι που προκαλεί ερωτηματικά... 

Πότε άρχισες να ασχολείσαι με τη διαιτησία και τον αθλητισμό γενικότερα;

Διαιτητής μπάσκετ έγινα το 1989 σε ηλικία 19 ετών από τη σχολή του ΣΔΚΜ με πρόεδρο τον Κώστα Πολυχρόνου. Στον Βόλο εγκατασταθήκαμε οικογενειακώς το 1982 και γράφτηκα στα τμήματα υποδομής της Νίκης. Η τότε παρέα μου είναι οι τωρινοί μου φίλοι, ο Τάσος Τσοπουρίδης και ο Μπάμπης Τουτουντζόγλου, με τους οποίους υπήρξα συμπαίκτης στους «μικρούς» της Νίκης στο ανοικτό γήπεδο πίσω από το «Π. Μαγουλάς». Έκανα τα πρώτα μπασκετικά βήματα με προπονητές τους Γιώργο Δεληκούρα και Σωτήρη Μόκα. Ωραία χρόνια από μία ομάδα που ανέδειξε τον σπουδαίο Κώστα Μωραΐτη, ο οποίος μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό Π.

Το 1985 πήγα στον Μαγνησιακό με προπονητή τον αδελφό μου Γιάννη και μετέπειτα τον αλησμόνητο Παναγιώτη Καραγκούνη. Στη συνέχεια όμως με κέρδισε η διαιτησία, όταν με τον Τάσο Τσοπουρίδη σφυρίζαμε αγώνες Δημοτικών στη Ν. Ιωνία. Δυστυχώς ο Τάσος σταμάτησε νωρίς, αλλά εγώ συνέχισα το ταξίδι που κράτησε μέχρι τον Αύγουστο του 2021 στο Ελσίνκι.

Περίμενες ότι θα φτάσεις σε διεθνές επίπεδο;

Όχι δεν το περίμενα ότι θα φτάσω να ζήσω τέτοιες στιγμές. Έκανα γνωριμίες με ανθρώπους που τους έβλεπα στην τηλεόραση και τους οποίους πλήρωνα εισιτήριο για να τους δω στο Αλεξάνδρειο με τον Άρη μαζί με τον κουμπάρο μου Μπάμπη Τουτουντζόγλου. Μετά τους σφύριξα ως προπονητές και παράγοντες, όπως ο Σεργκέι Μπέλοφ, ο Λευτέρης Σούμποτιτς, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Βαλερί Τιχονένκο  Διεθνής έγινα το 2005 στη Λετονία, έχοντας ανεβεί στην Α1 από το 1999 και περνώντας τα δύσκολα τεστ στα Ιωάννινα.

Διαιτητικά γαλουχήθηκα μέσα από τα τουρνουά «Βάκης Παρασκευόπουλος». Εμείς οι Μαγνησιακοί θυμόμαστε τον Βάκη Παρασκευόπουλο και τον Γιώργο Βαγιατόπουλο, που έφυγαν πρόωρα από τη ζωή. Οι δύο αυτοί άνθρωποι βοήθησαν όλο το μπασκετικό γίγνεσθαι στη Μαγνησία. Αν δεν διάβαζες, δεν πήγαινες προπόνηση. Αυτά έλεγαν στους γονείς μου. Στα συγκεκριμένα τουρνουά μαζί με τον Χρήστο Μαστραφτσή είχα σφυρίξει τελικό Ολυμπιακού-ΑΕΚ με προπονητές τον Ίβκοβιτς και τον Καλαφατάκη. Εκεί με είδε ο Κώστας Δήμου παρότι ο ΣΔΚΜ δεν έκανε πρόταση για μένα. Με βοήθησε με την καλή του την καρδιά ο Σταύρος Βαφειάδης είπε στον κ. Δήμου ότι αξίζω και μου έδωσε κίνητρο για να δουλέψω και να αρχίσω αυτό το ταξίδι.

Θυμάμαι ότι ο πρώτος μου αγώνας στην Α1 ήταν στο ΣΕΦ με τον Λάζαρο Βορεάδη, όπου έπαιζαν Ολυμπιακός-Μαρούσι. Παρατηρητής ήταν ο Κώστας Δήμου. Το 2005 η ΕΟΚ με τη βοήθεια του ΣΔΚΜ με έστειλε στη Ρίγα σε καμπ της ΦΙΜΠΑ για διεθνείς διαιτητές. Τότε επικεφαλής ήταν ο Ρίτσαρντ Στόουκς μετέπειτα εκπαιδευτής και υπεύθυνος διαιτησίας στην Ευρωλίγκα. Το πρώτο μου τουρνουά ήταν το 2006 στο Σόπρον της Ουγγαρίας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Γυναικών Κ20 Α’ Κατηγορίας, όπου συνέβησαν πράγματα που επαναλήφθηκαν και στην τελευταία μου διοργάνωση. Ο πρώτος και μοναδικός διεθνής τελικός που διηύθυνα ήταν στην ίδια διοργάνωση, το Ρωσία-Ουγγαρία με τον Σέρβο Νέσκοβιτς.

Τότε πρόεδρος της ΦΙΜΠΑ ήταν ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και καθηγητής διαιτησίας ο Σταύρος Δουβής, ο οποίος έβαλε την υπογραφή του για να γίνω διεθνής. Με βοήθησε πολύ και θέλω να τονίσω πως όταν έγινε παράγοντας στην ΑΕΚ δεν με ενόχλησε ποτέ. Έχω σφυρίξει σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Γυναικών και σε Ευρωπαϊκό Νέων Ανδρών το 2009 όταν κατακτήσαμε το τρόπαιο με τον Ανδρέα Μαύρο στο προπονητικό τιμ και εγώ είχα διευθύνει τον μικρό τελικό, γιατί στον τελικό έπαιζε η Ελλάδα.

Δυστυχώς δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω σε μεγάλη διασυλλογική διοργάνωση. Τελείωσα την καριέρα μου μέσα στην πανδημία και ήταν το καλύτερο φινάλε στο Στρασβούργο όπου έλαβα τιμητική διάκριση από τον Νταβόρ Νάκιτς, που είναι ο υπεύθυνος διαιτησίας στη ΦΙΜΠΑ.

Μεγάλη τιμή αποτελεί η εκτίμηση των κ.κ. Νάκιτς και Λαζάροφ

Πάντως λόγω της πανδημίας επεκτάθηκε το όριο ηλικίας για τους διαιτητές της γενιάς σου…

Ναι λόγω της διακοπής των πρωταθλημάτων λόγω κορωνοϊού ο Καρλ Γιούγκενμπραντ ως υπεύθυνος διαιτησίας της FIBA World μάς έδωσε το δικαίωμα να ολοκληρώσουμε την καριέρα μας τον Αύγουστο του 2021. Μια απόφαση που δεν άρεσε καθόλου στην Ελλάδα, όπως ένιωσα από την αντιμετώπιση που είχα. Μας είχαν ξεγραμμένους μαζί με τον Αναστόπουλο και τον Σχινά κι ενώ ήμουν ο μόνος από αυτούς που έπαιρνα παιχνίδια στη FIBA. Δεν μας ήθελε κανείς αλλά συνεχίσαμε χάρη στο έγγραφο της FIBA.

 Όταν ήρθε η πρόσκληση να πάω στην τελευταία μου διοργάνωση, έλαβα μηνύματα μόνο από δυο-τρεις συναδέλφους και από την Ομοσπονδία Διαιτητών. Ούτε η ΕΟΚ, ούτε η τότε ΚΕΔ δεν με πήραν τηλέφωνο να μου δώσουν συγχαρητήρια. Εκείνες τις ημέρες ένιωσα «ξένος». Προσωπικά έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό και τίμησα όσο μπορούσα την ελληνική διαιτησία.

Είσαι υπέρ του ορίου ηλικίας στους διαιτητές;

Οι έμπειροι διαιτητές μπορούν να προσφέρουν πολλά. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος έχει πείρα, μπορεί και να τη μεταδώσει. Τα τεστ είναι σημαντικά και δύσκολα τόσο αγωνιστικά, όσο και θεωρητικά. Πρέπει να διαβάζεις, να ενημερώνεσαι. Στο ΝΒΑ και την Ευρωλίγκα συνδυάζουν την ωριμότητα με τα νιάτα, κάτι που δεν έχουν πετύχει στη ΦΙΜΠΑ και στην Ελλάδα. Πλέον η ΦΙΜΠΑ αποφάσισε ότι μπορείς συνεχίσεις μέχρι τα 52, αν έχεις κάποια εχέγγυα όπως τα δικά μου, δηλαδή αν έχεις συμμετάσχει σε ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο πρωτάθλημα και βρίσκεσαι στο «Ελίτ Γκρουπ».

 Αυτό είναι σημαντικό βήμα για τη ΦΙΜΠΑ πλησιάζοντας πιο κοντά στην Ευρωλίγκα. Από την άλλη το χειρότερο που προκάλεσε η Ευρωλίγκα ήταν ο διχασμός του μπάσκετ από το 2000 και μετά, κάτι που επηρέασε και τη διαιτησία. Από το 2009 ως το 2012 ο κ. Ρήγας έδωσε την ευκαιρία μόνο σε μία-δύο από τις αρκετές σημαντικές προσωπικότητες της διαιτησίας. Εμένα και κάποια άλλα παιδιά δεν μας κάλεσε ποτέ στην Ευρωλίγκα, διότι εκεί πας μόνο με πρόσκληση και όχι με εξετάσεις. Δυστυχώς εμείς οι Έλληνες βγάζουμε μόνοι τα μάτια μας. Όταν το 2012 του ζήτησα να μου δώσει την ευκαιρία, ο κ. Ρήγας απάντησε ότι ήμουν μεγάλος σε ηλικία κι ενώ τότε εγώ ήμουν 42 ετών. Δηλαδή είχα άλλα οκτώ χρόνια καθαρά στη διαιτησία. Και τώρα αν με βάλεις να δώσω τα τεστ θα περάσω αρκετούς.

Έχω διαγράψει τη δική μου πορεία. Θεωρώ ότι δικαίωσα όσους με πίστεψαν στην Ελλάδα και στη ΦΙΜΠΑ. Τελείωσα στο Στρασβούργο με ψηλά το κεφάλι, με θετικές αναφορές και με φίλους απανταχού που με αγαπούν και με σέβονται, άσχετα στην Ελλάδα εγώ και κάποιοι συνάδελφοι τελειώσαμε τιμωρημένοι και… κυνηγημένοι. Ποτέ δεν υπήρξε μια επίσημη αιτιολογία γι’ αυτό. Δεν σβήνεις μια πορεία 32 ετών. Πάντα ήμουν «στρατιώτης» της Ελλάδας, της ΕΟΚ και του ΣΔΚΜ. Ποτέ δεν ζήτησα χρήματα από την ΕΟΚ για να κεράσω έναν καφέ ή ένα κρασί σ’ έναν διεθνή συνάδελφο. Ήταν μια πικρία που έσβησε από την αναγνώριση και τον σεβασμό της ΦΙΜΠΑ και του κ. Νάκιτς. Δεν κρατώ κακία σε κανέναν. Αυτό έκριναν, αυτό έπραξαν.

Ο σεβασμός μεγάλων προπονητών όπως ο Ομπράντοβιτς αποτελεί μεγάλη τιμή για τον Βολιώτη διαιτητή

Ποιες οι σχέσεις σου με προπονητές και καλαθοσφαιριστές;

Αυτό θα το κρατώ για πάντα. Υπήρξαν προπονητές όπως οι Ομπράντοβιτς, Ίβκοβιτς, Γιαννάκης, Γκέρσον, Μπαρτζώκας, Μεσίνα και αρκετοί άλλοι που με σεβάστηκαν εντός και αγωνιστικού χώρου. Δεν θα ξεχάσω τον 2ο τελικό «αιωνίων» στο ΟΑΚΑ το 2011, όταν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είχαν προκαλέσει επεισόδια. Ο κ. Ομπράντοβιτς με αγκάλιασε στη γραμματεία και μου είπε «αυτοί δεν είναι οπαδοί, είναι κάφροι. Είναι ζούγκλα». Δεν τον ένοιαζε ότι κέρδιζε και έπαιρνε τον τίτλο, αλλά η ατμόσφαιρα που επικρατούσε. Επίσης παίκτες σαν τον Κακιούζη, τον Χατζή, τον Τόμιτς, τον Τάρλατς, τον Διαμαντίδη, τον Τσαρτσαρή με τίμησαν με το παραπάνω.

Από την άλλη πλευρά ήρθαν προπονητές από το πουθενά και μέσα στο γήπεδο έβριζαν την οικογένεια και τα παιδιά μου. Ένας συγκεκριμένος το έκανε δύο φορές, τη μία σε τελικό και την άλλη σε ημιτελικό. Μάλιστα κατέχει και θέση ομοσπονδιακού τεχνικού. Αναφέρομαι στον προπονητή του Προμηθέα Πατρών, Μάκη Γιατρά. Ποτέ στα 22 χρόνια μου στην Α1 δεν συνάντησα τόσο απαράδεκτη και υβριστική συμπεριφορά. Ως όφειλα τον απέβαλα και τιμωρήθηκε, όπως συνέβη με τον Δημήτρη Αγραβάνη, ο οποίος μετά μου ζήτησε συγνώμη. Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα δεν τηρούνται οι νόμοι, αλλά μόνο οι διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτή η συμπεριφορά θα μου μείνει αξέχαστη.

Ποια προσόντα πρέπει να διαθέτει ένας διαιτητής;

Πρέπει να έχει ξεκινήσει από τον χώρο του μπάσκετ, να γνωρίζει το άθλημα και να διαθέτει ισχυρή προσωπικότητα. Ρόλο παίζουν η συνέχεια, η συνέπεια και η εργατικότητα. Δεν πρέπει στον πρώτο καλό λόγο να επαναπαυτεί. Ίσα-ίσα πρέπει να επενδύσει σ’ αυτά και να συνεχίσει. Συνεχής δουλειά, αγάπη και τύχη. Αυτά χρειάζονται. 

Πόσο δύσκολη είναι η διαιτησία στο μπάσκετ;

Είναι πολύ δύσκολος ο χώρος. Στη Ελλάδα η διαιτησία είναι το πρώτο άλλοθι για όποιον χάνει. Οφείλεις να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, να κάνεις αυτοκριτική και να έχεις δίπλα σου έναν-δύο ανθρώπους που εμπιστεύεσαι από την αρχή της καριέρας σου, γιατί μπορεί στη συνέχεια κάποιοι να μην είναι τόσο αληθινοί, είτε δάσκαλοι είτε καθηγητές σου. Προσωπικά το έχω νιώσει μέχρι την τελευταία τιμωρία μου και αναφέρομαι στον ελληνικό χώρο.

Πώς βλέπεις τη νέα κατάσταση στην ελληνική καλαθοσφαίριση;

Αναταραχή πάντα υπήρχε, η οποία συνεχίζεται. Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να φτάνουμε στα άκρα. Άπαντες οφείλουν να καθίσουν σ’ ένα τραπέζι και να συζητήσουν, αν και το θεωρώ δύσκολο να αφήσουν εγωισμούς και συμφέροντα. Υπάρχουν ιστορικές ομάδες που μπαίνουν στο στόχαστρο της ομοσπονδίας, όπως συνέβαινε και στο παρελθόν. Έχουν εξαφανιστεί σύλλογοι με παράδοση όπως ο Πανιώνιος. Οι ακαδημίες γίνονται μόνο για μπίζνες ειδικά στην περιοχή μας. Θα πρέπει να δώσουν ευκαιρίες στους Έλληνες παίκτες, όπως πχ ο Δημήτρης Μωραΐτης, ο οποίος απορώ γιατί δεν μπορούσε να παίξει στην ΑΕΚ.

Ποιο είναι το επίπεδο του μπάσκετ και της διαιτησίας στον Βόλο;

Το μπάσκετ στον Βόλο βρίσκεται σε διαρκή μιζέρια. Υπάρχουν πάνω από δέκα ακαδημίες τα τελευταία χρόνια και φτάνουμε μέχρι τη Λάρισα. Οι προκρίσεις σε τελική φάση πανελληνίου πρωταθλήματος  είναι μετρημένες στα δάκτυλα, ούτε μπορώ να πανηγυρίσω για το ότι οι ομάδες μας μένουν στη Β’ Εθνική βλέποντας τον Ερμή Σχηματαρίου στην Α2, τη Λάρισα και τον ΑΣ Καρδίτσας στην Α1. Εύχομαι οι κορασίδες του Ολυμπιακού να δώσουν το παράδειγμα για το μέλλον. Δυστυχώς δεν βγαίνουν πλέον παίκτες επιπέδου Εθνικής ομάδας όπως στο παρελθόν, όπως ο Καραΐσκος, ο Κουζιώκας, οι αδελφοί Καραμανώλη, ο Μωραΐτης, ο Μπουντούρης, ο Λιαδέλης, ο Καλαϊτζής, ή ακόμη ο Νάνης, ο Κατσαφούρης και ο Μπόγδανος που έφτασαν στο σημείο να παίξουν στην Α1.

Ίσως φταίει πως οι σύλλογοι δεν συνεργάζονται μεταξύ τους. Κοιτάζουν να διαφημίσει ο καθένας την ακαδημία του και εκεί το χάνουν. Σίγουρα δεν υπάρχει ισχυρός χρηματοδότης.

Όσον αφορά στη διαιτησία ο ΣΔΚΜ υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Έχουν περάσει σπουδαίοι άνθρωποι από την προεδρία του που μ’ έχουν βοηθήσει πολύ. Δεν θα ξεχάσω ότι ο Αλέκος Μεταφτσής, όταν «κόπηκε» από τη Α1, μου έδωσε το παντελόνι της στολής διαιτησίας που φορούσε και μου είπε «στο δίνω και εύχομαι να το τιμήσεις». Πιστεύω ότι το τίμησα όσο καλύτερα μπορούσα. Ο ΣΔΚΜ έχει βγάλει μεγάλους διαιτητές ενώ έχει δημιουργήσει σημαντικές διοργανώσεις. Πάντα θα βρίσκομαι δίπλα στον σύνδεσμο, που παίζει σημαντικό ρόλο στην τοπική καλαθοσφαίριση. Ήδη έχουμε τους Δημήτρη Ζαχαρή και Θανάση Δόλγυρα που είναι στην Α1, μάλιστα ο πρώτος είναι διεθνής. Δυστυχώς χάσαμε τον Θανάση Δεσλή, ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη διαιτησία χωρίς να αντιμετωπιστεί όπως άρμοζε, όποια λάθη κι αν έκανε. Ο σύνδεσμος οφείλει να μην ξεχάσει την ιστορία του, αλλά να μη μείνει σ’ αυτή…

Σκέφτεσαι να ασχοληθείς με το άθλημα από άλλο πόστο;

Τώρα εργάζομαι στους «Μύλους Λούλη» και είναι δύσκολο να παρακολουθώ μεσοβδόμαδα τις δραστηριότητες του ΣΔΚΜ. Παρά το πιεσμένο πρόγραμμα καταφέραμε μαζί με τους Παλαίμαχους Μαγνησίας να διοργανώσουμε έναν αγώνα μπάσκετ για ενίσχυση του λαού της Ουκρανίας, που δοκιμάζεται από τη ρωσική εισβολή. Είχα και συνεχίζω να έχω την στήριξη της συζύγου μου, των δύο παιδιών μου, των αδελφών μου αλλά και τον γονιών μου όσο ζούσαν. Μόνος δεν μπορείς να προχωρήσεις.

Από εκεί και πέρα δεν μ’ ενδιαφέρει να γίνω κομισάριος, ενώ δεν μπορώ να ασχοληθώ με το τμήμα παρατηρητών στη ΦΙΜΠΑ για επαγγελματικούς λόγους. Διατηρώ επαφή με τον κ. Νάκιτς, τον οποίο ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσε, όπως και τη φινλανδική ομοσπονδία που με τίμησε. Περιμένω να είμαι στο σώμα παρατηρητών στον ελλαδικό χώρο τη νέα χρονιά. Εύχομαι να υπάρχει θετική εξέλιξη, γιατί το μπάσκετ έχει χαρίσει μεγάλες στιγμές στη χώρα μας…