Η οργή του Β. Λιόλιου, οι «αφορισμοί» και οι κλειδαριές της ΕΣΚΑΣΕ...

 


Όταν μια συνάντηση ξεκινά με «ευλογίες» και τελειώνει με… προειδοποιήσεις, τότε κάτι πάει πολύ στραβά. Αυτό ακριβώς συνέβη στο ΟΑΚΑ, εκεί όπου ο Βαγγέλης Λιόλιος κάλεσε τα μέλη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΚΑΣΕ για να τους υποδείξει, στην πράξη, ποιος κάνει κουμάντο στην μεγαλύτερη Ένωση της Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας.


Όπως αποκάλυψαν πρώτοι οι GrizoiLikoi, πέντε μέλη υπό την ομπρέλα του νέου προέδρου Ηλία Μπουρμά, μαζί με τον παράγοντα της Αταλάντης Γιώργο Μάτο, ανέβηκαν στην Αθήνα για να πάρουν τις «ευλογίες» του ισχυρού άνδρα της ΕΟΚ. Εκεί όμως δεν τους περίμενε ούτε ραβδί, ούτε θυμίαμα αλλά η οργή του Λιόλιου, που διαπίστωσε πως αυτά που λέγονται πίσω από κλειστές πόρτες, φτάνουν πρώτα στα δημοσιογραφικά μπλοκάκια.


Η πρώτη ψυχρολουσία ήρθε όταν ο Μάτος τόλμησε να πει ανοιχτά ότι η πλειοψηφία του νέου Δ.Σ. δεν θέλει να συνεργαστεί με τον Ηλ. Μπουρμά. Αντί απάντησης, ο Λιόλιος «άστραψε και βρόντηξε»: «Ποιοι είστε εσείς που δεν θα συνεργαστείτε με τον πρόεδρο που επέλεξα εγώ για την ΕΣΚΑΣΕ; Δεν σας αναγνωρίζω!» δήλωσε, κάνοντας ξεκάθαρο σε όλους ότι, στην ουσία, η ψήφος των σωματείων είναι διακοσμητική αν δεν συμφωνεί με τα... γούστα της κεντρικής εξουσίας.


Η ατάκα αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη, ούτε βέβαια και το μήνυμα που στέλνει: η δημοκρατία στις Ενώσεις καλά κρατεί… μέχρι να διαφωνήσει ο Λιόλιος. Από εκεί και πέρα, κουμάντο κάνει το γραφείο της ΕΟΚ και όχι η κάλπη.


Κι ενώ όλα αυτά συνέβαιναν στο ΟΑΚΑ, στη Χαλκίδα οι εξελίξεις έτρεχαν. Ο Μπουρμάς, που ξέρει ότι χωρίς στήριξη το έδαφος τρίζει, αποφάσισε να παίξει άμυνα με… λουκέτα. Άλλαξε τις κλειδαριές στα γραφεία της ΕΣΚΑΣΕ, στέλνοντας το δικό του μήνυμα: «Δεν παραιτούμαι»... Έτσι, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο πάει σήμερα στο πρώτο Δ.Σ. για τη συγκρότηση προεδρείου με το κλίμα ήδη να μυρίζει μπαρούτι. Ποιοι θα μπουν, ποιοι θα μείνουν απ’ έξω και κυρίως ποιος θα τολμήσει να αμφισβητήσει τον εκλεκτό της ΕΟΚ;


Η εικόνα αυτή ξεγυμνώνει μια αλήθεια που όλοι ήξεραν αλλά λίγοι έλεγαν δημόσια: οι Ενώσεις έχουν καταλήξει να λειτουργούν σαν παραρτήματα. Κι αν κάποιος τολμήσει να σκεφτεί αυτόνομα, βρίσκεται στο κλασικό δίλημμα: ή παραιτείσαι ή σε «παραιτούν».