Στον κόσμο της διαιτησίας, υπάρχουν λάθη που συγχωρούνται και λάθη που αφήνουν ανεξίτηλα το σημάδι. Τα 4 σημεία που αναδεικνύονται ως «κόκκινες ζώνες» για κάθε διαιτητή, δείχνουν τι πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος, αν θέλει κανείς να κρατήσει καθαρό το σήμα του και να μην βρεθεί εκτός λίστας για αρκετές αγωνιστικές...
1. Σύγκρουση συμφερόντων και αποσιώπηση κωλύματος
Το πρώτο και πιο σοβαρό ζήτημα. Όταν υπάρχει συγγενική ή επαγγελματική σχέση με κάποιον από τους εμπλεκόμενους, η παραμικρή αποσιώπηση θεωρείται βαρύ παράπτωμα. Η περίπτωση διαιτητή που ορίστηκε σε τοπικό αγώνα όπου προπονητής ήταν ο πατέρας του και δεν το δήλωσε, έφερε την τιμωρία είκοσι ημερών. Το μήνυμα είναι σαφές: ουδεμία ανοχή σε όσους παραλείπουν να δηλώσουν κώλυμα, είτε πρόκειται για συγγένεια, είτε για επαγγελματική σχέση...
2. Λάθη στο φύλλο αγώνα και ευθύνη στο σκορ
Το φύλλο αγώνα είναι δημόσιο έγγραφο και ως αυτό, κάθε υπογραφή πάνω του ισοδυναμεί με ευθύνη. Αλλαγές στο σκορ ή παραλείψεις, όπως σε πρόσφατο περιστατικό στην ΕΣΚΑΒΔΕ όπου έστειλε ματς στην παράταση, μπορεί να στοιχίσουν ακριβά. Οι διαιτητές πρέπει να ελέγχουν ξανά και ξανά πριν υπογράψουν. Ένα λάθος νούμερο αρκεί για να τινάξει στον αέρα την αξιοπιστία αλλά και την παρουσία τους στους αγώνες...
3. Αδιαφορία και συνεχόμενα κωλύματα
Όσοι αγνοούν τους ορισμούς ή επικαλούνται συνεχώς κωλύματα, κινδυνεύουν να τεθούν εκτός. Η ΚΕΔ δεν ανέχεται διαιτητές που «δεν πατάνε επιβεβαίωση» ή δηλώνουν συνεχώς αδυναμία συμμετοχής. Η συνέπεια είναι ζήτημα επαγγελματισμού, όχι απλής διαθεσιμότητας. Ο διαιτητής που δεν εμφανίζεται, δεν υπάρχει για την κεντρική επιτροπή διαιτησίας.
4. Ακατάλληλη συμπεριφορά
Το μπάσκετ μπορεί να έχει πάθος, αλλά όχι οικειότητες που ξεπερνούν τα όρια. Το περιστατικό με τον διαιτητή που «χάιδεψε τα μάγουλα προπονητή» δεν πέρασε απαρατήρητο και οδήγησε σε τιμωρία. Ο ρόλος του ρέφερι απαιτεί ψυχραιμία, σοβαρότητα και σεβασμό. Το χαμόγελο επιτρέπεται, το χάδι όχι.
Αναρτήσεις
){kind=link}