Παρασκήνιο: Πως ξεκίνησε να λειτουργεί τούτο το μπλογκ (κλείνουμε ένα χρόνο μαζί σας)...

Τις ημέρες που διανύουμε κλείνουμε ένα χρόνο από τότε που ξεκινήσαμε δειλά - δειλά να γράφουμε για τη διαιτησία του μπάσκετ. Νοέμβριο αρχίσαμε να αναρτούμε κάποια δημοσιεύματα για τους διαιτητές και προσπαθήσαμε να φανούμε όσο το δυνατό πιο αντικειμενικοί και αξιόπιστοι. Δεν γνωρίζουμε αν το πετύχαμε όμως αν λάβουμε σοβαρά υπόψη…

τα νούμερα (μην πάει το μυαλό σας αλλού, τα στατιστικά εννοούμε) μάλλον έχουμε ψιλοπετύχει. Μόλις 270 «κτυπήματα» είχαμε το Νοέμβριο, το Δεκέμβριο ανεβήκαμε στα 6.087 και τον Ιανουάριο στα 44.000 (ευχαριστούμε Ηλία Καφφέ για την επιστολή σου…) Τον περασμένο Μάρτιο φθάσαμε στο ψηλότερο σημείο αλλά όπως αποδείχθηκε δεν ήταν το «ταβάνι» μας. Τον Οκτώβριο φθάσαμε στα 100.000 «κτυπήματα» κάτι που μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε. Και θα το πράξουμε όσο αντέχουν τα δάχτυλα μας…  

Κι ας μας πετροβολούν κάποιοι παράγοντες της διαιτησίας επειδή τους χαλάμε την «πελατεία», την «μαγιά». Κι ας μας πυροβολούν λίγοι – ευτυχώς – διαιτητές για όσα αναφέραμε. Κι ας μας τα χώνουν ομάδες απ’ όλες τις κατηγορίες…

Νοιώθουμε όμως την ανάγκη να σας αποκαλύψουμε το παρασκήνιο της δημιουργίας αυτού του μπλογκ. Όλα ξεκίνησαν από ένα στοίχημα όσο κι αν σας φαίνεται απίθανο… Στο τραπέζι ήταν τέσσερις εν ενεργεία διαιτητές από την Αθήνα, από το κινητό άκουγαν άλλοι δύο από την επαρχία ενώ βρισκόντουσαν και δύο ρεπόρτερ (αλλά όχι ερευνητές). Το στοίχημα που έπεσε ήταν ότι δεν μπορεί να δημιουργηθεί ένα μπλογκ το οποίο θα:

1)      Έχει καθημερινό διαιτητικό ρεπορτάζ

2)      Θα αφήσει στην άκρη τις δημόσιες σχέσεις και θα κρίνει και κατακρίνει παράγοντες της διαιτησίας αλλά και διαιτητές οι οποίοι ξεφεύγουν, παρεκτρέπονται…

3)      Θα προστατεύσει τους ρέφερι από κακόβουλες ενέργειες παραγόντων, προπονητών και παικτών και θ’ αποτελέσει «ασπίδα»

4)      Δεν θα αφήσει κάποιους «γραμματιζούμενους», ψευτοκουλτουριάρηδες, από την μία να στοχοποιούν διαιτητές και παράγοντες και από την άλλη, να «εξαγνίζουν» τις βρωμιές της διαιτητικής καθημερινότητας αναδεύοντας ένα στοιχείο συγκινησιακό, υποκειμενικό και φανταστικό…

Το στοίχημα όμως χάθηκε για κάποιους. Πλήρωσαν τελικά ένα …ρομαντικό δείπνο αλλά τους άρεσε… Ίσως για τον λόγο αυτό μπήκαν στη διαδικασία του στοιχήματος. Ίσως με τον τρόπο αυτό ήθελαν να μας πεισμώσουν, να μας μεταφέρουν τη ψυχή και το πάθος τους, το όραμά τους για τη διαιτησία του 21^ου αιώνα…