Non call: Μια σημαντική απόφαση που είναι υποτιμημένη...

Πόσα σφυρίγματα κάνουν κατά μέσο όρο και οι τρεις διαιτητές σε κάθε παιχνίδι; Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η ΦΙΜΠΑ μεταξύ 70 και 80. Αλήθεια, όμως, έχουν μετρηθεί τα μη σφυρίγματα κατά κόσμον "non call";
Το γεγονός ότι είναι μη σφυρίγματα δεν σημαίνει ότι δεν επηρεάζουν την έκβαση ενός παιχνιδιού ή ακόμα και αλλοιώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Και το μη σφύριγμα είναι μια απόφαση για τον διαιτητή.

Συνήθως μιλάμε για τα διαιτητικά σφυρίγματα, για τα οποία σχεδόν πάντα παραπονιούνται οι παράγοντες και οι προπονητές. Μήπως όμως και το μη σφύριγμα είναι σημαντικό για τον διαιτητή και κατ' επέκταση την εξέλιξη του ματς;

Είτε τα σφυρίγματα, είτε τα "non call" έχουν σχεδόν πάντα επιπτώσεις στην έκβαση του παιχνιδιού. Οι οδηγίες που δίνονται από τις ανώτατες επιτροπές διαιτησίας είναι να σφυρίζονται, κυρίως, τα εξόφθαλμα. Τι γίνεται με τις οριακές φάσεις και αποφάσεις; Σίγουρα, αυτές απαιτούν τέλεια όραση και σωστή τοποθέτηση, αλλά ελάχιστη κρίση.

Οι οριακές αποφάσεις μπορεί να μην λαμβάνονται σοβαρά από τους προπονητές, παρά μόνο αν συμβαίνει τα τελευταία δευτερόλεπτα, αλλά σίγουρα δεν είναι απλές. Πολλώ δε μάλλον, όταν στο παιχνίδι εισέρχεται και η τεχνολογία, που αναπτύσσεται ραγδαίως. Τα μεγάλα δίκτυα χρησιμοποιούν τώρα προηγμένες κάμερες για να καταγράψουν δράση στο πεδίο με ρυθμό 1.400 καρέ ανά δευτερόλεπτο (fps), δηλαδή περίπου 60 φορές περισσότερο από ότι των φωτογραφικών μηχανών!

Το μπάσκετ, άλλωστε, είναι ένα άθλημα που στηρίζεται στις επαφές και τις συγκρούσεις, άρα η επαφή είναι αναπόφευκτη σε κάθε φάση. Οι αποτελεσματικοί διαιτητές γνωρίζουν ότι ρόλος τους είναι να παρεμβαίνουν με σφύριγμα όταν και εφόσον είναι απαραίτητο, ώστε να μην μετατραπούν σε πρωταγωνιστές. Είναι όμως, δίκαιο να αφήνουν τις οριακές φάσεις; Και πραγματικά, ποια είναι η οριακή φάση;

Οι νέοι διαιτητές εκπαιδεύονται στο πώς να συμπεριφέρονται σωστά και εντός νομιμότητας, πώς να σφυρίξουν αποφασιστικά, πώς να αντιμετωπίζουν και να διαχειρίζονται τους παίκτες και τους προπονητές και πώς να αξιολογούν τις αποφάσεις τους. Δηλαδή, να δίνουν ποινές σε όσους παραβιάζουν τους κανόνες. Δηλαδή, ο ρέφερι είναι ένας ...ελεγκτής ή καλύτερα διαχειριστής ενός αγώνα και δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει ουσιαστικά στην εξέλιξή του. 

Είναι σημαντικό λοιπόν, να γνωρίζουμε πότε πρέπει να αναλαμβάνουμε δράση και πότε να αφήνουμε να παίζετε το μπάσκετ, δίχως παρέμβαση. Αυτή πρέπει να είναι και η πρώτη οδηγία που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας. Και κυρίως, πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη και το "non call" που μπορεί να διαμορφώσει μια κατάσταση μέσα στο παιχνίδι.