Τοπικός διαιτητής τα "βροντάει " και καταγγέλλει!!! "Δεν ήμουν και δεν θα γίνω διαπλεκόμενος..."

Αποχώρησε από το χώρο της διαιτησίας ένα μέλος της και κατήγγειλε πρόσωπα και πράγματα. Ο λόγος για τον...
Σπύρο Μπουχάγιαρ, τον Κερκυραίο διαιτητή, ο οποίος ανέφερε:

Αξιότιμοι φίλοι του μπάσκετ , η επιστολή αυτή περιέχει γεγονότα και σκέψεις τις οποίες θα επιθυμούσα ο καθένας από εσάς που αγαπάτε το μπάσκετ να τις διαβάσει προσεκτικά και στο τέλος να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Λέγομαι Μπουχάγιαρ Σπύρος ζω στην Κέρκυρα και είμαι εκπαιδευτικός στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στον τομέα των θετικών επιστημών. Από μικρό παιδί την δεκαετία του 80 θυμάμαι τον εαυτό μου με μια μπάλα να ρίχνει σουτ στο καλάθι που ο πατέρας μου είχε κρεμάσει στον τοίχο έξω από το σπίτι μας. Παρόλα αυτά δεν ασχολήθηκα ποτέ με το μπάσκετ σε επίπεδο σωματείων. « Εσύ διάβαζες » μου έλεγε πρόσφατα φίλος και προπονητής σωματείου. Προφανώς το μικρόβιο πάντα υπήρχε και λίγο οι ρυθμοί ζωής που δεν μου έδιναν πολλές ελεύθερες ώρες , περισσότερο η ανάγκη για άσκηση με έκαναν να μπω τελικά στους αγωνιστικούς χώρους με την ιδιότητα του διαιτητή πλέον.

Εξ αρχής γνώριζα ότι δεν έχω προοπτικές εξέλιξης λόγω ηλικιακών ορίων αλλά αυτό ήταν κάτι που δεν με απασχολούσε έχοντας ήδη οικογένεια και ένα παιδί τότε. Όταν έκανα το πρώτο μου παιχνίδι περισσότερο κοίταζα τον αγώνα ως φίλαθλος και λιγότερο ως διαιτητής. Το πιο πιθανό σενάριο που έδινα ήταν να μείνω 6 μήνες και μετά να φύγω αφού δεν θα αθετούσα ποτέ την υποχρέωση που είχα αναλάβει σε αυτό το χρονικό διάστημα .Όμως πολύ σύντομα διαπίστωσα ότι σε κάθε Σαββατοκύριακο που περνούσε περίμενα το επόμενο ώστε να ξαναβρεθώ και πάλι στο γήπεδο. Δεν ήμουν παίκτης , ήμουν διαιτητής , αλλά έπαιζα και εγώ , ήμουν μέρος του συνόλουενός αγώνα που έπρεπε να είναι άρτιος στο γήπεδο και στην εξέδρα. Στην διάρκεια της εβδομάδας σκεφτόμουν τα λάθη , τους πιθανούς δισταγμούς σε αποφάσεις και φρόντιζα βδομάδα με την βδομάδα να προσπαθώ να τους βελτιώνω.

 Η διαιτησία στο μπάσκετ γίνεται καλή όταν υπάρχουν 3 στοιχεία: Εμπειρία, όρεξη και οξυδέρκεια , πάντα θεωρούσα ότι το μπάσκετ είναι άθλημα για οξυδερκείς. Σταδιακά και καθώς περνούσαν τα χρόνια άρχισα να βάζω περισσότερα διαιτητικά στοιχεία στους αγώνες ιδιαίτερα των νέων παιδιών όπως την προληπτική διαιτησία τον σεβασμό και τις εξηγήσεις στα παιδιά όπου απαιτούνταν. Επίσης δεν είχα ποτέ πρόβλημα να ζητήσω συγγνώμη όταν κάποιον αδικούσα. Προς τιμήν τους παίκτες , γονείς , παράγοντες και φίλοι του μπάσκετ άρχισαν να αναγνωρίζουν αυτήν την προσπάθεια οπότε θεωρώ ότι σταδιακά δημιουργήθηκε μια σχέση εμπιστοσύνης , στους αγώνες σπάνια υπήρχαν διαμαρτυρίες αφού όλοι ήξεραν ότι δεν θα αδικηθεί κάποιος από εμένα τουλάχιστον εσκεμμένα. Η αγαπημένη μου συνήθεια μετά το τέλος ενός αγώνα ήταν η συζήτηση με κόσμο ,η ανάλυση του αγώνα , ξέρετε δεν ήμουν ο διαιτητής που έκανε την δουλειά μόνο και έφευγε. Γενικά δεν υπήρξα τυπικός διαιτητής με την ευρεία έννοια του όρου.

Αλλά και οι φιλοξενούμενοι στην τεράστια πλειοψηφία των αγώνων τους έφευγαν ευχαριστημένοι νικητές ή ηττημένοι. Βέβαια όλα αυτά δημιουργούσαν δυσαρέσκεια στις ομάδες του νησιού « Έλα να δεις πως μας παίζουν έξω » είναι η φράση που άκουσα πιο πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Και η δική μου απάντηση ήταν: « Σας πιστεύω αλλά δεν μπορώ να κάνω τα ίδια». Πριν από 5 χρόνια περίπου θυμάμαι έναν παράγοντα να μου λέει « Φίλε 20 χρόνια έρχομαι στην Κέρκυρα , τέτοια αντρίκια διαιτησία δεν την έχω ξαναδεί» και άλλα τέτοια θετικά ή αρνητικά. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις όταν γίνεσαι διαιτητής είναι ότι λάθη θα γίνουν , δεν υπάρχει διαιτησία χωρίς λάθη. Βέβαια αυτό που δεν σου λένε είναι ότι κανείς δεν θέλει τα λάθη να γίνουν εις βάρος του. Σε αυτά τα χρόνια πολλές φορές ένιωσα ότι αν έπαιζα 99 – 1 τον γηπεδούχο πάλι θα υπήρχε λόγος διαμαρτυρίας και λυπάμαι πολύ για αυτό αλλά η πίεση απέναντι μας ήταν , είναι και θα είναι τεράστια.

Και πάμε στο παρόν: Την Κυριακή οριστήκαμε 2 έμπειροι και δίκαιοι διαιτητές να διαιτητεύσουμε τον αγώνα Ιόνιος – ΚΓΣ. Εδώ και αρκετές εβδομάδες υπήρχε η κουβέντα για το αν θα ενδιαφερθεί ο ΚΓΣ για τον αγώνα αφού ήταν αδιάφορος βαθμολογικά. Προς τιμήν του ο ΚΓΣ ξεκαθάρισε ότι ο αγώνας θα παιχτεί στα ίσια και πράγματι έτσι έγινε ο αγώνας ήταν ντέρμπι από το 1ο μέχρι το τελευταίο λεπτό ή μάλλον μέχρι το 29ο λεπτό .Τότε ο προπονητής του Ιόνιου μετά από έντονη διαμαρτυρία του για κάποιο φάουλ και καταλογισμό 2πλης τεχνικής ποινής από εμένα με απώθησε και φυσικά αποβλήθηκε αυτός και ο βοηθός του. Ο αγώνας διακόπηκε και συνεχίστηκε λίγο αργότερα αφού σεβαστήκαμε τον ιδρώτα των παικτών μιας ολόκληρης χρονιάς , δεν έφταιγαν σε κάτι αυτοί. Θα μπορούσα αν ήθελα να ρίξω την ομάδα ο κανονισμός μου το επέτρεπε , αλλά σκέφτηκα την προσπάθεια τους μέχρι τότε που τελικά επιβραβεύτηκε με την άξια νίκη τους. Επιπλέον δεν θα αποχωρούσα ποτέ ρίχνοντας μια ομάδα δεν ανήκω στην κατηγορία των εκδικητικών ατόμων, εξάλλου οι αρμόδιοι τιμωρήθηκαν όπως έπρεπε. Βαθιά μέσα μου όμως ήξερα ότι όλα είχαν τελειώσει απλά έπρεπε να τελειώσει και ο αγώνας .Κάποιοι φίλοι στην κερκίδα νομίζω ότι το κατάλαβαν. Και σαν να μην έφτανε αυτό μαθαίνουμε στα αποδυτήρια ότι παράγοντας του ΚΓΣ έλεγε ότι η διαιτησία θα δώσει τον αγώνα στον Ιόνιο. Το ατυχές βέβαια είναι ότι η διαιτησία ήταν 50 – 50 και μακάρι να υπάρχουν βίντεο ώστε όλοι να δουν τι έγινε μέχρι το 29 και λέω μέχρι τότε γιατί τα υπόλοιπα λεπτά απλά θα ήταν το τέλος της διαιτησίας μου όπου δεν έχω πρόβλημα να παραδεχτώ ότι δεν ήμουν αυτός που θα έπρεπε να είμαι. Αλλά ήταν ΑΔΙΚΟ για εμάς και την προσπάθεια μας. « Δεν μας δίνεις ούτε τα σπόρια» έλεγε στο ημίχρονο ο προπονητής του Ιόνιου « Θα έπρεπε να χαίρεσαι για αυτό coach γιατί είσαι μπροστά στο ημίχρονο» ήταν η απάντηση. Επικαλούμαι τα λόγια του κ. Γιώργου Μπαρλογιάννη παράγοντα του ΚΓΣ στο ημίχρονο του αγώνα για την διαιτησία καθώς επίσης του κ. Νίκου Μοναστηριώτη από την πλευρά του Ιόνιου ο οποίος ήταν ο μόνος ο οποίος αργά το βράδυ μου τηλεφώνησε ζητώντας μια συγγνώμη για τα γεγονότα στα πλαίσια της φιλίας μας. Και το τρίτο στοιχείο μια συγγνώμη περίμενα από τους αποβληθέντες και δεν ήρθε ποτέ παρόλο που με περίμεναν για να συζητήσουμε μετά το τέλος του αγώνα Να ευχαριστήσω τον κ. Σπύρο Ίσσαρη για τον πυροσβεστικό ρόλο του καθώς και τους αρχηγούς των 2 ομάδων οι οποίοι υπήρξαν για πολλά χρόνια εξαιρετικοί ως παίκτες και ως χαρακτήρες.

Ως επίλογο λοιπόν θεωρώ ότι προτεραιότητα αποκτά η ΗΘΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ σε σχέση με τη σφυρίχτρα. Δεν ήμουν , δεν είμαι και δεν θα γίνω διαπλεκόμενος. Προσπαθώ να φανταστώ τον εαυτό μου την επόμενη εβδομάδα να διαιτητεύω και μου είναι αδύνατον να το δω. Το χόμπι παύει να είναι χόμπι και ξέρετε σε 44 χρόνια ζωής ένα είχα και ήταν αυτό που μου στερείτε .Φροντίστε όλοι σας τον επόμενο που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ο ένας και μοναδικός μαθητής μου στη διαιτησία και είναι και ταλαντούχος να του συμπεριφέρεστε όπως αρμόζει σε έναν διαιτητή που γουστάρει αυτό που κάνει. Ευχαριστώ.

Υ.Γ .Ευχαριστώ τον Μιχάλη Σταμουλάκη για το βήμα.