Σκέψεις για την Τσαρούχα και τον Αντετοκούνμπο... (μια διαφορετική μπασκετική Ελλάδα...)

Στους αγώνες του τουρνουά Ακρόπολις αναντίρρητα, ο πόλος έλξης ήταν ο σούπερ σταρ Γιάννης Αντετοκούνμπο, για τον οποίο οι φίλαθλοι άφησαν τις διακοπές τους και επέστρεψαν κατακαλόκαιρο στο κλεινόν άστυ ώστε να τον θαυμάσουν.
Αλλά και να δώσουν κίνητρο στην εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο της Κίνας.

Η Βάσω Τσαρούχα, από την άλλη, ήταν ένα πρόσωπο που δεν πέρασε απαρατήρητο για δύο βασικούς λόγους:

• Διότι είναι η πρώτη γυναίκα διαιτητής που έχει φθάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο (Ευρωλίγκα) και είναι η δεύτερη Ευρωπαία που θα σφυρίξει τη νέα αγωνιστική χρονιά στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, μετά την Πάντερ.
  
  
• Επειδή δεν συνηθίζουμε να δίνουμε κίνητρα στις γυναίκες στα κορυφαία ομαδικά σπορ, κάτι όμως που έπραξε τα τελευταία δύο - τρία χρόνια η ΚΕΔ.  

Διαβάσαμε στην Lifo μια άποψη, η οποία και δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Η χώρα δεν είναι αυτή που δεν δίνει υπηκοότητα στους μετανάστες, που βάζει στο περιθώριο μειονότητες αλλά οι άνθρωποι. Και δη, μειονότητες ατόμων.

Κατόπιν τούτου, δεν μπορείς να τα ρίχνεις στη χώρα αλλά στους ανθρώπους. Ούτε μπορείς να μην σιγοψιθυρίζεις τον εθνικό ύμνο, ούτε μπορείς να μην τη σέβεσαι. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι πιο προσεκτικός σε όσους επιλέγεις να σε εκπροσωπήσουν.

Η ΚΕΔ, ας πούμε, στήριξε απόλυτα την Τσαρούχα, όπως και στηρίζει κι άλλες γυναίκες (Γιακείμη, Κωνσταντινίδου, Καρανικόλα κ.α.) στη διαιτησία...

Διαβάστε το κείμενο:

Την προηγούμενη Κυριακή κατά το τέλος των καλοκαιρινών μου διακοπών αποφάσισα να πάω στο γήπεδο να δω και εγώ μαζί με όσους έμειναν στην Αθήνα την εθνική ομάδα μπάσκετ. 

Ας είμαστε ειλικρινείς, οι περισσότεροι πήγαμε για να δούμε το φαινόμενο του ελληνικού μπάσκετ Γιάννη Αντετοκούνμπο. 

Το γήπεδο ήταν γεμάτο, όλη η Αθήνα είχε μαζευτεί στο ΟΑΚΑ. Παρέες, οικογένειές, ζευγάρια, κάθε πιθανός συνδυασμός είχε φτάσει με χαρά και ενθουσιασμό στο γήπεδο.  

Πριν ξεκινήσει ο αγώνας η φίλη μου με ενημερώνει ότι στο γήπεδο υπάρχει η μοναδική γυναίκα Ελληνίδα διαιτητής στο μπάσκετ και ταυτόχρονα ξεκινάει ο εθνικός μας ύμνος. Όλο το γήπεδο όρθιο λοιπόν για να τιμήσει την χώρα του, μια χώρα που έχει βγάλει μόνο μια γυναίκα διαιτητή στο μπάσκετ. 

Πριν ξεκινήσει ο αγώνας η φίλη μου με ενημερώνει ότι στο γήπεδο υπάρχει η μοναδική γυναίκα Ελληνίδα διαιτητής στο μπάσκετ και ταυτόχρονα ξεκινάει ο εθνικός μας ύμνος. Όλο το γήπεδο όρθιο λοιπόν για να τιμήσει την χώρα του, μια χώρα που έχει βγάλει μόνο μια γυναίκα διαιτητή στο μπάσκετ.

Μία χώρα που έδωσε στον Γιάννη Αντετοκούνμπο υπηκοότητα τώρα που πήγε στο NBA και όχι τόσα χρόνια που ζούσε και εργαζόταν σκληρά στην Ελλάδα. Μία χώρα που αγνοεί και βάζει στο περιθώριο ανθρώπους παρόμοιου χρώματος με τον Γιάννη γιατί αυτοί μένουν στα Πατήσια και δεν παίζουν στο NBA αλλά πουλάνε πράγματα στον δρόμο για να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους.

Μια χώρα που δεν έδωσε ποτέ τα εφόδια (οικονομικά και μη) στον Γιάννη και σε όλους τους αθλητές που κρατάνε την σημαία της και την κάνουν περήφανη. Μια χώρα που δεν σέβεται κανέναν διαφορετικό. Μια χώρα που περιθωριοποιεί την διαφορετικότητα. Μια χώρα που όταν παίζεται ο εθνικός της ύμνος σηκωνόμαστε όρθιοι γιατί είμαστε περήφανοι για όλα τα παραπάνω.   Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. 

Πηγή: www.lifo.gr