Αλλαγή καριέρας στα 50 χρόνια; (απαραίτητο το πλάνο δράσης και τα πιθανά σενάρια...)

«Τι 30… τι 40… τι 50…» είναι ο τίτλος γνωστής ταινίας του ελληνικού κινηματογράφου που επιχειρεί να απενοχοποιήσει την ηλικιακή διαφορά...
και να υποδηλώσει ότι, στις αναφερόμενες δεκαετίες, κάποιος έχει τις ίδιες ικανότητες, μπορεί να κάνει τις ίδιες επιλογές και να έχει τις ίδιες συμπεριφορές. Είναι, όμως, έτσι στην πραγματικότητα, ιδίως όταν πρόκειται για την καριέρα;

Του Κώστα Σταματόπουλου, Διαιτητή της Α1 

Μεγαλώνοντας είσαι περισσότερο κατασταλαγμένος

Δεν είμαι άνθρωπος που βάζει περιορισμούς, αλλά όταν πρόκειται για ένα τόσο σοβαρό θέμα οφείλω να είμαι πολύ προσεκτικός στις τοποθετήσεις μου και να θέσω τα κατάλληλα ερωτήματα. Να σημειώσω ότι το συγκεκριμένο ερώτημα δεν αφορά μόνο τους 50ρηδες, αλλά και τους 40ηδες, τους 30ηδες…

Η διαφορά είναι ότι όσο νεότερος είσαι, τόσο περισσότερο οφείλεις να πειραματιστείς και να δοκιμάσεις καινούργια πράγματα, ώστε μεγαλώνοντας να είσαι περισσότερο κατασταλαγμένος και βέβαιος για τις αποφάσεις σου.

Σε αυτή την περίπτωση έχεις ως σύμμαχο και το χρόνο για να διορθώσεις οποιαδήποτε λάθος απόφαση.

Είναι τρέλα ή απόλυτα ρεαλιστική επιλογή;

Ανεξαρτήτως ηλικίας, θεωρώ ότι του ερωτήματος του τίτλου πρέπει να προηγηθούν άλλα ερωτήματα που θα βοηθήσουν κάποιον να συνειδητοποιήσει γιατί θέλει να κάνει την αλλαγή: Έχει βαρεθεί τη σημερινή του εργασία και αναζητά κάτι καινούργιο; Έχασε κάποια επαγγελματική ευκαιρία; Θεωρεί ότι δεν αναγνωρίζεται η προσφορά του; Θα πρέπει να εντοπίσει ακριβώς το λόγο. Γιατί το να προχωρήσει σε μία τέτοια αλλαγή μόνο από περιέργεια θα ήταν καθαρή τρέλα.

Εφόσον δικαιολογημένα οδηγηθεί σε μία τόσο σημαντική απόφαση, πρέπει πολύ προσγειωμένα και ρεαλιστικά να καταγράψει τις υποχρεώσεις και τις οικονομικές του δυνατότητες, ώστε να προσδιορίσει με ακρίβεια το χρονικό διάστημα κατά το οποίο μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά. 

Όσο λιγότερες υποχρεώσεις υπάρχουν, τόσο μεγαλύτερη είναι η ελευθερία που έχει για να πάρει μία απόφαση για την αλλαγή επαγγελματικής πορείας. Χρειάζεται αρκετή υπευθυνότητα, ιδιαίτερα όταν η απόφαση του μπορεί να επηρεάσει και τη ζωή τρίτων. Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι μία τέτοια απόφαση, στην ηλικία των 50 ετών, πρέπει να είναι απόλυτα ζυγισμένη, υπολογισμένη και να στηρίζεται σε αδιαμφισβήτητα δεδομένα, καθώς δεν υπάρχει αρκετός χρόνος διόρθωσης του οποιοδήποτε λάθους.

Το ισχυρό όπλο ενός 50άρη

Η σχέση μεταξύ ηλικίας και περιθωρίου λάθους είναι αντιστρόφως ανάλογη. Όμως, η μεγαλύτερη ηλικία δεν συνεπάγεται μόνο περισσότερους περιορισμούς αλλά και μεγαλύτερη εμπειρία. Αυτό είναι το ισχυρό όπλο ενός 50άρη, καθώς η ηλικία τού προσδίδει την απαραίτητη εμπειρία, ώστε να πάρει την ορθότερη απόφαση. Θεωρητικά, του προσδίδει την ικανότητα να προβλέψει τις συνέπειες που μία τέτοια απόφαση θα επιφέρει, καθώς και τις απαιτούμενες δεξιότητες για να αντεπεξέλθει στα καινούργια δεδομένα.

Σε περίπτωση που δεν διαθέτει τις προαναφερθείσες δεξιότητες, θα πρέπει να είναι ευέλικτος και επιδεκτικός μαθητής, έως ότου να ανταποκριθεί στα νέα του καθήκοντα.

Βέβαια το σοφότερο θα ήταν να έχει πάρει την απόφασή του σε ηλικία τέτοια, που θα είχε το χρονικό περιθώριο να καταστρώσει τη στρατηγική του και να προετοιμαστεί για την αλλαγή πορείας του.

Οι αποφάσεις έχουν επίπτωση στην ποιότητα ζωής του ανθρώπου

Βγάζω το καπέλο και χαιρετίζω τους ανθρώπους που έχουν το θάρρος να κάνουν αλλαγή στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία, ακόμα και στην ηλικία των 50 ετών.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζήσει τη ζωή του όπως ακριβώς επιθυμεί και του ταιριάζει. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι αποφάσεις του θα πρέπει να λαμβάνονται μόνο με το συναίσθημα και χωρίς σκέψη. Οι αποφάσεις έχουν επίπτωση στην ποιότητα ζωής του ανθρώπου.

Για το λόγο αυτό, πρέπει να είναι υπολογισμένες καλά, να συνοδεύονται από το κατάλληλο πλάνο δράσης και να εμπεριέχουν την απαραίτητη πρόβλεψη για όλα τα πιθανά σενάρια. Σε αυτή την περίπτωση, η τύχη δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή.

Πηγή: flowmagazine