Η Ομοσπονδία Διαιτητών Καλαθοσφαίρισης Ελλάδας...βρέθηκε αντιμέτωπη με πιέσεις και προτάσεις - αποφάσεις από την Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης, που έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα στις σχέσεις των 2 οργανισμών.
Παρέμεινε, ωστόσο, σταθερή στις αρχές της, λέγοντας 4 ηχηρά «όχι» σε προτάσεις που έρχονταν σε αντίθεση με τους κανονισμούς της αλλά και την ηθική της. Αυτές οι αρνήσεις δεν ήταν απλές απορρίψεις, αλλά θεμελιώδεις αποφάσεις που αποσκοπούσαν στη διατήρηση της ανεξαρτησίας και της αξιοπιστίας της διαιτησίας στο ελληνικό μπάσκετ. Πάμε τώρα στα 4 μεγάλα "ΟΧΙ":
Το πρώτο μεγάλο «Όχι»: Η τριετία και το προστάζ
Το πρώτο «όχι» δόθηκε πριν από τη διεξαγωγή του προστάζ, όταν η ΕΟΚ, μέσω της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας και του συμβούλου της, πρότεινε την κατάργηση της τριετίας. Η απόφαση αυτή θα επέτρεπε σε διαιτητές με ελάχιστη εμπειρία από τα τοπικά πρωταθλήματα να συμμετέχουν στο προστάζ, καταστρατηγώντας τους ισχύοντες κανονισμούς της ΟΔΚΕ. Το πρόσχημα ήταν ότι "δεν έχουμε διαιτητές..."
Η ΟΔΚΕ αντιστάθηκε σθεναρά, υποστηρίζοντας ότι η κατάργηση της τριετίας θα οδηγούσε σε σοβαρή υποβάθμιση του επιπέδου της διαιτησίας. Η διατήρηση αυστηρών κριτηρίων αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της αξιοκρατίας και της διασφάλισης της ποιότητας των διαιτητών που στελεχώνουν τα πρωταθλήματα. Έτσι, το πρώτο μεγάλο «όχι» ήταν γεγονός, υπογραμμίζοντας ότι η ΟΔΚΕ δεν επρόκειτο να κάνει εκπτώσεις στις αρχές της.
Το δεύτερο μεγάλο «Όχι»: Το επιμορφωτικό σεμινάριο
Το δεύτερο «όχι» προέκυψε πριν από τη διεξαγωγή του επιμορφωτικού σεμιναρίου της ΟΔΚΕ. Τα μέλη της ΚΕΔ και ο σύμβουλος διαιτησίας της ΕΟΚ ζήτησαν τη συρρίκνωση του σεμιναρίου από τρεις ημέρες σε μία, καθώς και την κατάργηση των αγωνιστικών τεστ.
Η απάντηση της ΟΔΚΕ ήταν άμεση και βεβαίως απολύτως αρνητική. Το επιμορφωτικό σεμινάριο αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για την εκπαίδευση και τη συνεχή βελτίωση των διαιτητών. Η μείωση της διάρκειάς του και η απουσία αγωνιστικών τεστ θα υπονόμευαν τη διαδικασία αξιολόγησης και θα έθεταν σε κίνδυνο την ποιότητα της ελληνικής διαιτησίας. Επιπλέον, η ΟΔΚΕ έχει την αποκλειστική ευθύνη για τη διεξαγωγή του σεμιναρίου, βάσει του αθλητικού νόμου και δεν σκόπευε να επιτρέψει εξωτερικές παρεμβάσεις. Το δεύτερο «όχι» ήρθε να επιβεβαιώσει τη δέσμευση της ΟΔΚΕ για τη διατήρηση υψηλών προδιαγραφών στη διαιτησία.
Το τρίτο μεγάλο «Όχι»: Οι εκλογές της ΟΔΚΕ
Το τρίτο «όχι» ειπώθηκε πριν από τις εκλογές της ΟΔΚΕ, όταν παρατηρήθηκε παρέμβαση από το περιβάλλον του προέδρου της ΕΟΚ, Βαγγέλη Λιόλιου. Πληροφορίες ανέφεραν ότι το νόμιμα εκλεγμένο διοικητικό συμβούλιο της ΟΔΚΕ δεν είχε την εμπιστοσύνη παραγόντων της ΕΟΚ και εξωθεσμικών κύκλων. Η επιδίωξη ήταν σαφής: να επηρεαστούν οι διαδικασίες και να αποκτήσει η ΕΟΚ έλεγχο στη λειτουργία της ΟΔΚΕ.
Παρά τις πιέσεις, το διοικητικό συμβούλιο παρέμεινε αναλλοίωτο και ακλόνητο. Προσθαφαιρέσεις δεν υπήρξαν και οι εκλογές διεξήχθησαν κανονικά. Η ΟΔΚΕ διατήρησε την αυτονομία της. Το τρίτο «όχι» επισφράγισε την αποφασιστικότητα της Ομοσπονδίας Διαιτητών να λειτουργεί ανεξάρτητα, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να αλλοιώσουν το έργο της.
Το τέταρτο μεγάλο "Όχι": Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι
Φθάνουμε αισίως στο τέταρτο και τελευταίο "όχι", δηλαδή, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της σχέσης των δύο φορέων. Ξεπερνούμε το γεγονός ότι ένας πρώην υπάλληλος του Βαγγέλη Λιόλιου ανέλαβε να επιτηρεί τους διαιτητές στον τομέα της φυσικής κατάστασης, αν και υπήρχουν αξιόπιστοι διαιτητές - γυμναστές (π.χ. Γερακίνης, Γρίβα κ.α.) Ο γυμναστής, λοιπόν που ανέλαβε κατόπιν προτροπής συμβούλων της ΕΟΚ, λάμβανε ετήσιο ποσό από την ΟΔΚΕ για τις υπηρεσίες που πρόσφερε. Μόνο που χωρίς να ενημερώσει το συμβούλιο της ομοσπονδίας διαιτητών απέστειλε τιμωρίες σε referees, με την αιτιολογία ότι δεν είχαν την απαραίτητη φυσική κατάσταση!!!
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση διαιτητή, ο οποίος δεν είχε σφυρίξει από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου και έως το Δεκέμβριο για άγνωστους λόγους και αμέσως μετά του στάλθηκε "ραβασάκι" για τιμωρία του λόγω έλλειψης φυσικής κατάστασης... Η διοίκηση της ΟΔΚΕ, διά του προέδρου της Παντελή Ελευθεριάδη και του νομικού συμβούλου Θεόφιλου Παπαδόπουλου, εξέφρασαν την απόλυτη δυσαρέσκεια και αντίθεση στην ενέργεια του γυμναστή, από τον οποίο ζήτησαν 2 πράγματα:
- Να μην το επαναλάβει στο μέλλον, αν πρώτα δεν έχει ενημερωθεί η διοίκηση της ΟΔΚΕ και,
- Να μην παρέχει προς τρίτους ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, διότι το GDPR επιτρέπει ένα συγκεκριμένο σχέδιο για τη συλλογή, αποθήκευση και διαχείριση αυτών. Σκεφτείτε ότι αναφερόμαστε σε γενετικά ή βιομετρικά δεδομένα και δεδομένα υγείας και όχι απλά σε διεύθυνση ή αριθμό ταυτότητας...
Ο γυμναστής, εν τέλει, απευθύνθηκε στην ΕΟΚ, η οποία τον προέτρεψε να αποδεσμευθεί τάχιστα από την ΟΔΚΕ και να διακόψει τη σύμβαση που είχε υπογράψει. Και σ' αυτό το σημείο οι σχέσεις των δύο φορέων διαταράχτηκαν.
Τα 4 μεγάλα «όχι» της ΟΔΚΕ προς την ΕΟΚ δεν ήταν απλώς πράξεις αντίστασης, αλλά στρατηγικές αποφάσεις που αναδεικνύουν τη σημασία της ανεξαρτησίας της διαιτησίας. Η διαιτησία δεν μπορεί να αποτελεί εργαλείο στα χέρια οποιασδήποτε ομοσπονδίας, πολλώ δε μάλλον παράγοντα ή πρώην ιδιοκτήτη συλλόγου. Αντιθέτως, πρέπει να λειτουργεί βάσει σαφών κανόνων και αξιοκρατικών κριτηρίων, ώστε να διατηρείται η εμπιστοσύνη στο ελληνικό μπάσκετ.
Η ΕΟΚ, προφανώς, απογοητευμένη από την αδυναμία της να επηρεάσει την ΟΔΚΕ, φαίνεται πως αναζητά άλλους τρόπους για να επιβάλει τις θέσεις της. Θα έχουμε όμως, το χρόνο να αναφέρουμε λεπτομέρειες.
Εν κατακλείδι, η στάση της ΟΔΚΕ απέναντι στις παρεμβάσεις της ΕΟΚ αποτελεί παράδειγμα θεσμικής ακεραιότητας. Οι 4 αρνήσεις αποδεικνύουν ότι η ΟΔΚΕ δεν δέχεται εκπτώσεις σε θέματα που αφορούν την ποιότητα, την αξιοπιστία και την ανεξαρτησία της διαιτησίας. Το ελληνικό μπάσκετ χρειάζεται δυνατές και ανεξάρτητες δομές και η ΟΔΚΕ έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι είναι διατεθειμένη να προστατεύσει τις αρχές της, όποιες και αν είναι οι συνέπειες.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ΟΔΚΕ απέδειξε πως τα «όχι» χτίζουν χαρακτήρα, προστατεύουν θεσμούς και διαμορφώνουν ένα πιο υγιές μέλλον για τον χώρο της διαιτησίας και του ελληνικού μπάσκετ συνολικά.