Γιατί ο Β. Λιόλιος "πήρε στο λαιμό του" την Μ. Σάκκαρη!

 

Η Μαρία Σάκκαρη, μια από τις κορυφαίες Ελληνίδες αθλήτριες... του τένις, προχώρησε πρόσφατα σε μία σπάνια, βαθιά ανθρώπινη και ειλικρινή εξομολόγηση για το ζήτημα που προέκυψε με τον ρόλο του σημαιοφόρου της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με λόγια που ξεχείλιζαν από συναίσθημα, αποκάλυψε τη μεγάλη απογοήτευσή της για το γεγονός ότι, παρά την αρχική της επιλογή, τελικά δεν θα έχει την τιμή να σηκώσει την ελληνική σημαία μαζί με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο (διαβάστε εδώ).

Πριν καταγράψουμε όλα όσα είπε πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Βαγγέλης Λιόλιος φέρεται να την "πήρε στο λαιμό του", τουλάχιστον όπως έγραψε το Ποντίκι. Συγκεκριμένα στις 11/7/2024 υπό το άρθρο Ο Λιόλιος της ΕΟΚ ήθελε να επιβάλλει την Σάκκαρη σημαιοφόρο – Πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες αθλητών εν όψει εκλογών στις ομοσπονδίες έγραψε:

Η ίδια εξήγησε πως από μικρό παιδί ονειρευόταν αυτή τη στιγμή, θεωρώντας την ως το ύψιστο επίτευγμα για έναν Έλληνα αθλητή. «Όταν μου τηλεφώνησαν ότι θα ήμουν δίπλα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, είπα: “Ουάου, αυτό είναι το μεγαλύτερο πράγμα που έχει συμβεί ποτέ στην καριέρα μου”», είπε χαρακτηριστικά, δίνοντας έμφαση στο πόσο μεγάλη συναισθηματική αξία είχε για εκείνη αυτός ο ρόλος.

Ωστόσο, το όνειρο σύντομα μετατράπηκε σε πικρία. Όπως η ίδια αποκαλύπτει, η απομάκρυνσή της από τον ρόλο της σημαιοφόρου δεν έγινε λόγω αθλητικών κριτηρίων ή επιδόσεων, αλλά, όπως πιστεύει, για πολιτικούς λόγους που σχετίζονται με τη σχέση της. Χωρίς να κατονομάσει συγκεκριμένα πρόσωπα, υπαινίχθηκε ότι κάποιοι άνθρωποι δεν την υποστήριξαν εξαιτίας του συντρόφου της.

Η Σάκκαρη δεν έκρυψε τη δυσαρέσκεια και τον πόνο της, τονίζοντας πως κάθε αθλητής αξίζει την τιμή να είναι σημαιοφόρος, ανεξαρτήτως εξωτερικών παραγόντων. Υπερασπίστηκε με θέρμη τον σύντροφό της, χαρακτηρίζοντάς τον ως «τον καλύτερο στον κόσμο», προσθέτοντας ότι δεν θα τον άλλαζε για τίποτα, ακόμα και αν αυτό της κοστίζει την ευκαιρία να κρατήσει την ελληνική σημαία στους Ολυμπιακούς.

Η τοποθέτησή της ανοίγει διάπλατα μια συζήτηση γύρω από το πώς λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις και αν πράγματι πρέπει να επηρεάζονται από προσωπικές σχέσεις ή δημόσιες εικόνες. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που ανέδειξε η Σάκκαρη είναι το ανθρώπινο πρόσωπο πίσω από τις διακρίσεις και τις επιτυχίες. Είναι η φωνή ενός αθλητή που, παρά τις τιμές και τα μετάλλια, πονά όταν το όνειρό του καταρρέει για λόγους άσχετους με τον αγωνιστικό χώρο.

Και τελικά, η ερώτηση παραμένει: Πρέπει η προσωπική ζωή ενός αθλητή να κρίνει την εθνική του εκπροσώπηση;