Γιατί οι referees φοβούνται να εφαρμόσουν τους κανονισμούς...

 

Ο προπονητής του Πανιωνίου Λέρου, Γιώργος Χατζηδάκης, έβαλε το δάχτυλο «επί τον τύπον των ήλων» με τη δημόσια τοποθέτησή του μετά τον αγώνα στην Κάλυμνο απέναντι στην Ε.Α.ΚΑ. Με ανάρτησή του, μίλησε ανοιχτά για τη δυσάρεστη πραγματικότητα που βιώνει τα τελευταία 2 χρόνια στα Δωδεκάνησα, επισημαίνοντας ότι η αδράνεια και ο φόβος εφαρμογής των κανονισμών έχουν αρχίσει να διαβρώνουν τα θεμέλια του ίδιου του αθλήματος...


Η αναφορά του στη φράση «η ατιμωρησία και οι εξυπηρετήσεις για ευνόητους λόγους δεν βοηθούν στην ανάπτυξη του αθλήματος» είναι ουσιαστικά το επίκεντρο του προβληματισμού. Όταν όσοι κρατούν τη σφυρίχτρα ή τα ηνία της διοίκησης λειτουργούν με βάση την “ασφάλεια” των ισορροπιών αντί για τη δικαιοσύνη, τότε η εκπαίδευση, η εμπιστοσύνη και η ίδια η εξέλιξη των παιδιών υπονομεύονται.


Οι διαιτητές, ιδίως σε αναπτυξιακές κατηγορίες, έχουν αποστολή παιδαγωγική και όχι απλώς διεκπεραιωτική. Οφείλουν να εφαρμόζουν τον κανονισμό χωρίς φόβο και χωρίς προσωπικές σκοπιμότητες. Από την άλλη, η Ομοσπονδία πρέπει να δείχνει μηδενική ανοχή σε φαινόμενα μεροληψίας, αδιαφορίας ή συγκάλυψης.


Το μπάσκετ δεν χρειάζεται «εξυπηρετήσεις», αλλά καθαρές σχέσεις και σεβασμό στους κόπους όσων το υπηρετούν. Η ατιμωρησία δεν είναι ένδειξη επιείκειας, αλλά αδυναμίας. Και σε ένα άθλημα που στηρίζεται στη δικαιοσύνη των σφυριγμάτων, η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή.


Αναλυτικά: ''Τριάντα (30) χρόνια προπονητικής στις υποδομές. Επί 50 παιχνίδια μέσο όρο την χρονιά, μας κάνουν 1500 αγώνες. Όλα αυτά τα χρόνια υπηρέτησα το αναπτυξιακό πρόγραμμα της Καλαθοσφαίρισης, σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, σε όλες τις έδρες. Δυστυχώς τα τελευταία 2 χρόνια που βρίσκομαι στα Δωδεκάνησα έχω γίνει μάρτυρας πολλών άσχημων καταστάσεων. Η δικαιολογία ότι οι διαιτητές φοβούνται να εφαρμόσουν τους κανονισμούς του αθλήματος και η ομοσπονδία να επιβάλει τις ποινές που πρέπει, δημιουργεί ένα ανασφαλές περιβάλλον για τα ανήλικα παιδιά που συμμετέχουν. Η ερώτηση μου είναι η εξής: Οι ανήλικοι αθλητές μπορούν να παίζουν σε τέτοιες συνθήκες, που οι ενήλικες φοβούνται; Θεωρώ ότι η ατιμωρησία και οι εξυπηρετήσεις για ευνόητους λόγους δεν βοηθούν στην ανάπτυξη του αθλήματος και στην εύρυθμη λειτουργία του''.