Η Τουρκία υπήρξε όντως κάποτε φόβητρο, όμως όχι για την Εθνική μας. Το 2009, υπό τον Βασιλακόπουλο, τη συντρίψαμε με 84-55 στα προημιτελικά, σε ουδέτερο γήπεδο. Σήμερα, ενώ πληρώσαμε αδρά για να φιλοξενούμε διοργανώσεις, δεν βλέπουμε ούτε τη σκιά εκείνης της δόξας. Οι επιτυχίες είναι ελάχιστες και τα «χρυσά» χρόνια του Γιάννη Αντετοκούνμπο χάνονται, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Η εικόνα; Μισή ομάδα, μισή οργάνωση, όλο απογοήτευση.
Η Εθνική γυναικών αποκλείστηκε από το Eurobasket, παρ' ότι η Ελλάδα πλήρωσε για να το διοργανώσει. Αντί για μπασκετική πρόοδο, παρακολουθήσαμε αγκαλιές και δηλώσεις, με φόντο το branding του προέδρου με τον Τούρκογλου. Η ουσία; Απούσα.
Το ελληνικό μπάσκετ αξίζει καλύτερη διαχείριση. Έχει ιστορία, έχει ποιότητα, έχει ψυχή. Δυστυχώς, αυτή την περίοδο, αντί για αγωνιστική πρόοδο βλέπουμε δημόσιες σχέσεις, φωτογραφίες και προβολή. Χειροκρότημα στα κορίτσια, που πάλεψαν με αξιοπρέπεια. Όμως ήταν μόνες. Γιατί εκείνοι που έπρεπε να τις στηρίξουν, νοιάστηκαν μόνο για το πώς θα φανούν. Κι έτσι, κατρακυλάμε. Αγωνιστικά, ηθικά, θεσμικά...
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Αναρτήσεις
