Η τελευταία ανακοίνωση της ΕΣΚΑΝΑ μπορεί να παρουσιάζεται ως «ευχαριστήρια», ωστόσο πίσω από τις λέξεις αναδύεται η ωμή πραγματικότητα μιας Ένωσης σε αποσύνθεση. Η οικονομική ενίσχυση που ζητείται και τελικά δίνεται, από τα ίδια τα σωματεία, δεν είναι τίποτα άλλο από μια μορφή ελεημοσύνης απέναντι σε ένα διοικητικό σχήμα που παραδέχεται, εμμέσως πλην σαφώς, ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στις βασικές του υποχρεώσεις, όπως η πληρωμή των υπαλλήλων του.
Η προσωρινή διοίκηση, αντί να δώσει λύση, περιορίζεται σε εκκλήσεις βοήθειας, φορτώνοντας την ευθύνη στα σωματεία που ήδη αγωνίζονται να επιβιώσουν. Πρόκειται για μια απόφαση που στερείται κάθε θεσμικής νομιμότητας, καθώς καμία Ένωση δεν νοείται να χρηματοδοτείται από τα ίδια τα μέλη της για να επιβιώσει.
Η στάση της ΕΟΚ, από την άλλη, είναι ακατανόητη και προκλητικά αδιάφορη. Αντί να παρέμβει θεσμικά και να στηρίξει την Ένωση που λειτουργεί υπό την αιγίδα της, επιλέγει τη σιωπή, αδιαφορώντας για τους υπαλλήλους που παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες και για τα σωματεία που καλούνται να παίξουν τον ρόλο του χορηγού.
Η ΕΣΚΑΝΑ δεν χρειάζεται φιλανθρωπία. Χρειάζεται διοίκηση και ευθύνη.
Αναρτήσεις
