Δεν υπάρχει πιο προβλέψιμο σκηνικό από το ελληνικό μπάσκετ να στήνει επικοινωνιακά πανηγύρια γύρω από έργα που, αν τα δεις ψύχραιμα, είναι το απολύτως αυτονόητο. Αυτή τη φορά το δίδυμο Γιάννης Βρούτσης – Βαγγέλης Λιόλιος φωτογραφήθηκε με χαμόγελα και σταυρωτά χέρια, πλαισιωμένο από παράγοντες επτά ομάδων, μπροστά από τον λαμπερό τίτλο «ενεργειακή αναβάθμιση γηπέδων». Ποιο είναι το νέο; Ότι το κράτος θα βάλει λεφτά για να αλλάξει λάμπες, να μονώσει ταβάνια και να κλείσει χαραμάδες σε γήπεδα που, παρεμπιπτόντως, δεν ανήκουν καν στις ομάδες, αλλά στους δήμους!
Δηλαδή τι ακριβώς γιορτάζουν; Ότι έφτασε το 2025 για να θυμηθούμε ότι τα δημοτικά κλειστά, όπου παίζουν και προπονούνται παιδιά, έφηβοι και επαγγελματίες, πρέπει να έχουν κανονικό φωτισμό και ζεστό νερό; Και το πιο σουρεάλ όλων: ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, που εξήγγειλε πριν λίγα χρόνια «γήπεδα-μπαλόνια» για να αλλάξει το τοπίο στις εγκαταστάσεις, σήμερα χαμογελά για έργα σε δημοτικές υποδομές που δεν του ανήκουν, δεν τις διαχειρίζεται και αύριο μπορεί να του τις κλειδώσει ο εκάστοτε δήμαρχος αν στραβώσει το κλίμα. Πού πήγαν λοιπόν τα περιβόητα «μπαλόνια»; Έσκασαν στον πρώτο άνεμο, όπως πολλές μεγάλες κουβέντες.
Και να ήταν μόνο αυτό; Η Elite League, για να καταλαβαίνουμε γιατί γίνεται όλος αυτός ο ντόρος, προσπαθεί εδώ και καιρό να αποκτήσει στοιχειώδεις συνθήκες σοβαρού πρωταθλήματος. Αλλά αν το μάρκετινγκ περιορίζεται σε ανακοινώσεις για λάμπες LED και διπλές τζαμαρίες, κάτι πάει λάθος. Γιατί αν οι ομάδες δεν έχουν δικούς τους χώρους, αν δεν μπορούν να στεγάσουν ακαδημίες, αν οι παίκτες προπονούνται στον ίδιο κακοσυντηρημένο δημοτικό θόλο που παίζαμε και τη δεκαετία του ‘90, τότε συγγνώμη, δεν αλλάζει τίποτα. Ούτε το φως ούτε το μέλλον.
Ας το ξαναδούμε ρεαλιστικά: η πολιτεία έρχεται τώρα να πληρώσει – ξανά την κακή συντήρηση και την ανυπαρξία δημοτικής πολιτικής δεκαετιών. Οι ομάδες απλώς φωτογραφίζονται δίπλα στον υπουργό και τον πρόεδρο της ΕΟΚ, ενώ τα παιδιά και οι αθλητές συνεχίζουν να κάνουν προπόνηση σε παρκέ που μπάζει νερά και αποδυτήρια που θέλουν ευχέλαιο.
Συμπέρασμα; Ωραίες οι φωτογραφίες, συμπαθητικά τα δελτία Τύπου, καλοδεχούμενα τα κονδύλια. Αλλά, αν δεν φτιαχτεί μοντέλο ώστε οι ομάδες να έχουν ιδιόκτητες ή σταθερά παραχωρημένες εγκαταστάσεις, όλη αυτή η «αναβάθμιση» θα είναι ένα χρυσό μπαλόνι που στο πρώτο ρεύμα αέρα θα γίνει... φούσκα. Γιατί οι υποδομές δεν αλλάζουν με φωτογραφίες. Αλλά με ιδιοκτησία, πλάνο, δουλειά και συνέπεια. Μέχρι τότε, καλή μας φωτογράφιση.
Αναρτήσεις
