Η FIBA ανακοίνωσε τη λίστα των 45 διαιτητών που θα συμμετάσχουν στο EuroBasket 2025 και –μαντέψτε– η Ελλάδα θα εκπροσωπηθεί από έναν και μόνο διαιτητή: τον Γιώργο Πουρσανίδη. Έναν ρέφερι που δεν χρειάζεται συστάσεις, με σταθερή παρουσία σε διεθνείς διοργανώσεις, ο οποίος όμως στην ίδια του τη χώρα, αντιμετωπίζεται περίπου ως… αμφιλεγόμενη επιλογή.
Ο Πουρσανίδης είναι ο μόνος που διασώζει το κύρος της ελληνικής διαιτησίας στο εξωτερικό, σε μια λίστα όπου φιγουράρουν τέσσερις Ισπανοί, τρεις Τούρκοι, δύο Ιταλοί, Λιθουανοί, Λετονοί και πάει λέγοντας. Και εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα αλλά και οι σφαλιάρες, όχι μεταφορικές. Πώς γίνεται η Ελλάδα να έχει εκπροσώπηση επιπέδου… Παναμά, Πορτογαλίας και Βοσνίας όταν διαχρονικά υπήρξε κατά το παρελθόν ελληνικό σχολείο διαιτησίας στην Ευρώπη; Ποιος ευθύνεται για το ότι δεν υπάρχουν άλλοι Έλληνες που να πληρούν τα στάνταρ μιας μεγάλης διοργάνωσης;
Η απάντηση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ΚΕΔ και στην ΕΟΚ. Αντί να χτίσουν μια γενιά νέων ικανών ρέφερι, φρόντισαν να περιορίσουν ακόμα και τη συμμετοχή του μόνου διεθνώς αναγνωρισμένου διαιτητή μας. Ο Πουρσανίδης δεν σφυρίζει συστηματικά στην Α1, ειδικά σε αγώνες υψηλής έντασης ή τελικούς των αιωνίων αντιπάλων. Λες και τους… ξεβολεύει.
Αντί να επενδύσουν στην εμπειρία του και να τον αξιοποιήσουν ως πρότυπο και μέντορα, τον περιθωριοποιούν. Το αποτέλεσμα; Η απόλυτη γύμνια. Μια χώρα 10 εκατομμυρίων με μηδενική παραγωγή διαιτητών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η επιτυχία του Πουρσανίδη τελικά, δεν είναι απλώς προσωπική. Είναι μια ηχηρή καταδίκη για όσους είχαν ευθύνη να τον πλαισιώσουν με νέους συναδέλφους του.
Όταν η ελληνική διαιτησία ψάχνει… διέξοδο στην αφάνεια, και η διοίκηση κρύβεται πίσω από την απραξία της, τότε ναι, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά.
Αναρτήσεις
