Τα "παρακάλια" του Β. Λιόλιου στην FIBA και η "εξαφάνιση" του Γ. Πουρσανίδη...

 

Το τέλος μιας εποχής γράφεται αθόρυβα αλλά εκκωφαντικά για την ελληνική διαιτησία. Ο Γιώργος Πουρσανίδης, ο διεθνής ρέφερι με θητεία σε κορυφαίες διοργανώσεις, δείχνει να οδεύει προς τη δύση της καριέρας του με τρόπο που 'πονάει'. Η απουσία του από τη φάση των «16» μέχρι και τον τελικό του Ευρωμπάσκετ δεν πέρασε απαρατήρητη. Αντίθετα, αποτελεί καμπανάκι για το μέλλον της ελληνικής διαιτησίας. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, ένας Έλληνας διαιτητής βρίσκεται εκτός του χάρτη στα κρίσιμα παιχνίδια, γεγονός που μοιάζει με ηχηρό χαστούκι στο κύρος της ελληνικής σχολής.

Η FIBA, με συνοπτικές διαδικασίες, «έκοψε» τον έμπειρο Θεσσαλονικιό πριν καλά-καλά ζεσταθεί στο παρκέ. Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της ΕΟΚ και προσωπικά του Βαγγέλη Λιόλιου, το αίτημα δεν εισακούστηκε. Μάλιστα, για όσους «παροικούν στη Λετονία» –εκεί όπου χτύπησε η καρδιά της διοργάνωσης– η αντίδραση του προέδρου της ΕΟΚ ήταν γνωστή, αλλά έπεσε στο κενό. Η FIBA ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα έχει πάψει να παράγει διαιτητές αξιόπιστους για το διεθνές επίπεδο. Μια διαπίστωση σκληρή, αλλά μάλλον αληθινή.

Οι πληροφορίες που διαρρέουν είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικές: ο Πουρσανίδης δεν υπολογίζεται πλέον για τα επόμενα μεγάλα τουρνουά. Η αποχώρησή του από το προσκήνιο δεν είναι απλώς θέμα προσωπικό, αλλά σηματοδοτεί την ανάγκη για ανανέωση. Οι ιθύνοντες βλέπουν ήδη προς νεότερους διαιτητές, που θα πρέπει να καλύψουν το κενό. Μόνο που το κενό δεν είναι απλό: είναι θεσμικό, ιστορικό και βαθύ.

Η ελληνική διαιτησία, που κάποτε παρήγαγε ρέφερι με διεθνές κύρος, κινδυνεύει τώρα να βρεθεί στο περιθώριο. Και η περίπτωση Πουρσανίδη μοιάζει με προειδοποιητικό σήμα κινδύνου, που αν δεν ακουστεί εγκαίρως, το μέλλον θα φέρει ακόμα πιο δυσάρεστες διαπιστώσεις.