Ο Καλοθελητής: Κάτω στον Πειραιά θα "βουρκώσουν μάτια"... (οι ...ναυαγοί και το τραπέζι της Σάμου)

 

Κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές στην ΟΔΚΕ... το μπάσκετ δεν φοράει απλά τα καλά του. Φοράει και κράνος. 

Και φέτος, με φόντο το γραφικό λιμάνι του Πειραιά, ετοιμάζεται για... μπαράζ ανατροπών, αποκαλύψεων και, φυσικά, ζουμερού παρασκηνίου. Γιατί τι είναι μια ελληνική εκλογική διαδικασία χωρίς λίγο δράμα, λίγο σουρεαλισμό και μια δόση από χιούμορ;

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά και το τραγούδι "Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια, φτώχεια καλή καρδιά μα και γκρίνια. Μάζεψα μια βραδιά τα σαΐνια κι ήρθα κρυφά τον παλιό μου καημό να σου πω: Μάτια βουρκωμένα, παραπονεμένα, δίχως αγάπη και πόνο κανένας δεν ζει. Μάτια βουρκωμένα, πάρτε με κι εμένα, πάρτε με τώρα να πάμε στο κόσμο μαζί". 

Λέγεται, ψιθυρίζεται και διαρρέεται (προφανώς σε καφετέριες και αποδυτήρια), πως σύνδεσμος θα πάει αύριο να ψηφίσει ΧΩΡΙΣ φορολογική ενημερότητα. Εμείς αυτά δεν τα πιστεύουμε, για να τα ξεκαθαρίζουμε. Αλλά αναρωτιέμαι εγώ τώρα, ένας αθώος πολίτης αυτής της χώρας: Πας να πάρεις δόση εμβολίου και σου ζητάνε Ε9, και θα πας να εκλέξεις προεδρείο με… ληγμένο εκκαθαριστικό; Αν ισχύει, δεν αποκλείεται να δούμε μέχρι και προσφυγή στο Πρωτοδικείο για την εγκυρότητα της διαδικασίας. Είπαμε, εκλογές κάνουμε, όχι μνημόσυνο στη φορολογική συνέπεια.

Κι εκεί που λες "δεν μπορεί, κάτι θα πάει σωστά", βλέπεις τον Παναγιώτη Ντάβαρη. Ο οποίος, λένε, αποχωρεί από την ΟΔΚΕ, αλλά με πάθος επιστρέφει στα... αμαξίδια. Μπράβο...

Όμως, μην ξεχνιόμαστε. Στο μπάσκετ το πραγματικό δράμα παίζεται αλλού. Ο ΕΣΑΚΕ – άκουσον άκουσον – είναι μοιρασμένος ακριβώς στα δύο. Όχι όπως παλιά, που όλοι τσακώνονταν και μετά πήγαιναν για καφέ. Τώρα έχουμε 6 εναντίον 6 και μπορεί να πάνε και για μουντιαλίτο. Είναι η πρώτη φορά που οι ομάδες είναι τόσο χωρισμένες, ακόμα και την εποχή του "πολέμου" του Ολυμπιακού. Εκεί τουλάχιστον ξέραμε ποιος είναι ο... μοναχικός καβαλάρης. Τώρα έχουμε εμφύλιο. Αν συνεχίσουν έτσι, την επόμενη χρονιά αντί για πρωτάθλημα θα οργανώσουμε... τηλεπαιχνίδι: “Survivor Basket League – Συμβούλιο του νησιού”.

Κι ενώ ο κόσμος καιγόταν, στη συνάντηση της ΕΟΚ για την αύξηση αποζημίωσης των διαιτητών, ο Βαγγέλης Λιόλιος δεν είπε κουβέντα. Ναι, σωστά διαβάσατε. Κι εκεί που περιμέναμε φωνές και αποφάσεις, το μόνο που ακούστηκε ήταν μια έκπληξη για τα νέα πρόσωπα στο συμβούλιο της ΕΟΚ. Και ιδιαίτερα η παρουσία του Αχιλλέα Ρουσιαμάνη προκάλεσε ψίθυρους. Κάποιοι σύμβουλοι, μάλιστα, όπως μου είπαν σιγοτραγουδούσαν Νίνο, αλλά όχι το "Μέχρι Τέλους", γιατί δεν τους έπαιρνε. Αντ’ αυτού, έπαιζε στο repeat:

"Σαν ναυαγοί σαν Ροβινσώνες, δίχως νόμους και κανόνες..."

Και μιας και μιλάμε για νησιά, να πάμε και στη Σάμο. Εκεί, το παρασκήνιο έγινε κυριολεκτικά... στο τραπέζι. Ο κόουτς Παπαδόπουλος, με προπόνηση - αστραπή 90 λεπτών (λίγο λιγότερο από ένα επεισόδιο Netflix), κατάφερε να "δείξει εμπιστοσύνη" στον γιο μέλους της τοπικής επιτροπής. Τυχαίο; Μπορεί ναι - μπορεί όχι. Ενώ οι υπόλοιποι παίκτες ίδρωναν στο γήπεδο.

Αύριο, λοιπόν, στις εκλογές της ΟΔΚΕ, να είστε σίγουροι για ένα πράγμα: μπορεί να βγάλουμε νέο πρόεδρο με "στρατιωτικό παράγγελμα", μπορεί κάποιοι σύνδεσμοι να μην έχουν δικαίωμα συμμετοχής, μπορεί να τραγουδήσουν και Μάλαμα αντί για Νίνο. Αλλά, τουλάχιστον, θα περάσουμε καλά.

Άλλωστε, στην ελληνική διαιτησία, οι πραγματικοί νικητές είναι αυτοί που ξέρουν να σερβίρουν καλά... και το φαγητό και το παρασκήνιο.