Υποχρεωτική εκτέλεση της δικαστικής απόφασης: Δείγμα νομιμότητας ή αφορμή για ανυπακοή και εκφράσεις τύπου "σιγά...";

 

Το τελευταίο διάστημα, στην καρδιά της διαιτησίας... ήρθε στην επιφάνεια ένα ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα: η υποχρεωτική εκτέλεση της διαταγής για τη συγκέντρωση στοιχείων μέσα από την ΟΔΚΕ, βάσει απόφασης Πρωτοδικείου. 

Η διαταγή αυτή αφορά στη συλλογή κρίσιμων δεδομένων που σχετίζονται με την αξιολόγηση, τα τεστ, τα ποινικά μητρώα και άλλες προσωπικές βεβαιώσεις (π.χ. ιατρικές) όσων δραστηριοποιούνται στο χώρο. 

Ωστόσο, αντί η εν λόγω υποχρέωση να γίνει αποδεκτή ως ένδειξη διαφάνειας και προσήλωσης στη νομιμότητα, ορισμένοι εκπρόσωποι συνδέσμων αντέδρασαν – και μάλιστα έντονα. Στη σχετική συζήτηση που έγινε, ένας εξ αυτών δεν δίστασε να αναφωνήσει με ειρωνικό ύφος: «Σιγά…». Μια λέξη τεσσάρων γραμμάτων, μα τόσο αποκαλυπτική. Αποκαλυπτική μιας νοοτροπίας που αντιμετωπίζει τη δικαιοσύνη και τη θεσμική τάξη με ελαφρότητα. Πρόκειται για στάση που προσεγγίζει τα όρια της απείθειας και της ανυπακοής απέναντι στον νόμο και τη θεσμική λειτουργία της ομοσπονδίας.

Το ερώτημα που εύλογα γεννάται είναι: γιατί μια τέτοια αντίδραση; Τι είναι αυτό που φοβούνται; Μήπως κάποιοι από αυτούς έχουν κάτι να κρύψουν; Υπέπεσαν ενδεχομένως σε κάποιο παράπτωμα που θα φανεί μέσα από τη διαδικασία; Και τελικά, ποιον εξυπηρετεί η απόκρυψη στοιχείων και ποιος χάνει από τη διαφάνεια;

Η απαίτηση για συλλογή ποινικών μητρώων, ιατρικών βεβαιώσεων, αξιολογήσεων και σχετικών τεστ δεν είναι μια τιμωρητική πράξη. Είναι η βάση για ένα υγιές, αξιόπιστο και δίκαιο διαιτητικό σύστημα. Είναι απαραίτητο όσοι έχουν θέσεις ευθύνης να μην αποφεύγουν την αξιολόγηση, αλλά να την επιδιώκουν.

Η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη και η συμμόρφωση με τις αποφάσεις της δεν είναι απλή υποχρέωση· είναι δείγμα πολιτισμού και σεβασμού στο θεσμικό πλαίσιο που όλοι υπηρετούν. Κάθε άλλη στάση είναι επικίνδυνα υπονομευτική.