Το πρόβλημα της διαιτησίας στο ελληνικό μπάσκετ παραμένει άλυτο και επιδεινώνεται, καθώς η ΚΕΔ/ΕΟΚ συνεχίζει ακριβώς την ίδια τακτική λειτουργίας: έλλειψη διαφάνειας, απουσία αξιολόγησης, και αποφάσεις που προκαλούν εύλογες υποψίες μεροληψίας και εξωθεσμικών επιρροών. Όλα αυτά, σε μια περίοδο που η διαιτησία αποτελεί το βασικό σημείο τριβής μεταξύ ομάδων, παραγόντων και οπαδών.
Παρά τη διαρκή αναστάτωση και την τοξικότητα που γεννά αυτό το τοπίο, η Κυβέρνηση δεν έχει ακόμη παρέμβει ουσιαστικά στο ζήτημα της ΚΕΔ/ΕΟΚ. Εστιάζει στα φαινόμενα βίας, αλλά παραβλέπει τη ρίζα του προβλήματος, που είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στο διαιτητικό σώμα.
Η λύση είναι απλή και αυτονόητη: Ορισμοί διαιτητών με εμπειρία, διαπιστωμένο κύρος και ανεξαρτησία από κάθε εξωγενή παράγοντα. Αντί αυτού, παρατηρούνται επιλογές με κριτήρια που δεν πείθουν ούτε τους ίδιους τους ανθρώπους του χώρου.
Ανάμεσα στους διεθνείς διαιτητές που πληρούν τα κριτήρια αξιοπιστίας, ξεχωρίζει πρώτος και καλύτερος ο Γιώργος Πουρσανίδης, ο πιο έμπειρος εν ενεργεία Έλληνας διεθνής. Σφυρίζει αγώνες BCL με συνέπεια, όμως σπάνια ορίζεται σε τελικούς στην Ελλάδα, για λόγους που δεν εξηγούνται.
Ο Βασίλης Πιτσίλκας, επίσης διεθνής, με ενεργή παρουσία στην Ευρωλίγκα, θεωρείται σταθερή και αξιόπιστη επιλογή. Μαζί του, ο Τζανής Αγραφιώτης, ανερχόμενος διεθνής, με λιγότερη εμπειρία αλλά πρόσφατη ένταξη στη BCL, δείχνει πως έχει τα φόντα να ανταποκριθεί σε υψηλό επίπεδο.
Ως τέταρτη επιλογή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο Μάνος Τσολάκος, διεθνής διαιτητής με περιορισμένες ευρωπαϊκές συμμετοχές, αλλά θετικά δείγματα σε εγχώριους αγώνες.
Και στο βάθος, ο Γιάννης Φούφης – ένας από τους κορυφαίους Έλληνες διαιτητές, με τελικό EuroCup στο βιογραφικό του. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει ανεξήγητα εκτός ελληνικών ορισμών, παρότι σφυρίζει στην ελίτ της Ευρώπης.
Η ΚΕΔ/ΕΟΚ οφείλει άμεσα να δείξει υπευθυνότητα και να σταματήσει να λειτουργεί ως κλειστό club. Αν δεν υπάρξει σοβαρή, αξιοκρατική προσέγγιση, το ελληνικό μπάσκετ θα συνεχίσει να υπονομεύεται από το ίδιο του το εσωτερικό.
Αναρτήσεις
