Στις 9 Μαρτίου 2025, κατά τη διάρκεια της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης στη Λάρισα, ο Κωνσταντίνος Μπούσιας έκανε μια από τις πλέον εκκωφαντικές παρεμβάσεις της τελευταίας δεκαετίας στην ελληνική διαιτησία, όπως μόνο αυτός συνηθίζει να κάνει.
Εκπροσωπώντας τον Σύνδεσμο Αχαΐας, δήλωνε κατηγορηματικά ότι η ΟΔΚΕ δεν έχει ειδική αθλητική αναγνώριση, επικαλούμενος έγγραφο της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού. Και βάσει του άρθρου 43Α του Ν. 4725/2020, διακήρυξε πως ο Σύνδεσμος με τα περισσότερα μέλη, δηλαδή ο δικός του, αναλαμβάνει εφεξής την εκπροσώπηση των Ελλήνων διαιτητών. Τεκμηρίωνε την κατάρρευση της νομικής υπόστασης της ΟΔΚΕ και την αντικατάστασή της από έναν σύνδεσμο. Εν ολίγοις, κηρύχθηκε “διάδοχος” της Ομοσπονδίας.
Λίγους μήνες αργότερα, ο ίδιος άνθρωπος εκλέγεται πρόεδρος της ΟΔΚΕ, ενός φορέα που ο ίδιος μόλις είχε “καταγγείλει” ως μη αναγνωρισμένο και ουσιαστικά έκπτωτο. Και εύλογα τίθεται το ερώτημα: Πότε έλεγε την αλήθεια ο κ. Μπούσιας; Τότε ή τώρα;
Η μεταστροφή είναι εντυπωσιακή και εξόχως προβληματική. Εάν τότε είχε δίκιο, σήμερα η προεδρία του στηρίζεται σε έναν ανύπαρκτο, κατά δική του δήλωση, θεσμικό φορέα. Αν τώρα θεωρεί ότι η ΟΔΚΕ λειτουργεί νόμιμα και ουσιαστικά, τότε ψευδώς υπονόμευσε το κύρος της για να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες. Σε κάθε περίπτωση, οι αντιφάσεις του πλήττουν καίρια την αξιοπιστία του ίδιου και κατ’ επέκταση του θεσμού που εκπροσωπεί.
Περαιτέρω, η ΟΔΚΕ φαίνεται πλέον να πορεύεται όχι ως συντεταγμένο θεσμικό όργανο αλλά ως ένας “συμβουλευτικός μηχανισμός”, χωρίς ξεκάθαρη λειτουργική βάση. Είναι αυτή η φυσική εξέλιξη μετά τη δική του αμφισβήτηση της υπόστασής της ή ένα ακόμη στάδιο σε ένα σχέδιο διατήρησης της εξουσίας χωρίς ουσία και θεσμική στήριξη;
Οι διαιτητές και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι που θέλουν να πιστεύουν σε κάτι υγιές δικαιούνται απαντήσεις. Όχι μισόλογα. Όχι διπλή γλώσσα. Η διαιτησία δεν αντέχει άλλες προσωπικές στρατηγικές. Αν ο κ. Μπούσιας επιθυμεί να παραμείνει στη θέση του, οφείλει πρώτα να ξεκαθαρίσει πού στέκεται ο ίδιος. Αλλιώς, ο θεσμός που υποτίθεται πως υπηρετεί, θα συνεχίσει να βυθίζεται στη σύγχυση και την απαξίωση.