Στην Πάτρα, εκεί όπου πραγματοποιήθηκε το σεμινάριο διαιτησίας, η αίθουσα πήρε… φωτιά. Και δεν ήταν από το πάθος των διαιτητών αλλά από το λεκτικό clash ανάμεσα στον πρόεδρο της ΚΕΔ/ΕΟΚ, Στέλιο Κουκουλεκίδη, και τον πρώην ισχυρό άνδρα της ΚΕΔ και νυν παρατηρητή Α1, Κώστα Μουζάκη. Ένα επεισόδιο που έδειξε πως η διαιτησία στην Ελλάδα παραμένει ένα «γήπεδο μάχης» ακόμα και πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Η σπίθα άναψε όταν ο Κουκουλεκίδης παρουσίασε μια νέα οδηγία για τους διαιτητές: στις φάσεις όπου γίνεται drive και ακολουθεί σουτ τριών πόντων μετά από επαφή στον επιτιθέμενο, οι ρέφερι δίνουν τρεις βολές. Συνήθως σε τέτοιες φάσεις, οι διαιτητές καταφεύγουν στο Instant Replay System, ώστε να βεβαιωθούν για τη σωστή απόφαση.
Εκεί μπήκε σφήνα ο έμπειρος Μουζάκης, θέτοντας μια απλή αλλά καίρια ερώτηση: «Η οδηγία αυτή προέρχεται από τη FIBA ή είναι εσωτερική απόφαση της ΚΕΔ;». Μια απορία απόλυτα λογική, αφού διαφορετική γραμμή σε διεθνές επίπεδο θα μπορούσε να εκθέσει τους Έλληνες διαιτητές.
Ο Κουκουλεκίδης, όμως, αντέδρασε με εμφανή εκνευρισμό. «Δεν πρέπει να γίνονται τέτοιες ερωτήσεις στην αίθουσα», είπε, επιχειρώντας να κόψει τη συζήτηση. Η απάντηση του Μουζάκη ήταν αφοπλιστική: «Οι διαιτητές πρέπει να ξέρουν αν αυτό ισχύει παντού ή είναι μόνο δική μας απόφαση». Και τότε, το «μπαμ»: ο πρόεδρος της ΚΕΔ κατέβασε αυλαία με το ξερό «Η ΚΕΔ το αποφάσισε. Μέχρι εδώ. Κλείνει το θέμα».
Το επεισόδιο ανέδειξε δύο διαφορετικές φιλοσοφίες. Από τη μία ο Κουκουλεκίδης, με το γνωστό «αυθεντικό» στυλ που θέλει την ΚΕΔ να είναι το απόλυτο κέντρο αποφάσεων, χωρίς πολλά πολλά. Από την άλλη ο Μουζάκης, που με τη δικαιοσύνη του λόγου του υπενθύμισε πως οι διαιτητές οφείλουν να γνωρίζουν τι ισχύει διεθνώς, για να μην εκτεθούν.
Το beef δεν έμεινε στα πρόσωπα. Στην πραγματικότητα, αποτυπώνει το διαχρονικό πρόβλημα της ελληνικής διαιτησίας: έλλειψη διαφάνειας και υπερίσχυση των προσωπικών γραμμών αντί των θεσμικών. Όταν η ΚΕΔ αποφασίζει χωρίς επαρκή τεκμηρίωση, και όταν οι ερωτήσεις αντιμετωπίζονται ως «ενοχλητικές», τότε η συζήτηση μετατρέπεται σε καυγά και η διαιτησία μένει έκθετη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το «μέχρι εδώ» του Κουκουλεκίδη δεν θα είναι το τέλος της ιστορίας. Αντίθετα, φαίνεται να είναι η αρχή ενός νέου κύκλου αντιπαραθέσεων που δείχνουν πως το ελληνικό μπάσκετ, ακόμα και στη διαιτησία, δεν έχει ξεφύγει από τις παλιές του συνήθειες: προσωπικές κόντρες, τσαμπουκάδες και μικροπολιτική εξουσίας.
Αναρτήσεις
