Σακάκια, φάουλ και αιώνιες στιγμές: Από τον "Ξανθό" στον Καράσκο του Κολοσσού...

 

Υπάρχουν στιγμές στο μπάσκετ που μένουν στην ιστορία όχι για τις ντρίμπλες ή τα τρίποντα, αλλά για… τις γκαρνταρόμπες. Δυο βίντεο, τρεις δεκαετίες απόσταση, ίδια έμπνευση: ένα σακάκι που βγαίνει στον αέρα για να εκφράσει την αγανάκτηση του πάγκου.

Φεβρουάριος του 1993, ΣΕΦ. Ο αείμνηστος Γιάννης Ιωαννίδης βράζει στον πάγκο του Ολυμπιακού μετά από φάουλ εις βάρος του Γουόλτερ Μπέρι. Ο Σταύρος Τσανίδης σφυρίζει, ο Ξανθός εκρήγνυται και, μέσα σε μια σκηνή που θα ζήλευε και ο Κώστας Βουτσάς, βγάζει το σακάκι του και το προσφέρει στον διαιτητή λέγοντας το αθάνατο: “Μού τα πήρες όλα, πάρε κι αυτό!”. Ο Τσανίδης δεν γελά, χρεώνει τεχνική ποινή, το ΣΕΦ παίρνει φωτιά και το μπάσκετ αποκτά το πιο... ραφινάτο στιγμιότυπο της δεκαετίας.

Τριάντα δύο χρόνια μετά, στη Ρόδο, ο Χαβιέ Καράσκο του Κολοσσού δεν χαρίζει σακάκι, απλώς το πετάει εκνευρισμένος μετά από σφύριγμα εις βάρος της ομάδας του. Κανένα “δώρο” στον ρέφερι, μόνο ένα βλέμμα που λέει “μέχρι εδώ”. Οι διαιτητές αυτή τη φορά δείχνουν αυτοσυγκράτηση. Ίσως γιατί θυμήθηκαν τον Τσανίδη και δεν ήθελαν να γράψουν ιστορία με sequel.

Αν ζούσε σήμερα ο Γιάννης Ιωαννίδης, πιθανότατα θα χαμογελούσε με εκείνο το γνώριμο ύφος και θα έλεγε: “Καλά έκανε το παιδί, αλλά έπρεπε να το δώσει το σακάκι!”. Κι αν ο Σταύρος Τσανίδης έβλεπε το βίντεο, ίσως να ψιθύριζε “έπρεπε να γελάσω τότε, όχι να σφυρίξω "Τ"”.