Η φάση στο Πανιώνιος - Καρδίτσα που "άναψε τα αίματα"...

 

Λίγο πριν ακουστεί η κόρνα της γραμματείας στο κανονικό παιχνίδι Πανιώνιος – Καρδίτσα, είχαμε την παρακάτω αμφιλεγόμενη στιγμή. Το χρονόμετρο έδειχνε 39ο λεπτό και το σκορ ήταν 82-78. Ο Τζέφερσον επιχείρησε δυναμική διείσδυση προς το καλάθι, με τον Γκίκα να βρίσκεται μπροστά του. Στο επόμενο δευτερόλεπτο, ο αμυντικός βρίσκεται στο παρκέ και όλοι παγώνουν για ένα σφύριγμα που δεν έρχεται και που έχει κατάληξη ένα τρίποντο και το σκορ 82-81.

Εδώ αρχίζει η συζήτηση.

1. Η φάση έχει τρεις πιθανές αναγνώσεις. Η πρώτη λέει πως οι διαιτητές έκριναν πως η επαφή δεν εμπόδισε ουσιαστικά τη φάση και αποφάσισαν "no call", θεωρώντας ότι το παιχνίδι πρέπει να συνεχιστεί χωρίς διακοπή.
2. Η δεύτερη προσέγγιση θέλει την επαφή να θεωρείται παράνομη από πλευράς Τζέφερσον και άρα να υπάρχει επιθετικό φάουλ, με τον Γκίκα να έχει προλάβει να πάρει νόμιμη αμυντική θέση. Βεβαίως και φαίνεται το χέρι το Τζέφερσον να απωθεί αλλά...
3. Υπάρχει, όμως, και η τρίτη άποψη. Η πτώση του αμυντικού μπορεί να αξιολογηθεί ως υπερβολική αντίδραση, άρα ως πιθανό flopping, κάτι που θα άλλαζε εντελώς την οπτική της φάσης.

Μία στιγμή, τρεις ερμηνείες. Μήπως έχουμε και μια ακόμα εκδοχή;

Η FIBA για τέτοιες περιπτώσεις, μια που είναι πολλές πλέον, έχει προσθέσει πριν από 2 χρόνια στον κανονισμό την περίπτωση να σφυριχθεί επιθετικό φάουλ και παράλληλα να γίνει παρατήρηση στον αμυντικό για flopping. Αν ήταν η πρώτη φορά θα υπάρξει παρατήρηση, αν όχι τεχνική ποινή...  

Ένα από τα σημεία που συχνά δημιουργούν σύγχυση στις κρίσιμες φάσεις είναι η διαχείριση του flopping. Ο κανονισμός 36-12 είναι απολύτως σαφής και πρέπει να εφαρμόζεται με συνέπεια σε κάθε παιχνίδι. Όταν ένας παίκτης επιχειρεί να δώσει την ψευδή εντύπωση ότι δέχθηκε φάουλ, ο διαιτητής οφείλει να το αναγνωρίσει και να το χειριστεί ανεξάρτητα από την απόφασή του για τη βασική παράβαση. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει καταλογισμός φάουλ σε έναν παίκτη (στην προκειμένη το επιθετικό φάουλ) και ταυτόχρονα προειδοποίηση ή τεχνική ποινή για flopping στον άλλον. Η FIBA το αποτυπώνει καθαρά στα παραδείγματα 36-13 και 36-14. Η σωστή εφαρμογή του 36-12 προστατεύει την αξιοπιστία του αθλήματος, περιορίζει τη θεατρικότητα και βοηθά τον διαιτητή να ελέγχει τον ρυθμό και τη ροή του αγώνα με δίκαιο και ξεκάθαρο τρόπο. Οι αποφάσεις πρέπει να είναι άμεσες, σταθερές και προφανώς τεκμηριωμένες.