Το Youth Officials είναι μια ιδέα που γεννήθηκε με καλές προθέσεις. Στο χαρτί μοιάζει ιδανικό. Νέοι αθλητές 16 έως 18 ετών αποκτούν ρόλο διαιτητή ή σημειωτή στα τουρνουά U11, U12 και U13. Εκπαιδεύονται, αποκτούν ευθύνη, χτίζουν αυτοπεποίθηση, μαθαίνουν τους κανονισμούς, μαθαίνουν τη συμπεριφορά. Η λογική είναι ότι αν ένας αθλητής στα 16 του μάθει να σέβεται τη σφυρίχτρα, τότε στα 20 του δεν θα τη βρίζει. Αν ένας γονιός δει παιδί στη θέση του διαιτητή, ίσως σκεφτεί πριν φωνάξει. Αν οι μικροί μάθουν το παιχνίδι μέσα από έναν «μεγαλύτερο αδελφό» και όχι έναν τρομοκρατημένο ενήλικα που περιμένει επίθεση από την κερκίδα, ίσως εξαφανιστούν οι τοξικές συμπεριφορές.
Η φιλοσοφία είναι σωστή. Το παιδί δεν είναι μικρός επαγγελματίας. Είναι μαθητής του παιχνιδιού. Και η διαιτησία, ειδικά στις μικρές ηλικίες, είναι μέρος της εκπαίδευσης, όχι μονοδιάστατη εξουσία.
Μπορεί να προσαρμοστεί, όμως, στα ελληνικά δεδομένα; Μήπως η πραγματικότητα δεν είναι απλά μια σελίδα φυλλαδίου από την ομοσπονδία του Καναδά; Στην Πάτρα το πρόγραμμα εφαρμόστηκε πιλοτικά και η εικόνα ήταν ελπιδοφόρα, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Κ. Λαμπρόπουλο που έγραψε Youth Referees: Το στοίχημα της ΕΟΚ που κερδίζεται!. Κορίτσια και αγόρια μπήκαν σε γήπεδο, πάτησαν στα πόδια τους και έκαναν λάθη χωρίς το βάρος να τους "καταπιεί".
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Γονείς και ομάδες αντιδρούν. Άλλοι θεωρούν ότι είναι πείραμα πάνω στις πλάτες των παιδιών. Άλλοι δεν επιτρέπουν καν στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Υπάρχει και η καχυποψία ότι όλο αυτό δεν γίνεται για την παιδαγωγική πρόοδο αλλά επειδή η Ομοσπονδία θέλει να μειώσει το κόστος διαιτησίας. Δεν βοηθά ούτε το ότι, όπως καταγγέλλουν σωματεία, η ΕΟΚ πιέζει προφορικά «ή βρίσκετε παιδιά ή πληρώνετε». Κι αυτό, ειδικά όταν προεκλογικά είχε δοθεί η δέσμευση ότι η Ομοσπονδία θα καλύπτει τα έξοδα, αφήνει κακό αποτύπωμα.
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Το πρόγραμμα έχει αξία, έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα και μπορεί να χτίσει γενιές πιο ώριμων αθλητών και πιο ήρεμων κερκίδων. Αλλά σε άλλη ομοσπονδία και σε άλλη χώρα... Όχι σε προηγμένες μπασκετικά χώρες, που οι γονείς ξέρουν τι θέλουν για τα παιδιά τους. Όπως φαίνεται, το πείραμα θα προστεθεί σε μια μακριά λίστα πειραμάτων που ξεκίνησαν με όνειρα και κατέληξαν σε κουτάκια συρταριού. Κάτι σαν τα μπαλόνια...
Αναρτήσεις
