Τα ...μήλα έπεσαν κάτω από τη μηλιά!!! (η διαιτησία είναι μέσα στο DNA...)

Οικογενειακή υπόθεση η διαιτησία για τους… Πετράκηδες, αφού οι τρεις γιοί του παλιού Χανιώτη διαιτητή ακολούθησαν τα βήματα του.

Αναλυτικά το αφιέρωμα της ΕΟΚ:

Γιώργος, Κωνσταντίνος και Αλέξανδρος ακολούθησαν τα βήματα του πατέρα τους (και διαιτητή) Νεκτάριου Πετράκη

Πόσο πιθανό είναι να επιβεβαιωθεί το γνωστό ρητό «το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά»; Όταν πρόκειται για πατέρα και γιο είναι πιθανό. Όταν πρόκειται για πατέρα και τρεις γιους, λογικά οι πιθανότητες μειώνονται… Όχι όμως για τον παλιό Χανιώτη διαιτητή (με θητεία στην Α1 τη δεκαετία του ’90) Νεκτάριο Πετράκη.

Ο Νεκτάριος Πετράκης έχει τρεις γιους που (άκουσον άκουσον) και οι τρεις ακολούθησαν τον δρόμο του πατέρα τους! Έγιναν και οι τρεις διαιτητές μπάσκετ, και μάλιστα οι δύο είναι ήδη αξιολογημένοι Εθνικών κατηγοριών και ο ένας, όντας μόλις 17 ετών, θέλει να τους μοιάσει.

Ο πρώτος γιος, ο Γιώργος είναι ήδη αξιολογημένος διαιτητής Β’ Εθνικής μπάσκετ, ενώ τις τελευταίες εβδομάδες είναι πλέον, αξιολογημένος διαιτητής Γ’ Εθνικής και ο δεύτερος γιος του Νεκτάριου Πετράκη, ο Κωνσταντίνος! Μάλιστα, ανήκει στον σύνδεσμο Θράκης αφού σπουδάζει ΤΕΦΑΑ στην Κομοτηνή. Από πίσω έρχεται και ο 17χρονος Αλέξανδρος Πετράκης και προς το παρόν, είναι διαιτητής στα τοπικά πρωταθλήματα Κρήτης. Όπως μας είπε όμως (στα κρυφά) ο πατέρας του, αυτός μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά! Όχι ότι οι άλλοι δύο φυσικά, υπολείπονται ικανοτήτων…

Από αριστερά: Κωνσταντίνος, Νεκτάριος, Γιώργος και Αλέξανδρος. Μία οικογένεια, τέσσερις διαιτητές μπάσκετ.

Σαφώς λοιπόν σε μια τέτοια περίπτωση που ένας πατέρας έκανε το 3/3 στο να ακολουθήσουν δηλαδή οι γιοι του τη διαιτησία στο μπάσκετ, έχει βαρύτητα η άποψη του ίδιου του πατέρα. «Μπαρουτοκαπνισμένος» σε εποχές που η Α1 ήταν το κορυφαίο πρωτάθλημα στην Ευρώπη, έχοντας ζήσει «τιτανομαχίες» και φυσικά αρκετή κριτική.

Τυπική ερώτηση. Πώς νιώθεις που και τα τρία παιδιά σου ακολούθησαν τον δρόμο που εσύ χάραξες στο μπάσκετ;

«Είναι ευτυχία για ένα γονιό να βλέπει τα παιδιά του να είναι ευτυχισμένα με αυτά που κάνουν και με αυτά που ασχολούνται άσχετα αν αυτά σχετίζονται με τα σχέδια που ο γονιός κάνει για αυτά και τις προσδοκίες του. Σίγουρα βέβαια το γεγονός ότι ακολουθούν διαδρομές που και εγώ έχω περπατήσει είναι ιδιαίτερα ευχάριστο».

Η επιρροή ήταν αυθόρμητη ή έστω και έμμεσα υπήρξε μια κατεύθυνση εκ μέρους σου να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο;

«Κάποια πράγματα απλά συμβαίνουν σε μια οικογένεια, με τα παιδιά, χωρίς να έχεις σχεδιάσει και χωρίς να καταβάλεις καμιά προσπάθεια. Απλά οι συμπεριφορές και η στάση των γονέων δείχνουν έναν δρόμο μια πορεία είναι ένα πρότυπο».

Το εντυπωσιακό είναι ότι και οι 3 ασχολήθηκαν με αυτό. Θα μπορούσε π.χ. κάποιος από αυτούς να τραβήξει άλλον δρόμο ή έστω να ασχοληθεί αγωνιστικά με το μπάσκετ. Μήπως ήσουν ισχυρό πρότυπο τελικά για αυτούς;

«Από μικρά παιδιά στο χώρο του μπάσκετ, στην τηλεόραση πάντα και κύρια μπάσκετ, η μαμά παίκτρια του μπάσκετ μέχρι τα φοιτητικά της χρόνια, ο μπαμπάς στην τηλεόραση και στα γήπεδα… Δεν θέλει και πολύ προσπάθεια.. Και κάποια στιγμή ο Αλέξανδρος ο τρίτος γιος να μου λέει: “Εγώ πότε θα πάω στη σχολή να γίνω διαιτητής;”. Και εγώ να του απαντάω: “Γιατί; Θέλεις να γίνεις και εσύ διαιτητής;”. Ε τότε πάμε να γραφτείς στη σχολή διαιτησίας… Απλό».

Τι όνειρα έχεις για τα παιδιά σου, συνολικά αλλά και για τη διαιτησία στο μπάσκετ συγκεκριμένα;

«Αυτό που ονειρεύομαι είναι πάντα να φτάνουν όσο πιο ψηλά μπορούν, να πετυχαίνουν τους στόχους και πάντα να είναι ευτυχισμένα. Στη διαιτησία θα ήθελα να τους δω στο κορυφαίο επίπεδο εφόσον το επιθυμούν και το αξίζουν και το κυνηγήσουν. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις και από αυτούς εξαρτάται».

Πόσα έχουν αλλάξει από την εποχή σου στη σύγχρονη εποχή στη διαιτησία; Μήπως η φιλοσοφία είναι ίδια ή έχει αλλάξει και αυτή;

«Σίγουρα οι βασικές αρχές της Διαιτησίας του αθλήματος δεν έχουν αλλάξει.. Η τεχνολογία όμως έχεις αλλάξει τον τρόπο της προετοιμασίας και της επιμόρφωσης των διαιτητών.

Υπάρχει απίστευτη ενημέρωση και χρειάζεσαι πολύ περισσότερο χρόνο να αφιερώνεις σε μελέτη κανονισμών, περιπτώσεων και γεγονότων που έχουν συμβεί στα γήπεδα, να μελετάς ομάδες και αθλητές να προετοιμάζεσαι για κάθε αγώνα.

Από τις μικρές κατηγορίες θα έλεγα η διαιτησία είναι μια επαγγελματική ενασχόληση ως προς τις απαιτήσεις και όχι ως προς τις αμοιβές. Πιο παλιά μόνο στην Α1 και στην Α2 θα έλεγα ότι υπήρχαν τέτοιες δυνατότητες. Είναι πολύ πιο απαιτητική η διαιτησία πια και για να προχωράς χρειάζεται πολύ δουλειά για να είσαι πάντα κατάλληλα προετοιμασμένος».

Τι λένε τα… μήλα που έπεσαν κάτω από τη μηλιά

Το e-magazine του basket.gr δεν συνάντησε ωστόσο, μόνο τον περήφανο μπαμπά, αλλά και τους γιους του. Αφού φωτογραφήθηκαν στο κλειστό του ΕΑΚ Χανίων απάντησαν σε 5 ερωτήσεις μας, από τις οποίες βγάζει κανείς συμπέρασμα για τον τρόπο σκέψης των νεανιών, για τις προσδοκίες τους αλλά και για την αξία του πατέρα τους, που τους καθοδήγησε στα πρώτα βήματα.

Δώστε μας έναν συνδυασμό αιτιών που σας έκανε να ασχοληθείτε με τη διαιτησία στο μπάσκετ. Σίγουρα ο πατέρας σας, αλλά και ποιοι άλλοι λόγοι.

Γιώργος: «Το 2015 ο πατέρας μου με παρότρυνε να παρακολουθήσω σχολή διαιτησίας. Η διαιτησία έχει να σου προσφέρει πολλά θετικά. Όσο περνούν τα χρόνια βρίσκω καινούριους λόγους».

Κωνσταντίνος: «Πέραν του πατέρα μου άρχισε να ασχολείται με την διαιτησία και ο μεγάλος μου αδερφός ο Γιώργος και μ’ άρεσε γι’ αυτό και ασχολήθηκα».

Αλέξανδρος: «Ήθελα να συνεχίσω την ασχολία μου με το μπάσκετ αλλά σε διαφορετικό πόστο, καθώς και η αγάπη μου προς την διαιτησία με έκανε να στραφώ προς αυτήν».

Ο Κωνσταντίνος Πετράκης

Οι δύο από σας είστε ήδη αξιολογημένοι Εθνικών κατηγοριών. Ερώτηση και για τους τρεις όμως: Πόσο μακριά θέλετε να φτάσετε;

Γιώργος: «Θα ήθελα να ξεπεράσω τον μπαμπά για τον πειράζω στο σπίτι, αλλά στην ουσία απολαμβάνω το ταξίδι. Έχω γνωρίσει πολλούς ωραίους ανθρώπους. Θέλω να φτάσω εκεί που αξίζω».

Κωνσταντίνος: «Χαίρομαι πολύ που κατάφερα να αξιολογηθώ στην Γ’ Εθνική. Δεν έχω σκεφτεί πόσο μακριά θέλω να φτάσω αλλά σίγουρα φαντάζει τέλειο το να σφυρίζεις στο κορυφαίο επίπεδο».

Αλέξανδρος: «Όσο πιο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος στην διαιτησία».

Πέραν του πατέρα σας υπάρχει κάποιο άλλο πρότυπο για εσάς, διαιτητικά;

Γιώργος: «Η έννοια «πρότυπο» σε περιορίζει και το κάνει καλύτερα. Ο πατέρας μου είναι μέντορας για μένα. Θέλω να δημιουργήσω τη δική μου ταυτότητα».

Κωνσταντίνος: «Μ’ αρέσει σαν διαιτητής ο Λετονός Όλεγκ Λάτισεβς που «σφυρίζει» στην Ευρωλίγκα».

Αλέξανδρος: «Για εμένα διαιτητικά αυτή τη στιγμή είναι ο Βασίλης Πιτσίλκας».

Ο Αλέξανδρος Πετράκης

Ως σύγχρονη γενιά παίζετε την τεχνολογία στα δάκτυλά σας, πόσο πιστεύετε ότι έχει βοηθήσει αυτή, τη διαιτησία στο μπάσκετ;

Γιώργος: «Η τεχνολογία έχει βοηθήσει πολύ. Σαν διαιτητές και εμείς κάνουμε σκάουτινγκ των ομάδων γιατί μας βοηθάει. Αυτό με την τεχνολογία είναι πανεύκολο. Παλαιότερα δεν υπήρχε η δυνατότητα».

Κωνσταντίνος: «Η τεχνολογία σίγουρα έχει βοηθήσει την διαιτησία τόσο στο μπάσκετ, όσο και στην άμεση ενημέρωση διαιτητών για νέους κανονισμούς και διαχείριση κάποιας ειδικής κατάστασης, αλλά και στην χρήση του IRS».

Αλέξανδρος: «Σίγουρα έχει βοηθήσει στην καλύτερη εκπαίδευση για τους διαιτητές, αλλά και πάρα πολύ μέσα στο παιχνίδι καθώς έχει ενταχθεί το IRS».

Σε μια δύσκολη έδρα με πολλές φωνές από την κερκίδα, θεωρείτε ότι πρέπει να φοράτε οι διαιτητές κάτι σαν ωτοασπίδες ή, ούτως ή άλλως, δεν πτοείστε;

Γιώργος: «Σε καμία περίπτωση ωτοασπίδες. Πρέπει να ζεις τον παλμό και το παιχνίδι. Να είσαι ενεργό μέλος! Εμένα μια τέτοια ατμόσφαιρα μου αρέσει πολύ και με βάζει στο παιχνίδι γρήγορα. Η θεμιτή ένταση αρέσει σε όλους».

Κωνσταντίνος: «Οι πολλές φωνές και η βαβούρα του γηπέδου είναι κάτι που μ’ αρέσει. Σου αυξάνει την αδρεναλίνη και σε κάνει να είσαι πιο συγκεντρωμένος. Επομένως δεν θα ήθελα ωτοασπίδες».

Αλέξανδρος: «Ένας καλός και έμπειρος διαιτητής θα πρέπει να έχει την κατάλληλη αυτοσυγκέντρωση, ώστε να μην επιτρέψει σε κανέναν να επηρεάσει το παιχνίδι του».