Νέο ολίσθημα στην περίπτωση Ελευθεριάδη, Κορομηλά!!! (πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά...)

Για τους παλαιότερους δημοσιογράφους... το τεκμήριο της αθωώτητας είναι ένας απαράβατος όρος στην καθημερινότητά τους. 

Από νεότερους όμως και ίσως απ' αυτούς που έχουν δεύτερες σκέψεις και λόγους, παραβιάζεται βάναυσα. Αναφερόμαστε σε (επιεικώς) βιαστικά και επιπόλαια δημοσιεύματα, τα οποία παρατηρούσαμε τους τελευταίους μήνες αναφορικά με το θέμα Αμπρόσοφ, Ρίζικ. Αφορμή στάθηκε άρθρο, το οποίο επέπληξε τον πρόεδρο της ΟΔΚΕ, Παντελή Ελευθεριάδη, ο οποίος κάθισε δίπλα στον Ηλία Κορομηλά σε ματς της Μπάσκετ Λιγκ.

Και η επισήμανση που τέθηκε ήταν άκρως απλοϊκή και ίσως, κακοπροαίρετη: Κατά πόσο είναι ηθικό ο πρόεδρος της ελληνικής διαιτησίας να κάθεται δίπλα σ' έναν διαιτητή, ο οποίος ελέγχεται από την Ευρωλίγκα ύστερα από ισχυρισμούς ενός τρίτου προσώπου;  

Πάμε λοιπόν, στην ουσία του πράγματος για να θυμούνται οι παλαιότεροι αλλά και να μαθαίνουν οι νεότεροι ή οι αδαείς. Τη σημερινή εποχή το τεκμήριο αθωότητας διατυπώνεται ρητά και κατηγορηματικά στο άρθρο 71 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, σύμφωνα με το οποίο: «Οι ύποπτοι ή κατηγορούμενοι τεκμαίρονται αθώοι μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή τους σύμφωνα με το νόμο».

Στον κώδικα δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ, στο φορέα που ανήκουν οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, το άρθρο 2, παράγραφος γ. είναι ξεκάθαρο: Ο δημοσιογράφος πρέπει να σέβεται το τεκμήριο της αθωότητας και να μην προεξοφλεί τις δικαστικές αποφάσεις.

Άρα, δουλειά του κάθε δημοσιογράφου είναι να περιμένει την όποια απόφαση, διότι τίθενται σαφέστατα το τεκμήριο της αθωώτητας. Κοινώς, πρέπει να κρατήσουμε αποστάσεις από ισχυρισμούς και καταγγελίες και να σκεπτόμαστε προτού εκδηλώσουμε οποιαδήποτε οργή - εμπάθεια εναντίον ατόμων, που γνωρίζουμε ή όχι.

Για την προκειμένη περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα. Τα είπαν όλα οι αξιωματούχοι της Ευρωλίγκα που εξέτασαν τα στοιχεία και έλαβαν την απόφαση της αθώωσης του Ρίζικ (διαβάστε εδώ). 

Τη δουλειά του καθενός την κρίνει η διάρκεια, η συνέπεια και κυρίως η αξιοπιστία. Για κάποιους προφανώς, δεν υπάρχει πάτος...