Έδειξε η διοίκηση της ΕΟΚ πραγματικό ενδιαφέρον ή στάθηκε αδιάφορη σε πολλά καθημερινά προβλήματα των σωματείων;

Κριτική άσκησε στον Βαγγέλη Λιόλιο ο... Νίκος Συρίγος, έμπειρος δημοσιογράφος, στο Onsports. 

Ο Ν. Συρίγος αναφέρεται στην τριετία του νυν προέδρου και ασκεί έντονη κριτική. Διαβάστε τι έγραψε στην ιστοσελίδα...

Για τον Βαγγέλη Λιόλιο ισχύει το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»... Και ο σκοπός του να κάτσει στην καρέκλα του προέδρου της ΕΟΚ- με απώτερο στόχο μια θέση στην ΕΟΕ- τον έκανε να… αγιάσει οποιοδήποτε μέσο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένας υποψήφιος πρόεδρος. Ακόμα και τις αμέτρητες κούφιες υποσχέσεις. Προς όλους και σε όλα. Κυρίως προς το ίδιο το μπάσκετ και τα σωματεία του.

Το πώς βγήκε πρόεδρος, με ποιους συμμάχησε και με τι τρόπο έφερε κοντά ανθρώπους και σωματεία είναι κάτι που πια το γνωρίζουν όχι απλά οι καλά γνωρίζοντες αλλά και οι πέτρες. Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα για να κρυφτείς.

Πέρα από τα μέσα που αγιάζονται για το σκοπό, ο πρόεδρος της ΕΟΚ, δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα και με τους ανθρώπους. Τους πάει και τους φέρνει ανάλογα με το πόσο χρήσιμοι του είναι. Κι αυτό επίσης πια το ξέρουν και οι πέτρες.

Μια άλλη παροιμία λέει πως «μπορείς να κοροϊδέψεις πολλούς για λίγο καιρό, λίγους για πολύ καιρό αλλά κανέναν για πάντα». Πολλώ δε μάλλον τον ίδιο σου τον εαυτό. Τον καθρέφτη σου. Κι αυτός ο καθρέφτης θα κρίνει τον Λιόλιο. Τα δικά του λόγια. Οι δικές του υποσχέσεις. Όχι αυτά που λέει ο Φασούλας ή ο Μπουρούσης. Αυτά που είχε πει ο ίδιος ο Λιόλιος. Ναι αυτός που πριν βγει πρόεδρος έκανε δηλώσεις ακόμα και στις κάμερες κυκλοφορίας και τώρα αρνείται να πάρει θέση για τα θέματα του μπάσκετ. Ναι, αυτού που αγαπάει… Ναι, αυτό που προεκλογικά είχε πολλά να πει και έπειτα από τρία χρόνια δεν λέει κουβέντα… Γιατί ξέρει. Ξέρει πως δεν μπορεί να κοροϊδέψει πια κανέναν…

Πριν λίγες μέρες ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει να κάνει οποιαδήποτε δήλωση ή συνέντευξη ενόψει των εκλογών της ΕΟΚ και ότι η πρώτη του θητεία ήταν αναγνωριστική. Δηλαδή χρειάστηκε τρία χρόνια θητείας για να αναγνωρίσει τα προβλήματα του ελληνικού μπάσκετ και χρειάζεται μία ακόμα θητεία για να τα λύσει. Αυτό βρήκε βολικό επιχείρημα για τα λόγια που δεν έγιναν πράξεις. Συνέχισε στο ίδιο μοτίβο…

Μια διοίκηση που δεν μπορεί και δεν θέλει να διδαχτεί από τα λάθη της είναι μια διοίκηση αποδεδειγμένα ανίκανη να λειτουργήσει προς όφελος του μπάσκετ.

Και προσέξτε: Στα τρία χρόνια της θητείας του, ο Βαγγέλης Λιόλιος άσκησε μια ανεμπόδιστη διοίκηση. Κανείς δεν του δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα στο να αποφασίσει ό,τι θέλει, να εφαρμόσει ό,τι θέλει και να κάνει πράξη τις εξαγγελίες και τα έργα, για τα οποία ο ίδιος είχε δεσμευτεί.

Το ερώτημα όμως είναι το εξής: Έδειξε η διοίκηση πραγματικό ενδιαφέρον ή στάθηκε αδιάφορη σε πολλά καθημερινά προβλήματα των σωματείων;

Η συνολική πολιτική μιας διοίκησης με αυτό τον τρόπο κρίνεται: Ανά περίπτωση, ανά σωματείο και ανά πρόβλημα. Και όχι με γενικότητες, ωραία λόγια (για άλλη μια φορά) και άκρατη παροχολογία. Με κυρίαρχο λόγο, αλλά και με την απουσία οποιουδήποτε εμποδίου, πέρασε στα σωματεία ότι διαμόρφωσε μια εικόνα αποτελεσματικού χειρισμού και διαχείρισης. Είναι αυτό ακριβές;

Η ΕΟΚ έχει την εικόνα της αποτελεσματικότητας. Πως ό,τι υποσχέθηκε πριν τις εκλογές του 2021 το τήρησε και με το παραπάνω. Μια πιο προσεκτική αποτίμηση αυτών που υποσχέθηκε ο Βαγγέλης Λιόλιος σε σχέση με αυτά που έκανε τον βρίσκουν φάουλ. Κι όχι σε ένα ή δύο σημεία άνευ σημασίας, αλλά σε δέκα θέματα που θεωρούνται πρώτης προτεραιότητας για το μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα.

Ας τα θυμηθούμε όλα, με βάση τα ίδια τα λόγια του Βαγγέλη Λιόλιου από διάφορες συνεντεύξεις τύπου και δημόσιες παρεμβάσεις του.

Οικονομικά ομάδων που συμμετέχουν σε εθνικές κατηγορίες: «Πλήρης αναδιάρθρωση που θα δοθεί στη δημοσιότητα μετά από διαβούλευση με τις ομάδες στις 30/11/2021. Ο στόχος μας είναι σταδιακή μείωση για τις ομάδες ανδρών από τις 130 ομάδες στις 70. Με αυτό τον τρόπο θα έχουμε ενίσχυση των εθνικών πρωταθλημάτων. Θα έχουμε οικονομικά βιώσιμες ομάδες εθνικών κατηγοριών και οι ομάδες αυτές θα έχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά στο ρόστερ τους, με ηλικιακά κριτήρια αθλητών. Εννοείται ότι θα χρησιμοποιήσουμε μέσω marketing τις κεντρικές μας χορηγίες, θα υπάρξουν ονοματοδοσίες και θα αξιοποιήσουμε πλήρως το εργαλείο που λέγεται livestreaming. Παράλληλα από τις 30/11/2021 θα υπάρξει ένα πλήρες χρονοδιάγραμμα κάλυψης του κόστους της διαιτησίας για τα εθνικά πρωταθλήματα, που κοστίζει 500.000 ευρώ. Τον Φεβρουάριο του 2022 μαζί με τα υπόλοιπα θα υπάρξει πλάνο να δούμε πώς μπορούμε να καλύψουμε τις μετακινήσεις».

Τι ισχύει σήμερα; Οι ομάδες των εθνικών πρωταθλημάτων ανδρών που διοργανώνει η ΕΟΚ είναι 111. Συν τις 12 της Basket League, σύνολο 123. Στα τρία χρόνια της διοίκησης Λιόλιου η «σταδιακή μείωση» ήταν… 7 ομάδες. Φυσικά δεν υπήρξε ποτέ ούτε στόχος, ούτε και σχεδιασμός να γίνουν 70 την επόμενη σεζόν. Η βιωσιμότητα των σωματείων φαίνεται, δυστυχώς, από τις πολλές αποχωρήσεις σωματείων πριν καν ξεκινήσουν τα πρωταθλήματα. Εκτός της Elite League κανένα άλλο πρωτάθλημα δεν έχει αξιοποιηθεί μέσω marketing και ονοματοδοσίας. Τα έξοδα των διαιτητών συνεχίζουν να καλύπτονται από τις ομάδες. Και δεν έχει υπάρξει κανένα χρονοδιάγραμμα, ούτε καν εξαγγελία, για κάλυψη των μετακινήσεών τους. Όσο για την αξιοποίηση του livestreaming κάτω από την Elite League, αυτή εναπόκειται στην φιλοτιμία των σωματείων να προβάλουν τους εντός έδρας αγώνες τους.

Οικονομικά ομάδων που έχουν ενήλικες αθλητές στις τοπικές κατηγορίες: «Από 1/1/2022 κατάργηση κόστους δελτίων, αυτοκόλλητων και συμμετοχών. Από 1/7/2022 πλήρης κάλυψη του κόστους της διαιτησίας από πλευράς ΕΟΚ για όλα τα τοπικά πρωταθλήματα. Το κόστος μετακινήσεων γίνεται μελέτη για να το καλύψουμε. Τον Φεβρουάριο του 2022 θα υπάρξει συγκεκριμένο πλάνο σταδιακής κάλυψης».

Κανένα από τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν, με συγκεκριμένες ημερομηνίες μάλιστα, δεν εφαρμόστηκε. Η περιβόητη μελέτη για την κάλυψη των εξόδων δεν γνωρίζουμε αν έγινε, αλλά ακόμα κι αν έγινε ουδέποτε ανακοινώθηκε και οι μετακινήσεις βαρύνουν ακόμα τα σωματεία στο 100%. Δεν υπήρξε ούτε καν σταδιακή κάλυψη με συγκεκριμένη οικονομική βοήθεια.

Διαφάνεια: «Θα υπάρχει ξεκάθαρα στα οικονομικά. Απόλυτη. Όταν λέω απόλυτη, εννοώ απόλυτη στο τι γίνεται και τι κάνουμε. Εμείς είμαστε διαχειριστές των χρημάτων των σωματείων. Βρήκαμε κάποιες περίεργες, παράτυπες συμβάσεις. Το αν ξοδεύονταν πριν ή όχι αφήστε το, αυτό το έκριναν οι εκλογές. Για μένα το πρωτεύον είναι να διασφαλίσω ότι τα χρήματα των σωματείων έχουν τη σωστή διαχείριση. Τα σωματεία μου έδωσαν μια λευκή επιταγή για να αλλάξουμε τα πράγματα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βάλω σε πρωτεύοντα ρόλο το συμφέρον του σωματείου. Είμαι πολύ σαφής».

Η διοίκηση Λιόλιου όχι μόνο δεν ανακοινώνει τα οικονομικά στοιχεία της, σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των «χρημάτων των σωματείων», αλλά συνεχίζει να κινείται σε θολό τοπίο. Οι λεπτομέρειες των συμβάσεων για μια σειρά events και δράσεων, από τα ρούχα και τον εξοπλισμό για εξωτερικά events μέχρι τις συμφωνίες για κάλυψη αγώνων live streaming από το κανάλι της ΕΟΚ παραμένουν σκοτεινές. Και βέβαια ουδέποτε έχει δοθεί, παρ’ ότι έχει ζητηθεί πολλές φορές και από πολλές πλευρές, η αναλυτική λίστα των δημοσιογράφων που απασχολούνται στην Ομοσπονδία, αλλά και οι αμοιβές τους.

Μπάσκετ Γυναικών: «Είναι ένας, πιστέψτε μας, πολύ ξεχωριστός πυλώνας. Κι έτσι θα λειτουργήσει, όχι απλά ένα τμήμα, ένα γραφείο, αλλά σαν μια Ομοσπονδία μέσα στην Ομοσπονδία, με ανεξάρτητη δομή και διπλάσια υποστήριξη απ’ όση το μπάσκετ Ανδρών. Ο ειδικός σύμβουλος για την ανάπτυξη του μπάσκετ γυναικών θα είναι ο κύριος Δικαιουλάκος. Εννοείται ότι υπάρχει πάρα πολύ στενή σχέση με τη FIBA, που την ενδιαφέρει πολύ η ανάπτυξη του μπάσκετ γυναικών. Θα πρέπει να πάμε σε αναδιάρθρωση πρωταθλημάτων σε βάθος τριετίας, ξεχωριστό αναπτυξιακό πρόγραμμα και All StarWeekend Γυναικών 12-13 Φεβρουαρίου 2022».

Εδώ μιλάμε για… 100% αστοχία. Το τμήμα γυναικών όντως λειτουργεί σαν ένα παρακατιανό γραφείο στην Ομοσπονδία, παρατημένο στην τύχη του, χωρίς καμία υποστήριξη, ούτε καν ηθική, εκτός από οικονομική. Η μεγάλη ευκαιρία της διοργάνωσης του EurobasketΓυναικών του 2025 κινδυνεύει να περάσει απαρατήρητη, επειδή λείπει η παραμικρή προβολή μέσω της τηλεόρασης. Τα κορίτσια που ασχολούνται με το μπάσκετ είναι όλο και λιγότερα, καθώς λιγότερα σωματεία ανά την Ελλάδα στελεχώνουν αναπτυξιακά τμήματα κοριτσιών. Την περίοδο 2021-22 στις εθνικές κατηγορίες γυναικών συμμετείχαν 48 διαφορετικές ομάδες, την περίοδο 2024-25 θα ξεκινήσουν 39 ομάδες, κυρίως λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος. Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος είναι ομοσπονδιακός προπονητής, αλλά της Σλοβενίας, όχι της Ελλάδας. Και All Star Game, παρά τις εξαγγελίες με συγκεκριμένη ημερομηνία κιόλας, δεν έγινε ποτέ.

Διαιτησία: «Όλα αυτά τα χρόνια είδα παιδιά να κλαίνε εξαιτίας διαιτητικής αδικίας. Αν ξαναδώ έστω και ένα παιδί να κλαίει, ο υπεύθυνος θα φύγει κλωτσηδόν. Πέρασα και εγώ από τη διαιτησία, αλλά για ένα χρόνο. Δεν άντεξα περισσότερο».

Από τις δηλώσεις που έμειναν στην ιστορία πια. Περισσότερες από 100 είναι οι ομάδες σε τοπικά πρωταθλήματα και εθνικές κατηγορίες που έχουν συμπεριλάβει στις ανακοινώσεις τους αυτή τη δήλωση, σε διαμαρτυρία τους για τη διαιτησία. Από τη Basket League ως την τελευταία τοπική κατηγορία, τα παράπονα είναι ισχυρά, όχι για ανθρώπινα λάθη, αλλά για μεροληψία.

Γήπεδα-μπαλόνια: «Η χώρα μας δεν χρειάζεται μεγάλα γήπεδα, αλλά προπονητήρια, τα γνωστά μπαλόνια που με την βοήθεια της τεχνολογίας συνεχώς εξελίσσονται. Το κόστος δημιουργίας είναι στο 1/4 του αντίστοιχου κατασκευής ενός γυμναστηρίου και το κόστος συντήρησης ελάχιστο. Αντί να φτιάξουμε 10 κλειστά μπορούμε να δημιουργήσουμε 100 τέτοια προπονητήρια που προάγουν τον ερασιτεχνικό αθλητισμό».

Από αυτά τα 100 γήπεδα μπαλόνια που υποσχέθηκε ο Βαγγέλης Λιόλιος είναι ζήτημα αν έχουν υλοποιηθεί επτά-οκτώ, κι αυτά με ενέργειες και έξοδα τοπικών φορέων και παραγόντων και σε καμία περίπτωση της ΕΟΚ. Η οποία δεν έχει σταθεί δίπλα σε σωματεία ούτε καν για να λύσουν άλλα, πολύ πιο απλά, ζητήματα που αφορούν το γηπεδικό.

Τοποθέτηση καμερών στα γήπεδα: «Το έργο θα αρχίσει σταδιακά να υλοποιείται και να λειτουργεί και με την ολοκλήρωσή του, σε κλειστά γυμναστήρια της χώρας, θα υπάρχει σύστημα καμερών που θα καταγράφει αυτόματα του αγώνες μπάσκετ που θα διεξάγονται και οι οποίοι θα είναι διαθέσιμοι μέσω σχετικής πλατφόρμας για θέαση κάθε ενδιαφερόμενου. Επίσης, θα είναι δυνατή η αυτοματοποιημένη αναπαράσταση των πληροφοριών που αποτυπώνονται στους ηλεκτρονικούς πίνακες στο εκάστοτε γήπεδο, σε γραφικό που θα μεταδίδεται μαζί με την εικόνα και τον ήχο δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο μία ολοκληρωμένη εμπειρία θέασης για τους τηλεθεατές. Μια βασική εξαγγελία παίρνει σάρκα και οστά και μπαίνει στην τελική ευθεία»!

Παρά τις βαρύγδουπες εξαγγελίες για σταδιακή υλοποίηση, ως τώρα δεν έχει μπει ούτε μία κάμερα ούτε σε ένα κλειστό γυμναστήριο, παρ’ ότι ο διαγωνισμός έχει κοστολογηθεί στα 6,8 εκατομμύρια ευρώ. Ο διαγωνισμός προκηρύχθηκε στις 20 Μαϊου και προέβλεπε υποβολή προσφορών μέχρι 24 Ιουνίου και ακολούθησαν τέσσερις (!) μεταθέσεις της καταληκτικής ημερομηνίας υποβολής. Η τελευταία από αυτές ορίζει ως καταληκτική ημερομηνία την 16η Σεπτεμβρίου, δηλαδή την επομένη των εκλογών της ΕΟΚ!

Συμβουλευτική Επιτροπή: «Θα υπάρξει δημιουργία μιας συμβουλευτικής επιτροπής με προσωπικότητες του διεθνούς μπάσκετ, ένα think tank ουσιαστικά, που στόχο θα έχει να βλέπει πού πηγαίνει το μπάσκετ και πού είμαστε εμείς σ’ αυτό το γίγνεσθαι. Στόχος μας είναι να γίνουμε νούμερο 1 στην Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα. Θα συνεδριάζει δύο φορές το χρόνο. Πρόεδρος αυτής της επιτροπής θα είναι ο Κωστής Ζομπανάκης».

Τέτοια επιτροπή δεν υπήρξε ποτέ, ουδέποτε συνεδρίασε το think tank, ούτε οι διεθνείς προσωπικότητες του μπάσκετ μας επισκέφθηκαν για να μας δώσουν τα φώτα τους για το πού πάει το μπάσκετ και τι είμαστε εμείς. Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα αντί να ανεβαίνει προς το νούμερο 1 σε όλα τα επίπεδα, που είναι ο στόχος, συνεχίζει να κατρακυλά στο επίσημο ranking της FIBA.

Εθνική ομάδα ανδρών: «Oι στόχοι όλων μας είναι να ξαναβγούμε στους δρόμους και να ζήσουμε στιγμές που είχαμε ζήσει στο παρελθόν. Όταν βάζεις ένα στόχο, τον κατακτάς. Και καλύτερα να βάλεις υψηλούς στόχους για να αποτύχεις παρά να χαμηλούς για να επιτύχεις».

Είναι υψηλός στόχος να προκριθούμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μέσω ενός προολυμπιακού τουρνουά που επιβαρυνθήκαμε οικονομικά για να το διοργανώσουμε και στην ουσία το «αγοράσαμε»; Η Ελλάδα πέρασε κάτω από τον πήχη στο Ευρωμπάσκετ του 2022 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023. Ο κόσμος οπωσδήποτε δεν βγήκε στους δρόμους με αυτά τα αποτελέσματα. Αντίθετα, υπάρχει αυξανόμενη αγωνία για την ποιότητα των Ελλήνων παικτών, ειδικά των νεότερων, που θα πάρουν τη σκυτάλη τα επόμενα χρόνια.

Μουσείο του μπάσκετ: «Θα υπάρξει δημιουργία ενός μουσείου μπάσκετ στην Αθήνα, που θα προσπαθήσουμε να το διασυνδέσουμε με το μουσείο μπάσκετ της ΧΑΝΘ. Αλλά το μουσείο μπάσκετ στην Αθήνα θα είναι ένα πολύ μεγάλο μουσείο, προσβάσιμο στα παιδιά, τα οποία θα εκπαιδεύονται και θα βλέπουν, γιατί αυτή είναι η ζωντανή μας ιστορία».

Το αφήσαμε τελευταίο, όχι γιατί είναι το πιο επουσιώδες, αλλά διότι γι’ αυτό δεν χρειαζόταν ούτε κάποια παρέμβαση υπουργού, κάποιου άλλου φορέα κτλ. Χρειαζόταν μόνο αυτό που λέμε «βούληση». Κι αυτή δεν υπήρξε. Δεν έχει οριστικοποιηθεί καν ο χώρος που θα στεγάσει το μουσείο.