Υπάρχουν στιγμές στον αθλητισμό που ξεπερνούν... τα στενά όρια ενός αγώνα ή ενός σκορ.
Μια τέτοια στιγμή χάρισε ο Νίκος Οικονόμου, προπονητής του Ερμή Σχηματαρίου, όταν στο παιχνίδι απέναντι στα Μέγαρα έδωσε την ευκαιρία στο νεαρό Παναγιώτη Τζαβέλλα να ζήσει το όνειρό του και να πατήσει παρκέ, μπροστά σε ένα κοινό που δεν σταμάτησε να τον αποθεώνει.
Ο Παναγιώτης, αθλητής με αναπηρία, μπήκε στο γήπεδο με τη φανέλα της ομάδας του και μέσα σε λίγα λεπτά κατάφερε να σημειώσει πέντε πόντους. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο ήταν μαγική. Κάθε του επαφή με την μπάλα ξεσήκωνε τις κερκίδες, ενώ οι φίλαθλοι και των δύο ομάδων σηκώθηκαν όρθιοι για να τον χειροκροτήσουν, δημιουργώντας ένα σκηνικό συγκίνησης και μεγαλείου.
Η πρωτοβουλία του Νίκου Οικονόμου ήταν μια σπουδαία πράξη που απέδειξε ότι το μπάσκετ και γενικότερα ο αθλητισμός, είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα τελικό αποτέλεσμα. Ο προπονητής του Ερμή Σχηματαρίου έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα πως οι αξίες του σεβασμού, της αγάπης και της αποδοχής δεν έχουν αντίπαλο μέσα στο γήπεδο.
Όπως ήταν φυσικό, η εικόνα αυτή δεν έμεινε μόνο εντός των τεσσάρων γραμμών. Οι αναρτήσεις του Ερμή Σχηματαρίου και των Μεγάρων στα social media μαρτυρούν τη βαθιά εκτίμηση και συγκίνηση όλων για την παρουσία του Παναγιώτη. Ο Ερμής έγραψε χαρακτηριστικά: «Όταν βλέπεις ένα ολόκληρο γήπεδο να χειροκροτά τον Παναγιώτη Τζαβέλλα, το καμάρι μας, τότε τι σημασία έχουν τα αποτελέσματα. Για εμάς σήμερα κέρδισε το μπάσκετ, γιατί ένα παιδί, ένα δικό μας παιδί χάρηκε μέσα από το άθλημα και όλοι μαζί, φίλοι και αντίπαλοι, ζήσαμε μια μοναδική στιγμή».
Αυτή η στιγμή έγινε ένα φωτεινό παράδειγμα για το τι σημαίνει αληθινός αθλητισμός. Οι αντίπαλοι άφησαν στην άκρη την πίεση της βαθμολογίας και υποκλίθηκαν μπροστά στο μεγαλείο της ανθρώπινης δύναμης και του ονείρου. Ο Παναγιώτης δεν ήταν απλά ένας αθλητής που σκόραρε πέντε πόντους· ήταν ο πρωταγωνιστής μιας ιστορίας που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όσων βρέθηκαν στο γήπεδο.
Ο αθλητισμός έχει τη μοναδική ικανότητα να ενώνει, να εμπνέει και να προσφέρει χαρά. Και σε εκείνο το παιχνίδι, δεν υπήρξε νικητής ή ηττημένος. Υπήρξε μόνο μια μεγάλη αγκαλιά για τον Παναγιώτη Τζαβέλλα και κάθε παιδί που βλέπει στον αθλητισμό μια πηγή ελπίδας και δύναμης.
Διότι τελικά, αυτό είναι το πραγματικό μεγαλείο του μπάσκετ. Ούτε οι παρανομίες, ούτε οι επιδιώξεις περί ελληνοποιήσεων αμερικανών, ούτε καν το παρασκήνιο...