Δεν περιμέναμε να διαβάσουμε την... ανακοίνωση του Αετού Βέροιας για να καταλάβουμε ότι κάτι δεν πάει καλά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας!!!
Στον πρώτο τελικό παραμονής της National League 2 εναντίον του Μέγα Αλέξανδρου Γιαννιτσών, πέρα από την προφανή αγανάκτηση για τη διαιτησία, όπως αναφερει χαρακτηριστικά η διοίκηση του Αετού, αναδεικνύει τρία σημαντικά και βαθύτερα ζητήματα που απασχολούν τον χώρο του ελληνικού μπάσκετ:
1. Η αίσθηση "στημένου σόου" και η αμφισβήτηση της αμεροληψίας
Η χρήση του όρου "κακοστημένη φάρσα" και η επαναλαμβανόμενη αναφορά στην ειρωνική και αλαζονική στάση των διαιτητών συνιστά ευθεία αμφισβήτηση της αμεροληψίας της διαιτησίας. Η εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη του αγώνα – βασικός πυλώνας κάθε αθλητικής διοργάνωσης – καταρρέει όταν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες αισθάνονται ότι τίθενται στο περιθώριο.
2. Ηθική και συμβολική διάσταση μετά μουσικής
Το συμβάν με το τραγούδι «Μέχρι τέλους» και την άμεση αντίδραση του διαιτητή Λόρτου να "φιμώσει" τον DJ υποδηλώνει αυταρχισμό και υπερβάλλον ζήλο. Ανεξαρτήτως της πρόθεσης, η επιλογή να λογοκριθεί ένα τραγούδι εγείρει ερωτήματα για τα όρια παρέμβασης των διαιτητών σε ζητήματα εκτός αγωνιστικού χώρου.
3. Απαγόρευση ανακοινώσεων – φίμωση ή προστασία;
Η ευθεία επίθεση στην ΕΟΚ για την απαγόρευση ανακοινώσεων κατά της διαιτησίας δεν αφορά μόνο αυτόν τον αγώνα. Είναι ουσιαστικά μια καταγγελία για συστημική φίμωση. Η διοίκηση του Αετού δηλώνει πως δεν πρόκειται να σιωπήσει, τονίζοντας πως η προστασία του αθλήματος δεν μπορεί να γίνει μέσω αποσιώπησης των προβλημάτων του.
Η ανακοίνωση δεν είναι απλώς μια έκρηξη αγανάκτησης. Είναι ένα "κατηγορώ" προς την Ομοσπονδία και τους μηχανισμούς της, με αιχμές για αδιαφάνεια, έλλειψη ελέγχου και αποξένωση των φιλάθλων – ιδιαίτερα των νεαρών, που "αντί να εμπνευστούν, απογοητεύτηκαν".
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν τέτοιες φωνές διαμαρτυρίας θα αποτελέσουν την αφετηρία για αλλαγές ή απλώς θα ενταχθούν σε έναν μακρύ κατάλογο... γραφικών διαμαρτυριών.
Αναρτήσεις
){kind=link}