Ή αλλάζουμε, ή τελειώνουμε: Δύο δρόμοι υπάρχουν και η απόφαση είναι πια ιστορική!!!

 


Αν δεν αλλάξει τίποτα, δεν υπάρχει σωτηρία για την Α1... Το ελληνικό πρωτάθλημα της Α1, που υποτίθεται πως αποτελεί τη βιτρίνα του ελληνικού μπάσκετ, διασύρεται μέρα με τη μέρα. 


Το τρίτο ματς της σειράς των τελικών μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ ήταν ακόμη μία κραυγαλέα απόδειξη του προβλήματος. Τρεις διαιτητές – ένας πρώην διεθνής, ένας νυν και ένας έμπειρος – υπέπεσαν σε παιδαριώδη λάθη, αφήνοντας παράπονα και ακυρώνοντας την ίδια την προσπάθεια των αθλητών.

Οι αποφάσεις τους ήταν ασταθείς, με ελλιπή ψυχολογικό έλεγχο του ματς, αδυναμία διαχείρισης εντάσεων και χαμένες φάσεις που αλλοιώνουν τον ρυθμό και τη νομιμότητα του παιχνιδιού. Και το ερώτημα πλέον δεν είναι τι έφταιξε – αλλά αν υπάρχει σωτηρία.

Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν δύο λύσεις και είναι επείγουσες:

1. Παρουσία διαιτητών της Euroleague στους κρίσιμο/ κρίσιμους αγώνες.

Όταν διαιτητές επιπέδου Euroleague μπορούν να διαχειριστούν τελικούς με πίεση, ένταση και απαιτήσεις, γιατί να μην αξιοποιηθούν στο ελληνικό πρωτάθλημα; Είναι δοκιμασμένοι σε υψηλό επίπεδο, ανεπηρέαστοι από εσωτερικά συμφέροντα και έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κρατήσουν τον έλεγχο. Εφόσον η ΚΕΔ/ΕΟΚ και οι αρμόδιοι δεν μπορούν να παράγουν αξιοπιστία, τότε η λύση πρέπει να έρθει απ’ έξω.

2. Καθιέρωση επαγγελματικής διαιτησίας.

Το ελληνικό μπάσκετ δεν μπορεί να συνεχίζει να αντιμετωπίζει τους διαιτητές ως "χομπίστες". Χρειάζεται μοντέλο επαγγελματικής αξιολόγησης, εκπαίδευσης και ελέγχου, με πλήρη διαφάνεια και λογοδοσία. Μόνο έτσι θα ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη των ομάδων, των φιλάθλων και – κυρίως – του ίδιου του αθλήματος.

Αν ακόμη και οι έμπειροι διαιτητές που ορίζονται από την Ομοσπονδία δεν μπορούν να διαχειριστούν έναν αγώνα αιωνίων, τότε η κατάσταση είναι χειρότερη απ’ όσο πιστεύαμε. Η Α1 δεν μπορεί να διασύρεται άλλο σε κάθε τελικό, με την ΚΕΔ και την ΕΟΚ να σιωπούν.

Ή αλλάζουμε, ή τελειώνουμε. Δύο δρόμοι υπάρχουν και η επιλογή είναι πια ιστορική...