Στο ελληνικό μπάσκετ δεν έχουμε πρωτάθλημα. Έχουμε reality επιβίωσης – και μάλιστα χωρίς παραγωγή, μόνο δράμα! Ο κακός χαμός είναι πλέον καθημερινότητα. Η νέα εποχή του Βαγγέλη Λιόλιου κατάφερε το… ακατόρθωτο: αντί να σφυρίζουν διαιτητές, σφυρίζουν μηνύσεις. Από το ένα αποδυτήριο στο άλλο, από τη μία εξέδρα στην άλλη. Στο τέλος, δεν θα μείνουν ούτε φύλλα αγώνα να καταθέσουν ως αποδεικτικά.
Και κρατηθείτε: λέγεται ότι ετοιμάζονται μηνύσεις και στον χώρο της διαιτησίας! Ναι, καλά διαβάσατε. Εκεί που άλλοτε τσακώνονταν για φάουλ, τώρα πια θα τσακώνονται με δικηγόρους. Είμαστε ένα βήμα πριν δούμε ΚΕΔ και ΕΟΚ να λύνονται στα δικαστήρια, με τους κομισάριους να καταθέτουν σαν μάρτυρες. Αν δεν είναι αυτό πρόοδος, τότε τι είναι;
Και μέσα σε αυτό το πανηγύρι, εμφανίζεται ο Γιάννης Βρούτσης. Ή μάλλον… εξαφανίζεται. Γιατί από τη στιγμή που οι Αγγελόπουλοι αρνήθηκαν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με τον Γιαννακόπουλο, ο υπουργός άρχισε τις κυβιστήσεις (ναι, τις πολιτικές τούμπες λέμε). Πώς να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα, όταν οι «μεγάλοι» ούτε για τα βασικά δεν συμφωνούν;
Η κυβέρνηση παρακολουθεί σα να βλέπει ματς σε καθυστερημένη μετάδοση, ενώ ο Λιόλιος… εξατμίζεται. Σαν να άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Ή καλύτερα, σαν να πήρε μονόδρομο για το Eurobasket Γυναικών, που το θεωρεί σημαντικότερο από το μπάχαλο στο ΣΕΦ. Εκεί δηλαδή που μας πήρε και μας σήκωσε η σφυρίχτρα.
Αναρτήσεις
){kind=link}