Όχι, δεν πρόκειται για σαπουνόπερα. Είναι η (πικρή) πραγματικότητα του ελληνικού μπάσκετ, όπου οι προκηρύξεις της ΕΟΚ θυμίζουν πια… χειρόγραφα με υποσημειώσεις και διορθώσεις. Και πίσω από αυτή τη θεσμική σαλάτα, λένε οι καλά γνωρίζοντες, υπάρχει μια γνώριμη μυρωδιά. Όχι ιδρώτα παίκτη. Άρωμα… Τάσου Δελημπαλταδάκη!
Η προκήρυξη αλλάζει με τέτοια ευκολία, που αν ήταν μαθητής θα τον είχαν ήδη αποβάλει για αντιγραφή από τους ατζέντηδες φίλους του. Γιατί, μη γελιέστε: κάθε «διόρθωση» είναι κι ένα δώρο. Όχι στα σωματεία, αλλά στους μάνατζερ. Από τις μεταγραφές μέχρι τις ξένες συμμετοχές στην Α2, όλα μπαίνουν στο μπλέντερ. Και πού σταματάει; Μα φυσικά δεν σταματάει! Γιατί, όπως όλα δείχνουν, το... έργο θα παιχτεί και πιο κάτω, στις μικρές κατηγορίες.
Η αλλοίωση του ελληνικού μπάσκετ δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη. Ξεκίνησε με την Α2, με τη χαριστική βολή των ξένων παικτών. Τώρα ετοιμάζεται το sequel. Και δεν μιλάμε για remake – αλλά για remake χωρίς σενάριο!
Και καλά να λέμε για τις αλλαγές. Τα σωματεία όμως; Αυτά που ψήφισαν, τι ακριβώς περίμεναν; Ότι θα έρθει η ανάπτυξη με τριπλό ρόστερ από το εξωτερικό και ελληνικά δελτία στις κούτες;
Ας πρόσεχαν, λοιπόν. Γιατί τώρα τα βλέπουν όλα... με Δελημπαλταδάκη και γυαλιά. Κι όσο εκείνος διορθώνει τις προκηρύξεις, το μπάσκετ χρειάζεται επειγόντως διόρθωση προσανατολισμού. Ή μήπως και... αφαίρεση εμπλεκομένων;
Αναρτήσεις
