Περίπου 26 (!) άτομα εμφανίζονται ως ατζέντηδες παικτών στο ελληνικό μπάσκετ, χωρίς όμως να διαθέτουν τη σχετική ιδιότητα. Δηλώνουν με άνεση «μάνατζερ», «εκπρόσωποι» ή «μεσολαβητές», χειρίζονται μεταγραφές, πιέζουν ομάδες και παίκτες, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία επίσημη πιστοποίηση ή νομική υπόσταση. Το φαινόμενο, όπως λέγεται από ανθρώπους του χώρου, δεν έχει προηγούμενο, ούτε σε έκταση ούτε σε θράσος, και προκαλεί έντονο προβληματισμό.
Η ΕΟΚ από την πλευρά της φαίνεται είτε ανήμπορη είτε απρόθυμη να ελέγξει την κατάσταση. Παρά τις διαρκείς πληροφορίες και φήμες που φτάνουν στα γραφεία της, δεν έχει ανοίξει καμία έρευνα αυτεπαγγέλτως. Αντίθετα, περιμένει... καταγγελίες από παίκτες και παράγοντες για να κινηθεί. Μόνο τότε δηλώνει έτοιμη να ανοίξει φάκελο, σαν να πρόκειται για υπόθεση κατά παραγγελία.
Το ερώτημα που πλανάται είναι απλό: πώς είναι δυνατόν να κυκλοφορούν ανενόχλητα τόσοι ατζέντηδες και κανείς να μη γνωρίζει τίποτα; Ή, μήπως, κάποιοι ξέρουν, αλλά κάνουν τα στραβά μάτια;