Ήταν μια φάση που έμοιαζε «καθαρή», αλλά όσο περισσότερο τη βλέπεις, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ο αμυντικός του Άρη προσπαθεί ξεκάθαρα να προλάβει τη διείσδυση και να στηθεί, ελπίζοντας να κερδίσει επιθετικό φάουλ. Διαβάζει σωστά την πρόθεση του αντιπάλου, παίρνει θέση με το σώμα μπροστά από τη μπάλα και για μια στιγμή μοιάζει να έχει πετύχει τον στόχο του.
Μόνο που αυτή η στιγμή δεν αρκεί. Στο καρέ που κρίνει τα πάντα, το πόδι του ακουμπά το ημικύκλιο κάτω από το καλάθι. Εκεί τελειώνει όλη η συζήτηση. Η πρόθεση του υπάρχει, η προσπάθεια είναι σωστή, όμως η τοποθέτηση είναι λανθασμένη. Άρα, η επαφή βαραίνει τον αμυντικό. Αμυντικό φάουλ, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και εδώ βρίσκεται όλη η ουσία. Αν ο παίκτης της ΑΕΚ είχε προλάβει να «παγώσει» ένα βήμα πιο έξω, κρατώντας το σώμα του σταθερό και εκτός ημικυκλίου, τότε η συζήτηση θα ήταν εντελώς διαφορετική. Με δεδομένη την κίνηση του επιθετικού, πολύ πιθανό να μιλούσαμε για καθαρό επιθετικό φάουλ, με τον αμυντικό να επιβραβεύεται για το διάβασμα και τη θυσία του σώματος.
Αυτές οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά. Μισό βήμα, μισό δευτερόλεπτο, μια γραμμή στο παρκέ. Για τον θεατή μοιάζει απλό. Για τον διαιτητή, είναι απόφαση σε πραγματικό χρόνο, με πίεση, ένταση και ευθύνη. Και όμως, εδώ ο κανονισμός λειτούργησε ακριβώς όπως πρέπει. Η τοποθέτηση μέσα στο ημικύκλιο καθόρισε τη φάση. Και αυτό, όσο κι αν καίει σε έναν πάγκο, είναι το σωστό.
.png)
Αναρτήσεις
