Η έντονη αντίδραση του Άρη δεν αφορά μόνο τρεις επιμέρους φάσεις. Αφορά κυρίως το αίσθημα ότι οι διαιτητές βρέθηκαν σε λάθος θέση, χωρίς το κατάλληλο οπτικό πεδίο, άρα χωρίς τη δυνατότητα να κρίνουν με τη βεβαιότητα που απαιτεί το επίπεδο. Στη σύγχρονη μηχανική διαιτησίας, η θέση και η γωνία θέασης είναι το μισό σφύριγμα. Όταν αυτά χάνονται, μεγαλώνει ο κίνδυνος για αποφάσεις που αλλοιώνουν την εικόνα του αγώνα.
Στην πρώτη περίπτωση, ο Αναστασιάδης καταλόγισε δεύτερο προσωπικό φάουλ στον Ινοκ. Στο ριπλέι όμως φαίνεται ότι η επαφή στο σώμα του παίκτη του Άρη προκαλείται από τον Κατσίβελη της ΑΕΚ. Ο Ινοκ έχει καθαρή κατακόρυφη αμυντική στάση, δεν ανοίγει χέρια, δεν εισέρχεται στη γραμμή κίνησης του αντιπάλου και δεν επηρεάζει την επιθετική προσπάθεια. Το φάουλ πηγαίνει στον λάθος παίκτη, γιατί ο διαιτητής δεν έχει πλήρη θέα του σημείου επαφής.
Στη δεύτερη φάση, ο Πιτσίλκας τιμωρεί τον Νουά με τεχνική ποινή για φλόπινγκ. Το βίντεο όμως δείχνει κάτι άλλο. Ο Γκρέι της ΑΕΚ χτυπά εκτός φάσης το στήθος του Νουά με το αριστερό χέρι. Πρόκειται για αντικανονική, επικίνδυνη ενέργεια που, σύμφωνα με τον κανονισμό, οδηγεί σε άμεση αποβολή. Αντί για προστασία του αμυνόμενου, ο διαιτητής επιλέγει να τιμωρήσει αυτόν που δέχεται το χτύπημα.
Η τρίτη φάση αφορά τον Μαγκλογιάννη. Χρεώνει δεύτερο προσωπικό φάουλ στον Μήτρου Λονγκ, δίνοντας δύο ελεύθερες βολές στον Άρμς. Στις εικόνες φαίνεται καθαρά ότι ο παίκτης του Άρη αγγίζει αποκλειστικά την μπάλα στην προσπάθεια κλοπής, χωρίς παράνομη επαφή στο σώμα. Η σωστή απόφαση θα ήταν επαναφορά από την τελική γραμμή για την ΑΕΚ.
Σε όλες τις περιπτώσεις, το κοινό στοιχείο είναι ένα. Λανθασμένη τοποθέτηση, ελλιπές οπτικό πεδίο και αποφάσεις που τροφοδοτούν δυσπιστία. Ο Άρης δεν διαμαρτύρεται απλώς για τρία σφυρίγματα. Διαμαρτύρεται για τη στιγμή που η μηχανική διαιτησίας εγκαταλείπεται και το παιχνίδι χάνει την ισορροπία του.
.png)
Αναρτήσεις
