Η "σπασμένη πυξίδα" στη διαιτητική συνεργασία...

 

Η συγκεκριμένη φάση δεν άναψε συζήτηση για το αν υπήρχε φάουλ ή αν έπρεπε να δοθεί κάτι παραπάνω. Το πραγματικό ζήτημα ήταν αλλού. Έδειξε για ακόμη μια φορά πόσο εύθραυστη είναι η ομοιομορφία στη διαιτησία, τόσο στις εθνικές κατηγορίες όσο και στα τοπικά πρωταθλήματα. 

Ο ένας διαιτητής σφύριξε καθαρά την παράβαση, ο δεύτερος όμως ακύρωσε το σφύριγμα και το πήρε πίσω. Δεν υπήρξε κοινός κώδικας, δεν υπήρξε έγκαιρη συνεννόηση. Μια μικρή ρωγμή που αρκεί για να χαθεί η εμπιστοσύνη των ομάδων και να εκτεθεί το ίδιο το παιχνίδι. Οι διαιτητές οφείλουν να λειτουργούν σαν ενιαίο σώμα. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, το πρόβλημα δεν είναι η παράβαση, αλλά η εικόνα.