Η απόφαση της ΕΟΚ, της ΚΕΔ και του κομισάριου… για την εκκένωση του παιχνιδιού Ηρακλής – Ερμής Σχηματαρίου φέρνει σε δεινή θέση τον Βαγγέλη Λιόλιο και τον Στέλιο Κουκουλεκίδη!!!
Οι διαιτητές ακολούθησαν κατά τα γράμμα τις αποφάσεις της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης και διασύρθηκαν γι’ αυτό. Αλήθεια, ο κ. Β. Λιόλιος γιατί δεν έχει βγει ακόμα να απαντήσει και να δώσει «φως» στα καυτά ερωτήματα;
Η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας και κατ' επέκταση, της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης να διατάξουν να επιβάλλουν στους διαιτητές την εκκένωση του γηπέδου στον αγώνα Ηρακλής – Ερμής Σχηματαρίου, λόγω συνθημάτων που αφορούσαν την τραγωδία των Τεμπών, αποτελεί μία άνευ προηγουμένου επίδειξη αυταρχισμού και έλλειψης στοιχειώδους πολιτικής ευαισθησίας. Η απόφαση αυτή εγείρει μείζον πολιτικό ζήτημα, το οποίο αγγίζει ευθέως τον πρόεδρο της ΕΟΚ, Βαγγέλη Λιόλιο, καθώς και τα μέλη της ΚΕΔ, αλλά και τους κομισάριους που λειτουργούν ως «μάτια και αυτιά» του προέδρου της Ομοσπονδίας.
Το περιστατικό έλαβε χώρα στα 8’35” πριν από τη λήξη του αγώνα, όταν οι τρεις διαιτητές αποφάσισαν να διακόψουν την αναμέτρηση και να αποχωρήσουν στα αποδυτήρια, λόγω συνθημάτων που αφορούσαν την τραγωδία των Τεμπών. Το παιχνίδι συνεχίστηκε μόνο αφού εκκενώθηκε το γήπεδο, δημιουργώντας μια πρωτοφανή κατάσταση που προσβάλλει βάναυσα την ελευθερία της έκφρασης και την ίδια την αθλητική κοινότητα.
Η απόλυτη παραδοχή φίμωσης
Η απόφαση αυτή αποτελεί ξεκάθαρη φίμωση της ελευθερίας της έκφρασης των φιλάθλων, οι οποίοι εξέφραζαν τη διαμαρτυρία τους για ένα εθνικό ζήτημα που συγκλόνισε τη χώρα. Η τραγωδία των Τεμπών δεν είναι ένα απλό γεγονός, αλλά μια πληγή που εξακολουθεί να αιμορραγεί στη συλλογική συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας. Το γεγονός ότι οι φίλαθλοι αποδοκίμασαν το κράτος και τις ευθύνες για την ανείπωτη αυτή τραγωδία δεν συνιστά πρόκληση, αλλά έναν απόλυτα δικαιολογημένο τρόπο έκφρασης.
Η ΚΕΔ, με την εντολή εκκένωσης του γηπέδου που έχει δώσει στους διαιτητές, καταγράφεται ως ένας φορέας που δεν προστατεύει το άθλημα, αλλά αντιθέτως υποκύπτει σε πολιτικές σκοπιμότητες και επιβάλλει λογοκρισία στις εξέδρες. Το μπάσκετ είναι και πρέπει να παραμείνει ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης, όπου οι φίλαθλοι μπορούν να εκφράζουν τις απόψεις και τα συναισθήματά τους, εφόσον δεν προβαίνουν σε βιαιότητες ή ρατσιστικά παραληρήματα. Η διαμαρτυρία για τα Τέμπη δεν είναι προσβλητική ούτε προκλητική. Είναι μια φωνή που δεν πρέπει να σιγήσει.
Πολιτικές προεκτάσεις και η ευθύνη του Βαγγέλη Λιόλιου
Η στάση του προέδρου της ΕΟΚ, Βαγγέλη Λιόλιου, σε αυτό το κρίσιμο θέμα είναι τουλάχιστον απογοητευτική. Μέχρι στιγμής, ο ίδιος δεν έχει δώσει καμία ξεκάθαρη απάντηση σχετικά με την απόφαση που ελήφθη. Η σιωπή του αποτελεί έμμεση παραδοχή ευθύνης και δείχνει, είτε αμηχανία, είτε συνενοχή σε μια απόφαση που προσβάλλει την ίδια τη δημοκρατία.
Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης οφείλει να τοποθετηθεί δημόσια και να εξηγήσει ποιος πήρε την απόφαση να εκκενωθεί το γήπεδο, με ποια κριτήρια και ποιοι λόγοι επέβαλαν αυτή την πρακτική λογοκρισίας. Η ευθύνη του προέδρου δεν περιορίζεται μόνο στη στέρηση του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης, αλλά και στην προσπάθεια αποσιώπησης ενός γεγονότος που αφορά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Οι κομισάριοι ως όργανα επιτήρησης
Σημαντικός παράγοντας στη διαδικασία αυτή είναι οι κομισάριοι, οι οποίοι λειτουργούν ως τα «μάτια και τα αυτιά» της ΕΟΚ και του προέδρου της. Ο ρόλος τους είναι να εποπτεύουν την ομαλή διεξαγωγή των αγώνων, όχι να λειτουργούν ως μηχανισμοί επιβολής φίμωσης. Το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν η απόφαση εκκένωσης ελήφθη αποκλειστικά από τους διαιτητές ή αν υπήρξε ανώτερη εντολή από την Ομοσπονδία. Αν όντως υπήρξε τέτοια εντολή, τότε τίθεται μείζον θέμα αθλητικής δημοκρατίας και πολιτικών παρεμβάσεων στο άθλημα.
Η ανάγκη για άμεσες εξηγήσεις
Η συγκεκριμένη υπόθεση δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέπειες. Οι φίλαθλοι έχουν κάθε δικαίωμα να γνωρίζουν ποιος αποφασίζει να λογοκρίνει τη φωνή τους. Η ΚΕΔ και η ΕΟΚ πρέπει να δώσουν σαφείς και πειστικές απαντήσεις, ενώ ο Βαγγέλης Λιόλιος οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του και να ξεκαθαρίσει εάν συμμερίζεται ή όχι την απόφαση αυτή.