Μπορεί η επιλογή της τετρανδρίας Σπανούλη, Ζήση, Τσαρτσαρή και Ντικούδη να λειτούργησε ως μια ανακουφιστική παρέμβαση ύστερα από μια μακρά περίοδο αστοχιών, όμως το πρόσημο της φετινής προετοιμασίας για την Εθνική ομάδα είναι αρνητικό – και δεν επιδέχεται ωραιοποίησης. Η Ομοσπονδία ξεκίνησε το καλοκαίρι με τη φιλοδοξία της ανανέωσης, αλλά βρέθηκε αντιμέτωπη με το απόλυτο μηδέν στις περισσότερες στρατηγικές της κινήσεις.
Οι υποθέσεις Παπαγιάννη και Ρογκαβόπουλου οδηγήθηκαν σε ναυάγιο. Ο Καλάθης και ο Γουόκαπ παραμένουν θεατές του Ευρωμπάσκετ. Το εγχείρημα Βούκτσεβιτς εξελίχθηκε σε φιάσκο. Οι κινήσεις για ελληνοποιήσεις Αμερικανών παικτών δεν ευοδώθηκαν, ενώ το scouting στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αποδείχθηκε άκαρπο. Ταυτόχρονα, νεαροί παίκτες με ρόλο στην Εθνική Ανδρών «κάηκαν» στην προσπάθεια κατάκτησης ενός ανούσιου μεταλλίου στην Εθνική Νέων – με χαρακτηριστική την απουσία του Νεοκλή Αβδάλα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η συμμετοχή της Εθνικής σε τουρνουά όπου θα συνυπάρξει με την Εθνική Ισραήλ αποτελεί λάθος άλλης τάξης. Όχι τακτικής, αλλά αξιακής.
Το μπάσκετ χρειάζεται restart. Όχι απλώς στα πρόσωπα, αλλά στη φιλοσοφία. Διαβάστε εδώ το πλήρες άρθρο...
Αναρτήσεις
